- คำนำ
- คำปรารภ
- นามท่านที่เป็นครู
- บทที่ ๑ จรกาทราบข่าวศึกมาติดเมืองดาหา
- บทที่ ๒ ตำมะหงงของจรกาจัดพล
- บทที่ ๓ อิเหนาครวญถึงนางจินตะหรา
- บทที่ ๔ ม้าใช้อิเหนาไปสืบทัพจรกา
- บทที่ ๕ ประสันตายั่วอิเหนา เมื่อรู้ว่าจรกายกมา
- บทที่ ๖ ชาวเมืองมาดูอิเหนาเข้าเมือง
- บทที่ ๗ ชาวเมืองชมอิเหนา
- บทที่ ๘ ท้าวดาหาสั่งให้สียะตราไปไหว้อิเหนา
- บทที่ ๙ ยาสา สั่งให้จัดปะเสบันอากง
- บทที่ ๑๐ พี่เลี้ยงปลอบบุษบา จะให้ขึ้นไปเฝ้า
- บทที่ ๑๑ นางมะดีหวีลงไปตามนางบุษบา ปลอบให้ขึ้นไปเฝ้า
- บทที่ ๑๒ นางมะดีหวีเตือนให้นางบุษบาออกไปไหว้อิเหนา
- บทที่ ๑๓ พี่เลี้ยงเถ้าแก่กำนัล ชมโฉมอิเหนา
- บทที่ ๑๔ นางบาหยัน ห้ามเถ้าแก่กำนัล
- บทที่ ๑๕ นางกำนัลพูด เมื่ออิเหนาเสียสติ
- บทที่ ๑๖ จรกาเข้าเฝ้าทูลท้าวดาหา
- บทที่ ๑๗ นางกำนัลติจรกา
- บทที่ ๑๘ กรมวังสั่งจัดตำหนักให้สุหรานากง กะหรัดตะปาตีพัก
- บทที่ ๑๙ สียะตรา เล่นเครื่องเล่นต่างๆ
- บทที่ ๒๐ สียะตราพูดกับอิเหนา เมื่อไปหาจรกากลับมา
- บทที่ ๒๑ อิเหนาส่งของมาถวายท้าวดาหา
- บทที่ ๒๒ พี่เลี้ยงปลอบนางบุษบาให้ร้อยดอกไม้
- บทที่ ๒๓ ท้าวล่าสำเข้าเฝ้าท้าวดาหา
- บทที่ ๒๔ ยาสาสั่งกระบวนเสด็จไปใช้บล
- บทที่ ๒๕ นางกำนัลดีใจจะได้ตามเสด็จ
- บทที่ ๒๖ สียะตราเถียงกับนางบุษบาเมื่อรับดอกไม้
- บทที่ ๒๗ ประสันตาชมนางบุษบา ล้ออิเหนา
- บทที่ ๒๘ ประสันตาชมนางบุษบา ล้ออิเหนา (ไม่ใช้)
- บทที่ ๒๘ สังคามาระตาพูดกับประสันตา (ที่ใช้)
- บทที่ ๒๙ สียะตราเถียงกับนางบุษบา เรื่องดอกไม้
- บทที่ ๓๐ นางบุษบาเล่นธาร
- บทที่ ๓๑ นางมะเดหวีอ่านสาร
- บทที่ ๓๒ จรกาออกพลับพลา
- บทที่ ๓๓ สมันกลับมาทูลมะเดหวี
- บทที่ ๓๔ นางกำนัลเล่นสะบ้า
- บทที่ ๓๕ นางบุษบาเล่นน้ำ
- บทที่ ๓๖ นางบุษบาเล่นเอาเถิด
- บทที่ ๓๗ นางยุบลหลงทาง
- บทที่ ๓๘ นางยุบลทูลอิเหนา
- บทที่ ๓๙ อิเหนาพูดกับนางยุบล
- บทที่ ๔๐ นางกำนัลเที่ยวหานางยุบล
- บทที่ ๔๑ อิเหนาดูเล่นกระบี่กระบอง
- บทที่ ๔๒ นางมะเดหวีให้สาวใช้มาไล่กิดาหยัน
- บทที่ ๔๓ นางมะเดหวีสอนนางบุษบาให้เสี่ยงเทียน
- บทที่ ๔๔ อิเหนาพูดปลอมพระปฏิมา
- บทที่ ๔๕ อิเหนาพูดกับนางมะเดหวี
- บทที่ ๔๖ อิเหนาขอสัตย์นางมะเดหวี
- บทที่ ๔๗ นางมะเดหวีให้สัตย์กับอิเหนา
- บทที่ ๔๘ หกกษัตริย์เล่นลอนเตนนิส
- บทที่ ๔๙ พวกระเด่นว่าเปรียบจรกา
- บทที่ ๕๐ พวกระเด่นพูดว่าเปรียบจรกาต่อไปอีก
- บทที่ ๕๑ สาวใช้ไปดูฤษี
- บทที่ ๕๒ นางมะเดหวีพูดกับพระฤษี
- บทที่ ๕๓ ฤษีถามเรื่องรดน้ำมนต์
- บทที่ ๕๔ ฤษีรดน้ำมนต์และให้พร
- บทที่ ๕๕ จรกาสั่งจัดพลจะไปตามนางบุษบา
