ฤ

ฤตุบรรณ [ส. ฤตุปร๎ณ] = นามพระราชาผู้ครองกรุงอโยธยาในสมัยกาลแห่งพระนล และปรากฎว่าเปนผู้รอบรู้เชี่ยวชาญในวิชาสกา ฯ ท้าวฤตุบรรณนี้ครองกรุงอโยธยาก่อนพระรามจันทร์หลายชั่ว ฯ

ฤกษวาน [ส. ฤก์ษวัต] = นามภูเขาใหญ่ในมัธยมประเทศ ฯ ในรามายณก็มีกล่าวถึง ว่าเปนที่พระรามไปพบกับพญาสุครีพ ฯ

ฤศยา [ส. อีร๎ษ๎ยา] = ตามศัพท์เดิมแปลว่า “ทำให้เจ็บ” ฤๅ “ให้ร้าย” แต่ตามที่ใช้กันในภาษาไทย มุ่งความว่าไม่พอใจในความสุขฤๅความดีของผู้อื่น ฤๅว่าน้อยใจและเคืองในการที่ตนไม่เท่าทันผู้อื่น ฯ