คำนำในการพิมพ์ครั้งที่ ๓

​“คนดีที่โลกไม่ต้องการ” คือนิยายชีวิตชุดปักกิ่งเรื่องที่ ๒ ที่ข้าพเจ้าได้แต่งลงพิมพ์ในหนังสือพิมพ์เอกชน เล่มที่ ๒๕ ปีที่ ๒ วันเสาร์ที่ ๒๗ มิถุนายน พ.ศ. ๒๔๘๕ หลังจากที่ได้จบชีวิตของ วารยา ราเนฟสกายา ในเรื่องปักกิ่ง–นครแห่งความหลัง แล้ว ใน พ.ศ. ๒๔๘๔

นิยายเรื่องนี้ ได้รวบรวมพิมพ์ขึ้นเองครั้งหนึ่ง หลัดจากที่ได้แต่งลงใน “เอกชน” แล้วต่อมาก็มิได้พิมพ์ขั้นอีก ทำให้หนังสือขาดตลาดไปจนกระทั่งบัดนี้

บัดนี้ สำนักพิมพ์รวมสาส์น ได้มาขอพิมพ์เป็นครั้งที่ ๓ ซึ่งข้าพเจ้าไม่ขัดข้อง เพราะเป็นการช่วยให้หนังสือเล่มนี้มีอยู่ในตลาดอีกครั้งหนึ่ง ตามคำเรียกร้องของท่านผู้อ่านหลายท่านตลอดเวลาหลายปีมานี้

เรื่อง “คนดีที่โลกไม่ต้องการ” เป็นนิยายชีวิตของผู้กินอุดมคติคนหนึ่งซึ่งข้าพเจ้าได้พบมาในประเทศจีน ​คนผู้นี้ไม่มีอะไรดีสำหรับตัวเขา เขาเกิดมาเพื่อจะใช้หนี้ชีวิตซึ่งเป็นบาปกรรมอันหนึ่งของนักกินอุดมคติแทบทุกคน ข้าพเจ้าเห็นใจคน ๆ นี้มากเท่ากับข้าพเจ้าเห็นใจนักบวชหรือหมอสอนศาสนา ตลอดจนผู้เสียสละในทางการเมือง ซึ่งได้มอบช็วิตของเขาให้แก่ประชาชนคนยาก ยข้าพเจ้าคิดว่าความดีของผู้กินอุดมคติเป็นสิ่งที่มักมองไม่ค่อยเห็น เพราะการกินอุดมคติเป็นเพียงการแสดงความโง่เขลาอย่างหนึ่งในทัศนะของผู้กินเงิน ซึ่งมีคติแต่เพียงการเอาตัวรอดเพื่อลูกเพื่อเมียของเขาเท่านั้น

อย่างไรก็ดี, ข้าพเจ้าขอยืนยันความเชื่อมั้นที่ไม่มีวันผันแปรไว้ในหนังสือเล่มนี้สักนิดหนึ่ง ข้าพเจ้าแน่ใจว่านักกินอุดมคติไม่มีวันตาย ความตายที่จะเกิดแก่เขา ไม่ว่าโดยอายุขัย หรือโดยการถูกยิงเป้า, ย่อมเป็นเพียงการเปลี่ยนแปลงของร่างกายแต่อย่างเดียว ไม่มีอะไรจะมาเปลี่ยนวิญญาณของเขาได้ เขาจะอยู่ต่อไป—อย่างน้อยก็ด้วยชื่อที่ไม่โสมมและไม่ขยะแขยงสำหรับผู้ที่จะได้ยินได้ฟัง

​เรื่อง “คนดีที่โลกไม่ต้องการ” ในภาคที่ท่านกำลังอ่านนี้ เป็นเพียงการแสดงชีวิตเบื้องต้นของจางหลิน—นักกินอุดมคติซึ่งเป็นที่เกลียดชังของนักกินเงินและกินอำนาจ ชีวิตตอนต่อไปของจางหลินจะปรากฏอยู่ในเรื่อง “ผู้เสียสละ” ซึ่งจางหลินได้ใช้หนี้ชีวิตของเขาเพื่อประชาชนในนาทีสุดท้าย

สด กูรมะโรหิต

พญาไท

๕ ธ.ค ๙๔