สรรคที่ ๒๖

๏ ส มาสัม์ อุษ๎ย เกาน์เตย ภีมัม์ อามัน์ต๎ร๎ย ไนษธห์  
๑๖๏ สำราญสถิตรมยา อยู่วิทรรภภารา
กำหนดได้ถึงหนึ่งมาส
๏ จึ่งพระไนษัธสุรนาถ ก้มเกษอภิวาทน์
ลาองค์พระภีมภูมินทร์
๏ เสด็จจากนครกุณฑิน มุ่งสู่บุริน
นิษัธด้วยเหล่าบริพาร
๏ งามราชรถทรงภูบาล ดังรถพิมาน
แห่งองค์พระเทพวัชรินทร์
๏ แอกอ่อนงอนเงื่อนนาคินทร์ กงกำลํ้าสิ้น
สลักสลุทองลาย
๏ ประดับนวรัตน์จัดราย แวววาวพราวพราย
ราววิทยุใสแสง
๏ งามธวัชตวัดวีสีแดง งามอัศวกำแหง
ลำพองจะเผ่นพาจร
๏ นายวาร์ษไณยหัยกร สารถีภูธร
ถนัดทนงหัยการ
๏ งามแนวแถวพลพหลหาญ พร้อมเพื่อผจนผลาญ
เผด็จอรินสิ้นกำลัง
๏ สิบหกช้างพลายกายขลัง หัสตยานิกนั่ง
กำกับเพื่อขับเข้าสมร
๏ แสนสง่าห้าสิบอัศดร อัศวานิกกร
กระลึงศัสตรากล้าแขง
๏ หกร้อยปัตตานิกแซง เลือกล้วนกำแหง
กำลังฉกรรจ์กลั่นยุทธ์
๏ ฝีเท้าเก้าก้องอุตตลุด สนั่นลั่นดุจ
แผ่นดินถล่มจมไป
๏ พร้อมเพื่อประยุทธ์ชิงไชย เพื่อแก้แค้นให้
สมที่ได้ทำชํ้านัก
๏ งามองค์พระนลทรงศักดิ์ ทรงฤทธิ์ประจักษ์
ประเสริฐสง่าน่าสยอน
๏ ได้ฤกษ์เลิกเหล่าพลากร มุ่งตรงนคร
นิษัธรัฐบัดดล ฯ
๏ ตตห์ ปุษ๎กรัม์ อาสาท๎ย วีรเสนสุโต นลห์  
๏ ครั้นถึงจึ่งองค์พระนล นฤนาถจุมพล
ลูกวีรเสนภูธร
๏ ให้หาพระยาบุษกร ผู้งำนคร
ให้ออกมาเฝ้าเจรจา
๏ ครั้นท้าวบุษกรออกมา พระนลราชา
จึ่งตรัสด้วยเธอทันใด
๏ มาเล่นกันอีกเปนไร ตัวกูนี้ไซ้ร
ได้ทรัพย์มาอีกมากมี
๏ บรรดาเงินทองของดี ทั้งทมยันตี
ผู้แสนสนิทเสนหา
๏ กูวางพนันขันสกา สูจงเอารา
ไชสูรย์เปนทุนบัดนี้
๏ มาดวดแข่งกันอีกที ตัวกูนี้มี
นํ้าจิตฉนั้นแน่นอน
๏ มาเถิดนะเจ้าบุษกร อย่าพูดยอกย้อน
ฤๅโย้ฤๅโยกแย้งยัน
๏ ทอดบาตทีเดียวเท่านั้น อย่าได้เดียจฉันท์
มิใครก็ใครต้องตาย
๏ ครั้งก่อนตัวกูฉิบหาย สูชนะได้ดาย
ได้สิ้นสมบัติพัสถาน
๏ ครั้งนี้สมควรแก่การ ควรตอบแทนมาน
มนัสะอย่างทางธรรม์
๏ แม้สูมิยอมพร้อมกัน ทอดสกาแข่งขัน
เพราะกลัวจะเสียท่วงที
๏ ก็หมดอาไลยไมตรี คงจะยังมี
แต่การประยุทธ์เริงรอญ
