บ

บงสุ์, ม. ผ. [ม. ปํสุ, ส. ปางสุ] = ฝุ่น ฤๅ ผง

บดี, ส. ผ. [ส. ปติ.] = (๑) นาย, ผู้เปนเจ้าของ, ผู้เปนใหญ่, ผู้ปกครอง, ผู้ทรงอำนาจ, (๒) ผัว, หัวน่าครอบครัว

บรมจักรกฤษณ์ - (ดูที่ กฤษณ)

บรรพต, ส. ผ. [ส. ปร๎วต] = (๑) ภูเขา, เทือกเขา, เนิน (๒) กอง คือ กองวัตถุอะไรมาก ๆ ตรงกับอย่างที่ไทยเราพูดว่า “เปนพะเนินเทินธึก” ดังนี้เปนตัวอย่าง (๓) กองดินฤๅทราย ซึ่งใช้ในพิธีพราหมณ์ และพราหมณ์ในเมืองเรามักเรียกตามภาษามคธว่า “บัพ์พโต” เช่นที่ใช้สำหรับพระราชพิธีกรรติเกยาเปนต้น (๔) นามแห่งพระฤษี ซึ่งไปไหนมักไปพร้อมกับพระนารท ตามตำหรับว่าเปนลูกพระกัณวะมุนี และหลานพระกัสสปประชาบดี ฯ

บรรสาน ฤๅ ประสาน, ท. = เชื่อม, รัดไว้, ผูกไว้

บาต, ส.ผ. [ส. ปาต] = ตก, ทอดลง, หล่นลง ฯ เช่น ลูกที่ทอดคะแนน ข้าพเจ้าเดาว่าจะมาจากคำนี้เอง ฯ

บิตุลา, ม. ผ. [ม. ปิตุล, ส. ปิต๎ริว๎ย] = พี่ฤๅน้องชายแห่งพ่อ คือลุงฤๅอา

บุญโศลก, ส. ผ. [ส. ปุณ๎ยโศ๎ลก] = “ผู้ซึ่งคนชม” เปนฉายาอัน ๑ แห่งพระนล, ท้าวยุธิษเฐียร และพระกฤษณ (ฤๅจะใช้สำหรับสรรเสริญคุณผู้ใดก็ได้) ฯ

บุรัญชัย, ส. ผ. [ส. ปุรํชย, ฤๅ ปุรัญ์ชย] = “ผู้ชำนะเมือง” คือเปนแม่ทัพเก่ง ฯ

บุรุษพยัคฆ์, ส. ผ. [ส. ปุรุษว๎ยาฆ๎ร] = “สมิงชาย” คือ คนกล้า เปรียบด้วยเสือ

บุษกร, ส. ผ. [ส. ปุษ๎กร] = (๑) ดอกบัวสีนํ้าเงิน (๒) นาม แห่งอนุชาพระนล

บุษบา, ส. ผ. [ส. ปุษ๎ป] = ดอกไม้