ผ

ผะกา, ข. = ดอกไม้

เผ้า, ท. = ผม

ผดุง, ท. = คํ้า, จุน, ระวัง

เผด็จ, ท. = ตัด, กำจัด, ล้าง

เผดิม, ท. = เริ่ม, ตั้งต้น

ไผท, ข. (อ่าน “ไผ๎ท”) = แผ่นดิน “จอมไผท” = เจ้าแผ่นดิน

ผลู. ข. (อ่าน “ผ๎ลู”) = ทาง