- บทที่ ๕๖ จรกาพูดกับสังคามาระตา
- บทที่ ๕๗ กะระตาหลาทูลอิเหนาว่าจรกามาเฝ้า
- บทที่ ๕๘ จรกา ล่าสำ สิ้นสงสัยอิเหนา
- บทที่ ๕๙ ท้าวดาหาว่ากับอิเหนาเมื่อไปแก้สงสัย
- บทที่ ๖๐ นางวิยะดาถามอิเหนาถึงนางบุษบา
- บทที่ ๖๑ นางวิยะดาจะตามอิเหนาไปป่า
- บทที่ ๖๒ ประสันตานางบาหยันเชิญนางบุษบาไปชมสวน
- บทที่ ๖๓ ประสันตาเล่นตลกเวลานางบุษบาชมสวน
- บทที่ ๖๔ อิเหนาหลบพายุในเงื้อมเขา
- บทที่ ๖๕ ประสันตากะระตาหลาตกใจเมื่อนางหาย
- บทที่ ๖๖ อิเหนาสลบเมื่อทราบว่านางบุษบาหายไป
- บทที่ ๖๗ สังคามาระตาเตือนสติอิเหนา
บทที่ ๖๕
ประสันตา กะระตาหลา ตกใจเมื่อนางหาย
ต่อบทร้อง “บัดนี้นางโฉมตรูหายไป” หน้า ๒๔๕
(ฟ้าร้องตกใจฟ้าทั้งสองคนประสันตาลุกขึ้นก่อน ฉุดกะระตาหลา)
ประสันตา | ลุก ลุก กะระตาหลา กะระตาหลา ลุกเร็ว เกิดเหตุใหญ่แล้ว เร็ว เร็ว |
กะระตาหลา | (หมอบเฉยไม่ลุก) พ่อคุณเถอะ ไหว้ละ อย่าเล่นเลยเวลานี้ |
ประสันตา | ลุก ลุก ดูเอาสิ |
กะระตาหลา | บอกว่าไม่เล่นน่าเฮ้ย |
ประสันตา | ให้ข้าตายไปเถิดนะ ไม่ได้เล่นดอก รถหายไป ข้าวิ่งเที่ยวหาออกอ่อนใจ ไม่พบ |
กะระตาหลา | เจ้านี่เล่นไม่รู้แล้ว ไม่รู้เวลา รถอ้ายกะโตมันจะหายไปไหน ปดอะไรไม่มีตำรา |
ประสันตา | ข้าสบถให้แล้วนี่นะ (ฉุดขึ้น) ให้ข้าดิ้นตายไปเถอะเอ้า พระบุตรีพี่เลี้ยงหายไปทั้งรถ ข้าตามหาจบทั่วหมดก็ไม่พบ นี่จะทำอย่างไรฮะ ว่าไป ว่าไป |
กะระตาหลา | จริงหรือฮะ |
ประสันตา | จริงจริงนะ |
กะระตาหลา | อะโฮ อะโฮ (ตบอก) ตาย ตาย อะโฮ อะโฮ ฉิบหาย ฉิบหาย อะโฮ อะโฮ |
ประสันตา | มัวร้องไห้ราวกะลูกเล็กๆ จะทำยังไรเข้าก็ไม่ทำ |
กะระตาหลา | อะโฮ อะโฮ ก็ช่วยกันคลำเข้าซิ (เดินคลำไป) |
ประสันตา | (ตีเอากะระตาหลา) ไฮ้ ทำเลอะต้ำเปอะไปน่า ว่าแต่จะทำยังไง บัดนี้นางมาหายไป เราสองคนครั้งนี้ถึงที่ตาย คิดให้ดี อย่าให้มันเลอะเทอะวุ่นวาย |
กะระตาหลา | อะโฮ อะโฮ นางหาย อะโฮ อะโฮ ถึงตาย อะโฮ อะโฮ วุ่นวาย โฮโฮโฮโฮโฮโฮ |
ประสันตา | วะ นี่อะไร ทำเลอะเทอะใหญ่เทียวนี่ มาเถอะน่า ช่วยกันหาฟืนหาไฟ ช่วยกันหาอิกสักพักหนึ่งเถอะ เผื่อจะหนีไปแอบอยู่ที่ไหน |
กะระตาหลา | อือ อือ เอาซิ จะหาก็หา ข้าน่ะหาไม่ได้ละ |
ประสันตา | ทำไม |
กะระตาหลา | อะโฮ อะโฮ |
ประสันตา | มาน่ะ ไป ไป |
กะระตาหลา | ไปข้างไหน |
ประสันตา | ไปเถอะ อย่าร่ำไร หาไฟเข้าเถอะ อ้ายเล่นปดปดกันละมันไม่ดียังงี้ละวะ ข้างต้นทำเท็จให้เป็นจริงเล่นเล่น ครั้นภายหลังกลับทำจริงเป็นเท็จไป จริงยังงี้แหละ กะระตาหลาอย่าทำเผลอไผลไปนะ ข้าบอกว่านางหาย ตั้งสติอารมณ์ให้ดี อย่าให้มันเลอะเทอะวุ่นวาย |