๏ เราสองจะต้องต่อกร จนตราบม้วยมรณ
ฤๅข้างหนึ่งพ่ายมลายไป
๏ อันแสนสมบัติราชัย อันพึงจักได้
มาแด่ผู้เชื้อสกุลวงศ์
๏ ผู้ใดมีจิตจำนง ถือเอาโดยตรง
ด้วยทางอันเที่ยงธรรมดี
๏ อุบายใด ๆ ปวงมี ใช้ได้ท่วงที
ผู้ใหญ่ก็ว่าควรการ
๏ ดูราบุษกรอย่านาน มีสองสถาน
ทั้งนี้สูจงเลือกดู
๏ ทอดดวดพนันกับกู ฤๅขึ้นธนู
ทนงประจนรณรอญ ฯ
๏ ไนษเธไนวัม์ อุก์ตัส๎ ตุ ปุษ๎กรห์ ป๎รหสัน์นิว  
๏ ฟังคำพระไนษเธศร จึ่งพระบุษกร
กระหยิ่มเพราะเหลิงละเลิงใจ
๏ เชื่อแน่ว่าจะมีชัย จึ่งตอบภูวนัย
ด้วยคำอันเยาะเย้ยหยัน
๏ ดีนักพระองค์ทรงธรรม์ ได้ทรัพย์มากครัน
มาเล่นสนุกอีกที
๏ ดีนักซึ่งทมยันตี ผู้มิ่งนารี
จะได้มาชมสมสอง
๏ ดีนักพระองค์คงครอง ชีวาอยู่ห้อง
คฤหาสน์แห่งนางเสนหา
๏ เมิ่อข้าสำเร็จเสร็จสกา ได้ทรัพย์เสร็จมา
จะเลือกแต่ล้วนสิ่งดี
๏ เพื่อแต่งเยาวภาไภมี ให้สวยสมศรี
วิไลยวิลาศอลังการ
๏ ยามเคียงคู่องค์นงคราญ เหมือนอับสรสมาน
สมรสมรรคศักรินทร์
๏ เปนนิตย์จิตข้าเคยถวิล ถึงพระนรินทร์
ผู้ทรงนิษัธเดิมมา
๏ คอยจ้องมองดูราชา เผื่อจะคืนมา
ทรงเล่นสกาอีกหน
๏ การเล่นสกากับคน อื่นสู้พระนล
ผู้ยอดกษัตร์ได้ไฉน
๏ ถึงแม้จะเก่งปานใด ข้าไม่พอใจ
เท่าเล่นกับพระพี่ชาย
๏ แม้ว่าชำนะสมหมาย จะได้โฉมฉาย
ผู้ศุภเลิศประเสริฐศรี
๏ โฉมงามแห่งทมยันตี ติดตาบ่มี
จะว่างสักวันฝันเห็น
๏ ใจจงหลงเหลือเนื้อเย็น อยากได้มาเปน
ประถมราชชายา
๏ ขอบใจสมเด็จเชษฐา พระองค์จะมา
บันดาลให้ได้สมใจ ฯ
๏ ศ๎รุต๎วา ตุ ตัส๎ย ตา วาโจ พห๎วพัท์ธป๎รลาปินห์  
๏ พระนลฟังคำขานไข เจ็บจิตราวไฟ
มาสุมอุระเผาผลาญ
๏ กรกุมพระขรรค์สุรกานต์ คิดใคร่ประหาร
ประหัดและตัดเกศา
๏ ให้สมที่กล่าววาจา ดูหมิ่นหยาบช้า
กระทบถึงมิ่งมหิษี
๏ เนตร์แดงดังแสงอัคนี ใคร่ผลาญชีวี
แต่สู้สกดอดใจ
๏ ยิ้มพลางพจมานขานไข ดำรัสตอบไป
ด้วยมธุรสวาที
๏ มาเล่นกันอย่าอวดดี เมื่อแพ้ครานี้
จะนิ่งเปนเต่าเหงาไป ฯ
๏ ตตห์ ป๎ราวร๎ตต ท๎ยูตัม์ ปุษ๎กรัส๎ย นลัส๎ย จ  
๏ ครานั้นพระนลภูวนัย และบุษกรไซ้ร
ทั้งสองก็เล่นสกากัน
