บทที่ ๔๙

พวกระเด่นว่าเปรียบจรกา

ต่อบทร้อง “จะเอากรุงดาหาเป็นเรือนตาย” หน้า ๙๙

จรกา	พูดอะไรกันให้ดีดีนะจ๊ะ มิใช่จะมีแต่วันนี้ วันน่ายังมี
สังคามาระตา	เมื่อวันน่ามันจะเป็นยังไร ถึงค่อยเป็นไปตามวันน่า แต่วันนี้ต้องถือใจว่ามิใช่อะไรเป็นแต่ข้า หม่อมฉันว่าเมื่อตะกี้ ว่ารู้ดอกว่าจังไร ไม่หมายใจให้เกินวาสนา
กะหรัดตะปาตี	ใจเราละไม่ยักท้อ จะขอก้อไปจนสุดแรง มันยังพอชะเง้อขึ้นได้เพียงไหน จะเขย่งไปให้สุดแข้ง กว่าจะถูกศอกตอกลงมานอนตะแคงน่าแหละ ฮะฮะฮะฮะ วันน่าชั่งมัน มันจะเป็นอะไรก็เป็นหัวไป เสียท่าลงวันไหนตักมันวันนั้น กลัวอะไรเดี๋ยวนี้นี่
สังคามาระตา	หม่อมฉันวาสนาน้อยตามเสด็จไม่ได้ รู้ตัวรักตัวรักหัว เอาไว้บนบ่าเล่นนานนานดีกว่า คำโบราณท่านย่อมว่า เรียนอะไรไม่ดีเท่า เรียนให้รู้จักตัว ควรกล้าจะได้กล้า ควรกลัวจะได้กลัว สารพัดความโง่ความชั่วอะไรอะไรไม่เท่าเสือกจะทำอ้ายที่ทำไม่ได้ เห็นจริงแมะขอรับ ที่หม่อมฉันว่า
กะหรัดตะปาตี	อะพุทโธ่พุทโธ่ พ่อสังคามาระตา สอนใคนิไม่สอน มาสอนข้า ถ้าในหัวข้ามีช่องพอที่คำสอนจะเข้าไป ที่ไหนข้าจะเสือกมาถึงนี่ได้ ห้ามแมงเม่าตั๋กกะแตนไม่ให้เล่นไฟ ไม่เด็ดปีกเด็ดขาเสียละน่าฟังใคอยู่แน่ะ
สังคามาระตา	ถ้าหม่อมฉันเป็นยังงั้นละก็ไม่ต้องกวนใค ชาติตั๋กกะแตนละเป็นธรรมดา มันโดดไปกว่าขามันจะไหม้เองแหละขอรับ
จรกา	นี่เธอว่าใครน่ะจ๊ะ
สังคามาระตา	ว่าคนที่เป็นเช่นกะที่ว่า
กะหรัดตะปาตี	ถึงจะว่าข้าก็มิว่าไปไย ตาข้ามัวดูหูข้าหาได้ยินไม่ ถึงได้ยินก็ไม่ยักรู้สึก ใจข้ามัวนึกการใหญ่อยู่นี่น่ะ ฮะ ฮะ ฮะ ฮะ อย่าว่าแต่เพียงเจ้าว่าเลย ข้าต่อให้ด่าให้ ข้ารู้จักโกรธอยู่อย่างเดียวแหละ แต่ใครมาทำการอะไร ไอ้ที่ข้าอยากจะทำมั่งไม่ได้ นั่นแหละมันวุ่นใหญ่ อกแอ็ก
	จะกระเดนไปละ ดูสิเต้นออกอักอัก อะพิโธ่
จรกา	แน่เธอจะว่าอะไรก็ว่าไปเถอะจ้ะ ฉันไม่_
ล่าสำ	ฮะฮะ พ่อจรกา
จรกา	ฉันไม่ว่า ไม่โกรธ ไม่เสียใจ แต่ฉันขอ_
ล่าสำ	ฮึ พูดอะไรน่ะพ่อจรกา ไม่รู้แล้วรู้รอด
จรกา	ขอรับ ขอให้หม่อมฉันพูดให้ตลอดสักหน่อย
ล่าสำ	ฮึ
จรกา	นิดเดียวแหละ ฉันขอเสียที อย่าดูเมียเกี้ยวเมียกันเลยไม่ดี
สังคามาระตา	เอ๊ย ข้อนั้นอย่าทรงสงสัย บอกอยู่เดี๋ยวนี้ว่าไม่กำเริบให้เกินหัวเกินตัวไป รู้ตัวดอกนะว่าห่างกันไกลกันขาดแต่เส้นผมที่เกิดบนหัว จะไปทำฉลองพระบาทก็ไม่ควรไม่ได้ ใครจะเป็นบ้ายิ่งกว่าบ้า ใครจะโง่ปลาร้าจนไม่รู้ตัว จะได้เผยอหยิ่ง ไปหมายชิงแม่อยู่หัว
กะหรัดตะปาตี	ห่าย ข้าเองแหละน่ะหมายชิง อยากจะกลิ้งเหมือนวิหยาสะกำ ถึงตายก็จะได้ลือฤทธิ์ ว่าตายด้วยทวนลูกศิษย์วงศ์เทวา แต่คนบัดซบยังข้ากลัวจะไม่สมหมาย กลัวจะไปตายด้วยพร้าน่ะแหละ ฮะฮะฮะ (หันไปว่ากับสุหรานากง) ยังไงทรงนิ่งยิ้มอยู่ ทรงเห็นยังไง

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