วันที่ ๕ กุมภาพันธ์ ร.ศ. ๑๒๖

สวนดุสิต

วันที่ ๕ กุมภาพันธ์ รัตนโกสินทรศก ๑๒๖

ถึง พระยาสุขุม

ดินข้างคลองเม่งเสงนั้นให้นึกเสียดาย เพราะอยู่ใกล้สวนซึ่งเราคิดว่าจะขยายออกไปใหม่ ถ้าขนมาที่สวนจะพูนขึ้นเป็นเนินเล่นได้สูงอยู่ การที่จะขุดสระคงจะต้องขุดแล้วถมร่องไป ถ้าเปลี่ยนเอาดินนี่ไปถมร่องขุดสระพูนเป็นโคกจะเบาแรงนักหนา แต่ความคิดเรื่องขยายวังเรายังไม่ตลอดไป จะทำอย่างไรดีขอให้ช่วยนึกสัก​หน่อย ความปรารภอีกเรื่องหนึ่งเนื่องกันจากนี้ คือเวลาเย็นๆ ออกไปเที่ยวตามในสวน หาที่ปริเวซีไม่ได้ มีเจ๊กมีแขกมาเที่ยวยุ่มย่ามอยู่เสมอ ครั้นจะห้ามเสียฤๅเราก็เคยใจดีมาแล้ว จะไปเกิดใจร้ายขึ้นก็ไม่เสมอต้นเสมอปลาย มีท่าทางที่จะแก้ได้อยู่แต่เปิดป๊ากให้ออกไปเที่ยวกันเสียข้างนอก ในนี้ปิดเป็นไปรเวตออกไปเดินไปนั่งเล่นได้ แต่การที่จะทำเช่นนั้นเกี่ยวด้วยเงินเป็นอันมาก จะนานเวลาเต็มทีกว่าจะปิดเป็นข้างในได้ แต่ครั้นเมื่อกลับมานึกถึงที่จะขยายข้างหลังนี้ ก็มีเรื่องเกะกะอยู่มาก เป็นต้นว่าเรือนแม่เล็ก^๑จะต้องทำให้แล้ว เมื่อวานซืนนี้ก็เร่งว่าเรือนเดี๋ยวนี้ซวดเซทรุดโทรมลง กว่าจะทำให้แล้วอ้ายเงินก็จะหมดเสียที่เรือนนั้น สวนนั้นก็คงค้างไปอีก มันอึดอัดใจอยู่ดังนี้ จึงได้นิ่งไม่วินิจฉัยลงไปได้ว่ากระไร ช่วยนึกดูทีว่าจะมีท่าทางอย่างไรบ้าง.

สยามินทร์