๏ พระนลทอดครั้งเดียวพลัน พระบุษกรนั้น
จำนนสกาปราชิต
๏ สิ้นแก้วเงินทองกองนิธิ์ เสียไปดังปลิด
ดังเปสื้องไปได้โดยดาย
๏ บุษกรยับยิบฉิบหาย เสียจิตคิดอาย
ก้มพักตร์บ่กลัาพาที ฯ
๏ ชิต๎วา จ ปุษ๎กราง ราชา ป๎รหสัน๎นิทัม์ อัพ๎รวีต์  
๑๑๏ ปางนั้นนรินทร์นล ชนะแล้วก็ยินดี
จึ่งเผยพระวาที ดำรัสแด่พระบุษกร
๏ อันปวงนิษัธรัช ชะสวัสดิ์สโมสร
กูได้ประหนึ่งก่อน อริร้าวบ่พึงมี
๏ ราชาเจ้าเสียราชย์ วิปลาศะยายี
ไวทรรภิเทวี หล่อนบ่ควรจะพบพาล
๏ เจ้าเอยเจ้าคนเขลา เจ้าเปนทาสแห่งนงคราญ
อีกปวงบรีวาร ก็เปนทาสะทาสา
๏ อันเมื่อชำนะกู เจ้าบ่รู้ซึ่งสัจจา
เจ้าจึ่งสำคัญว่า เจ้าฉลาดสกาขัน
๏ แท้จริงกลีพาล บันดาลให้ชำนะกัน
แต่เจ้าสิโมหัน บ่มิรู้สำนึกตัว
๏ อันกูนี้แสนโกรธ เพราะว่าโทษกลีชั่ว
จะทำแก่เจ้ากลัว จะเปนเวรเปนกรรมไป
๏ ตัวเจ้าได้ทำผิด ที่คิดคดขบถใจ
แต่กูเมตตาไว้ ซึ่งชีวันบ่ฟันฟอน
๏ จงหาที่อยู่ใหม่ เพื่ออาไศรยสโมสร
ทรัพย์สินธนากร กูประสาทให้พอควร
๏ เช่นนี้กูเมตตา กรุณาเจ้ามากมวล
ต่อไปอย่าได้หวล มาคิดคดขบถใจ
๏ กูคงยังเมตตา กรุณาอย่าสงสัย
แต่นี้อีกต่อไป จงตั้งจิตสุธรรมธร
๏ จะลืมกระไรได้ ว่าเจ้าไซ้รภราดร
ไปดีเถิดบุษกร ชีวียังอยู่ร้อยปี
๏ ไปเถิดจงมั่นคง ดำรงรัชบุรีศรี
อันซึ่งบัดนี้พี่ ได้แต่งน้องให้ครองสราญ ฯ
๏ สาน์ต๎วิโต ไนษเธไนวัม์ ปุษ์กรห์ ป๎รต๎ยุวาจ ห
๑๖๏ ปางนั้นบุษกรฟังสาร แห่งพระภูบาล ผู้ผ่านนิษัธปัถพี
๏ เธอตรัสพจมานหวานดี ได้ฟังดังนี้ ค่อยคลายขยาดอาชญา
๏ อภิวาทแทบเบื้องบาทา บุญโศลกราชา แล้วทูลเฉลยโองการ
๏ ขอให้พระเกียรติภูบาล แผดแผ่ไพศาล อย่ามีเวลาเสื่อมกษัย
๏ ขอจงพระชนมะวัย ยืนยืดยังไป ประจวบแทบหมื่นพรรษา
๏ พระองค์ทรงพระกรุณา ประทานชีวา แด่ข้าผู้ผิดคิดร้าย
๏ เท่านี้พระคุณมากมาย ข้าจะไม่วาย คิดถึงพระคุณปราณี
๏ มิหนำซํ้าพระภูบดี ประทานบุรี เปนที่สำนักอาไศรย
๏ ข้าขอเปนข้าภูวนัย กว่าจะประไลย มิให้พระองค์ขุ่นเคือง ฯ
๏ ดังนั้นพักอยู่ในเมือง บ่มิระคายเคือง จนครบกำหนดหนึ่งมาส
