วันที่ ๒๙ พฤศจิกายน ร.ศ. ๑๒๘

สวนดุสิต

วันที่ ๒๙ พ.ย. รัตนโกสินทรศก ๑๒๘

เจ้าพระยายมราช

จดหมายมาด้วยเรื่อง .................. นั้นได้ทราบแล้ว เรื่องนี้เมื่อได้สั่งให้เปิดไปฟ้องศาลแล้ว ก็ได้บอกไปที่ .................. แลได้ตักเตือนให้รวัง อย่าให้เสียหนทางแลเสียเกียรติยศ............. ได้เล่าเรื่องให้ฟังเป็นไนยๆ แต่เป็นอันได้ความว่า เป็นอุบายของ .................... ซ้อนกลผู้ซึ่งถือท้ายย้ายหัว ........................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................เพราะข้อความตามเรื ่องราวนั้นไม่มีข้อฉกรรจ์อย่างหนึ่งอย่างใด ซึ่งจะถึงเป็นข้ออาญา จะมีก็แต่เลมิดเล็กน้อยเท่านั้น จึงได้สั่งคืนไปให้ฟ้องศาล

ความเรื่องนี้มันกลับกันข้าม ......................กระทุ้งให้คนที่หนีตกใจอย่างเดียว ฝ่ายผู้ที่หนีซึ่งไม่ควรจะมาเป็นโจทก์เพราะหนีไปสมความคิดแล้ว กลับตกายมาเป็นโจทก์ ก็ด้วยความเสี้ยมสอนนั้นอย่างหนึ่ง ความตกใจนั้นอย่างหนึ่ง การที่..................... จะอยาก​เป็นถ้อยความนั้นไม่อยาก ความอาไลยอาวรณ์อันใดดูไม่สู้กระไร เป็นความแค้นที่แกตรองโต้มากกว่าอย่างอื่น แต่ที่จะถึงแตกหักเข้าไปแย่งยุดฉุดคร่าไม่เห็นว่าจะเป็นเลย ยังเชื่อใจอยู่เช่นนี้ ซึ่งจะว่าให้ ................... ยอมแพ้อุบายคนนั้นว่ายาก แต่การที่มุ่งหมายว่าจะได้ว่าความ ................... ในศาลนั้นไม่จำเป็นที่จะต้องให้เป็นการประจารดังนั้น แก้ไขได้ถ้ากรมกองตระเวรอย่าเอื้อเฟื้อให้เหลือเกินนัก แต่อย่าให้เป็นข้อน่าเกลียดว่าเกรงบารมีเจ้านาย เห็นจะดีกว่าเข้าไปกุลีกุจอให้เป็นผู้ที่ถูกเขาเล่นทั้งฝ่าย หนังสือฉบับนี้เป็นความลับแต่เฉภาะตัว เพราะการสืบสวนสอดส่ายกันมันมากนักเราเป็นพัศดา จ่าเมือง จะต้องตั้งท่าให้ขึงๆไว้ อย่าปล่อยให้เล่นได้ทั้งสองข้าง

สยามินทร์