วันที่ ๔ กันยายน ร.ศ. ๑๒๖

(รับวันที่ ๒ ตุลาคม ร.ศ. ๑๒๖)

เมืองฮอมเบิค

วันที่ ๔ กันยายน ร. ๔๐ศก ๑๒๖

ถึง พระยาสุขุม

​ด้วยได้รับหนังสือฉบับที่ ๑๒, ๑๓, ๑๔, ๑๕ ไม่ได้ตอบช้าไปเพราะไม่ว่าหนังสือใครเวลานี้ค้างหมด พึ่งจะมาสางกันได้ที่นี่ นึกว่าแกจะโกรธฤๅอย่างไร หายไปหลายเมล ไม่เห็นมีมาอีก อย่าโกรธหนา จะเป็นคนใจน้อย

ฉบับที่ ๑๒ เป็นการปรากฏความเอื้อเฟื้อ เป็นที่พอใจเป็นอันมาก

เรื่องตุ๊กกะตาศีลา ได้ข่าวตัวเล็กๆ ของลูกแตกหลายตัวก็เกิดหวาดหวั่นขึ้น ถ้าหากว่าตุ๊กกะตาตัวใดร้านใดแตก เราต่อว่าให้เปลี่ยนได้ เพราะสัญญากันไว้เช่นนั้น ขออย่าให้นิ่งเสีย

ขอแสดงความยินดีในการที่จับสลากได้รถมอเตอคาร์ แต่ขอเตือนให้ระวังให้มาก อาเลกรีเองแกขี่ แกช้าไม่ได้ ต้องพุ่งปราดๆ ถ้าไปขับเองมันไม่สู้ชอบกล

เรื่องเรือนอุรุพงษ์นั้น ขอเชื่อว่าคงจะเหนดีแล้ว จึ่งได้ทำ

ฉบับที่ ๑๕ เขียนในเรือบุ๊ก เป็นเวลาออกจากบางกอกแล้ว ชี้แจงมาด้วยเรื่องคิดจะทำรากพระที่นั่งนั้น ขอชมว่ามีสติสัมปชัญ​ดีมาก ข้อที่หนังสือขาดไปก็คงเป็นเวลาที่ไม่อยู่ ซึ่งพ้อตัดมาข้างต้นนั้นเป็นการหยอกเล่น

เวลานี้รู้สึกว่าธุระปะปังอะไรเป็นอันสำเรจหมด ยังเหลืออยู่แต่การรักษาตัว ที่จะอยู่ให้เต็มตามกำหนดหมอแล้วก็จะได้กลับกัน แต่อยู่นิ่ง ๆ ก็ออกเบื่อ อยากจะใคร่กลับ เวลานี้จวนงานเฉลิมพระชนมพรรษา พองานแล้วเสรจก็จะได้ออกเดินทาง นับว่าเป็นขากลับแท้ เวลานี้เปลี่ยนฤดูเป็นออตัมน์แล้ว เป็นฤดูซึ่งอยู่ที่ไหนที่ไหนก็ไม่สบาย ในเวลานี้ก็ไม่สู้สบายนัก แต่ไม่ได้เป็นอะไรมากนอกจากท้องขึ้นเท่านั้น ยังนับว่าดีกว่าที่เคยเป็นในกรุงเทพฯ ทราบจากหนังสือกรมดำรงว่ากลับไปถึง หวังว่าเมลน่าคงจะได้รับหนังสือ.

จุฬาลงกรณ์ ปร.