๏ บุษกรทูลลาภูวนาถ เชษฐาธิราช ก็โปรดให้ไปตามประสงค์
๏ พร้อมด้วยบริพารวารวงศ์ มุ่งหมายไปตรง ยังเมืองที่อยู่สโมสร
๏ อีกด้วยพยุหแสนยากร เปนทัพสลับสลอน อีกพร้อมด้วยเหล่าบริจา
๏ ดังหนึ่งอาทิตยาภา เด่นในเวหา สง่าประไพไขศรี ฯ
๏ ป๎รัส๎ถาป๎ย ปุษ๎กรํ ราชา วิต์ตวัน๎ตัม์ อนามยัม์  
๑๑๏ ปางนั้นพระนลรัตน์ สุมนัสะยินดี
งดโทษพระองค์ศรี วรนุชะบุษกร
๏ ให้ไปโดยปราศโทษ บ่มิโกรธมิเกี่ยงงอน
เพราะเพื่อพระภูธร จะสลัดซึ่งเวรา
๏ ให้ตั้งกระบวนหลวง เปนพยุหยาตรา
แห่องค์พระราชา ธประเวศบุรีศรี
๏ ยามพระประเวศถึง ซึ่งพระราชะธานี
ตรัสคำอันลํ้าดี แด่พศกผู้ชาวเวียง
๏ ชาวเมืองทุก ๆ คน และชาวชนบทเคียง
ต่างตนประสานเสียง สนั่นก้องด้วยยินดี
๏ ชวนกันมาบังคม นิยมพระบารมี
อำมาตยะมนตรี ก็ทูลแทนประชากร
๏ ว่าข้าเกษมสุข นิรทุกข์สโมสร
ทั้งในพระนคร ชนบทเกษมสานต์
๏ ชวนกันมาอภิวาท ณพระบาทยุคลมาลย์
เหมือนเทวะมากราน ณพระบาทพระจอมแมน ฯ
๏ ป๎รศาน์เต ตุ ปุเร ห๎ฤษ๎เฏ สัม์ป๎รว๎ฤต์เต มโหต์สเว  
๏ ฝ่ายองค์พระนลนริศร์ ผู้สถิตเสถียรแดน
เห็นทั่วบุรีแสน จะสนุกก็ปรีดา
๏ ครั้นสิ้นมหรศพ และสงบณภารา
จึ่งองค์พระราชา ให้สั่งเกณฑ์กระบวนพล
๏ จัดแจงเปนทัพหลวง พลล้วนฉกรรจ์คน
แบ่งเหล่าพยุหพล จัตุรงคเสนา
๏ ขุนช้างก็จัดช้าง ศิริร่างวิไลยงา
หมอล่ำประจำนา คะทะแมงกำแหงหาญ
๏ พลขลังก็นั่งสรรพ สัประคับณกลางสาร
สาตราวุธะตระการ ก็กระลึงกระชับกร
๏ ขุนม้าก็จัดม้า สินธพาทิอัศดร
ฝีเท้าที่เก้าจร กละลมกระพือผยอง
๏ งามพลอัศวราช ดูฉกาจฉกรรจ์กอง
เกราะทองและทวนทอง ธุระมุ่งจะชิงชัย
๏ ขุนพลก็จัดพล สุพหลพหุนไกร
ล้วนเริงบรรเทิงใจ สระพรึบสะพรั่งงาม
๏ โตมรและศรดาบ ก็วะวาบวะแวววาม
ธงธิวก็ปลิวหลาม กละท้าอรินเหิม
๏ ขุนรถก็จัดรถ ศิริสดสง่าเสริม
งอนกงและธงเจิม ดุจะรถพระจอมสวรรค์
๏ เทียมอัศวพาชี จรลีอเจียรจรัล
ราววายุพาผัน ผิวะเทียบศกุนเสมอ
๏ งามพร้อมทั้งสี่เหล่า สุรพลพยุหเลอ
เลิศโลกลออเออ ฤวะใดจะเทียมทัน
๏ ได้ฤกษ์พระจอมพล นลราชคุณานันต์
