บทที่ ๕๘

จรกาล่าสำ สิ้นสงสัยอิเหนา

ต่อบทร้อง “ก็สิ้นแคลงแหนงในภูมี” หน้า ๒๑๑

อิเหนา	เธอเองก็สงสัยฉันด้วยหรือ
จรกา	หม่อมฉันสงสัยจริง หิ้ หิ้
ล่าสำ	เพราะชาวบ้านชาวเมืองแลผู้หลักผู้ใหญ่เขาพากันเห็นความ หม่อมฉันทั้งสองก็เห็นไปตาม
อิเหนา	พุ่ทโธ่ มันไม่น่าเลยที่จะมาสงสัย ราวกะว่าไม่รู้ว่าเรื่องต้นมันเป็นอย่างไร ฉันถามคำเถอะ ว่าเหตุใดเธอจึงได้มาขอพระบุตรี ตรองให้มากในข้อนี้
ล่าสำ	ชอบแล้วที่รับสั่ง นางนี้จะได้กับพ่อจรกา ก็เพราะไม่ทรงหวงแหนแล้ว หม่อมฉันจึงได้มาทูลกล่าว จริงละเพ้ดจ้ะข้ะ
จรกา	จริงจริง หม่อมฉันเชื่อน้ำพระทัย ทราบมานานแล้ว โปรดปรานรักใคร่หม่อมฉัน ข้อนี้จริงจริง เจ้าพี่รับสั่งจริง
อิเหนา	ถ้าจะว่าอิกอย่างหนึ่งว่าฉันจะกลับใจ ก็จะต้องซ่อนต้องเร้นทำไม ถ้าจะพาไปซึ่งซึ่งหน้า พาไปไว้กุเรปัน หน้าไหนน่ะจะกล้าออกหน้ามาชิงตุนาหงัน
จรกา	หม่อมฉันเชื่อข้อนี้ ไม่ทำให้ทรงทำเป็นแน่ คนมันใส่ความ
ล่าสำ	เดี๋ยวนี้การมันก็เกิดขึ้นเช่นนี้ ขอพระบารมีช่วยติดตาม
จรกา	ที่ตรงฝ่าพระบาทนั้นหม่อมฉันเชื่อไม่สงสัย เคยเชื่อถือมานานแล้ว ไม่ทรงทำกะหม่อมฉันมิได้ แต่คนอื่นเขาสงสัยกัน ชั่ง ชั่ง ตามแต่เขาจะว่า แต่หม่อมฉันเชื่อไว้ใจ ไม่สงสัยอิกข้างน่า

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