ให้คลาพยุหผัน ณวิทรรภภิรมย์สถาน
๏ หวังรับพระทมยัน ติวิสุทธิ์สุมนมาลย์
คืนคู่สราญศาน ติสถิตสถาพร ฯ
๏ ทมยัน์ตีม์ อปิ ปิตา สัต์ก๎ฤต๎ย ปรวีรหา
๑๖๏ ปางนั้นทมยันตีสมร ทราบข่าวภรรดร เสด็จก็ปลื้มเปรมปรีดิ์
๏ ด้วยว่าเงินทองของดี สมบัติรัตน์มณี ก็เตรียมสำเร็จเสร็จสรรพ
๏ เผื่อว่าพระผัวจะกลับ เสด็จมารับ ไปยังนครนิษัธ
๏ จะได้พรั่งพร้อมสมบัติ มิได้ข้องขัด ฤๅบกฤๅพร่องสิ่งใด
๏ ทั้งพระบิตุรงค์ทรงชัย ก็เอื้อเอาใจ ช่วยเพื่อสำเร็จปราถนา
๏ อีกอวยพรสรรพ์นานา นางศรีสุดา ก็สุดเกษมเปรมปรีย์
๏ ครั้นเมื่อพระนลบดี เสด็จถึงธานี พระนางก็แสนสุขสราญ
๏ จึ่งพร้อมด้วยพระภูบาล ขึ้นเฝ้าพระผ่าน พิภพวิทรรภสโมสร
๏ ฝ่ายท้าวภีมราชภูธร ผู้ขลังกำลังกร กำลังปีติเติบโต
๏ ประทานพระพรชโย อีกทั้งยโศ สถิตที่สองลูกรัก
๏ ใครคิดขบถต่อทรงศักดิ์ ขอโทษประจักษ์ จงพลันแถลงแจ้งใจ
๏ ให้มันฉับพลันบรรลัย ชีวิตกษัย ด้วยแสนลำบากยากเข็ญ
๏ ใครซื่อถือธรรมบำเพ็ญ ผลดีจงเห็น เปนสุขสวัสดิ์สถาพร
๏ ขอนลไนษัธภูธร กับมิ่งบังอร จงนิระทุกข์สุขนิตย์
๏ สองกษัตร์จึ่งก้มโมลิต รับพรบพิตร์ ผู้ผ่านวิทรรภภารา
๏ แล้วสองประนมหัดถา ถวายบังคมลา มาจากปราสาทรังสรรค์
๏ ได้ฤกษ์ยาตราพลขันธ์ จากแดนวิทรรภ์ เข้าสู่นิษัธรัชฐาน ฯ
๏ อาคตายาง ตุ ไวทร๎ภ๎ยาง สปุต๎รายาง นโล น๎ฤปห์  
๑๑๏ ปางนั้นพระนลราช สุมหาตม์มหาศาล
เนาในนิษัธสราญ ทุกทิวาและราตรี
๏ พร้อมองค์พระเมียขวัญ สุไวทรรภิเทวี
อีกบุตระบุตรี นิรทุกข์สุขารมย์
๏ พระนลนฤปพร้อม มุทิตาเสน่ห์สม
แม้นเทวราชรม ณิยะนันทโนทยาน
๏ ได้คืนนครรัช สหวัตถุไพศาล
พร้อมยศบริพาร พิระเพิ่มสุภักดี
๏ บำรุงผดุงรัฏ ฐะจังหวัดเกษมศรี
เลิศล้วนประมวลปรี ดิชมพูทวีปงาม
๏ พระกอบวิวิธยัญ ญะวิธีวิโรจน์ราม
ปลื้มจิตคณาพราหมณ์ พหุทักษิณาเนือง
๏ ก้องเกียรติ์พระนลนาถ อธิราชผู้งำเมือง
เด่นเดชวิเศษเรือง ฤทธิก้องทั้งธาตรี ๚ะ

๏ จบเรื่องพระนลเท่านี้ ๚ะ

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