- คำนำ
- คำปรารภ
- นามท่านที่เป็นครู
- บทที่ ๑ จรกาทราบข่าวศึกมาติดเมืองดาหา
- บทที่ ๒ ตำมะหงงของจรกาจัดพล
- บทที่ ๓ อิเหนาครวญถึงนางจินตะหรา
- บทที่ ๔ ม้าใช้อิเหนาไปสืบทัพจรกา
- บทที่ ๕ ประสันตายั่วอิเหนา เมื่อรู้ว่าจรกายกมา
- บทที่ ๖ ชาวเมืองมาดูอิเหนาเข้าเมือง
- บทที่ ๗ ชาวเมืองชมอิเหนา
- บทที่ ๘ ท้าวดาหาสั่งให้สียะตราไปไหว้อิเหนา
- บทที่ ๙ ยาสา สั่งให้จัดปะเสบันอากง
- บทที่ ๑๐ พี่เลี้ยงปลอบบุษบา จะให้ขึ้นไปเฝ้า
- บทที่ ๑๑ นางมะดีหวีลงไปตามนางบุษบา ปลอบให้ขึ้นไปเฝ้า
- บทที่ ๑๒ นางมะดีหวีเตือนให้นางบุษบาออกไปไหว้อิเหนา
- บทที่ ๑๓ พี่เลี้ยงเถ้าแก่กำนัล ชมโฉมอิเหนา
- บทที่ ๑๔ นางบาหยัน ห้ามเถ้าแก่กำนัล
- บทที่ ๑๕ นางกำนัลพูด เมื่ออิเหนาเสียสติ
- บทที่ ๑๖ จรกาเข้าเฝ้าทูลท้าวดาหา
- บทที่ ๑๗ นางกำนัลติจรกา
- บทที่ ๑๘ กรมวังสั่งจัดตำหนักให้สุหรานากง กะหรัดตะปาตีพัก
- บทที่ ๑๙ สียะตรา เล่นเครื่องเล่นต่างๆ
- บทที่ ๒๐ สียะตราพูดกับอิเหนา เมื่อไปหาจรกากลับมา
- บทที่ ๒๑ อิเหนาส่งของมาถวายท้าวดาหา
- บทที่ ๒๒ พี่เลี้ยงปลอบนางบุษบาให้ร้อยดอกไม้
- บทที่ ๒๓ ท้าวล่าสำเข้าเฝ้าท้าวดาหา
- บทที่ ๒๔ ยาสาสั่งกระบวนเสด็จไปใช้บล
- บทที่ ๒๕ นางกำนัลดีใจจะได้ตามเสด็จ
- บทที่ ๒๖ สียะตราเถียงกับนางบุษบาเมื่อรับดอกไม้
- บทที่ ๒๗ ประสันตาชมนางบุษบา ล้ออิเหนา
- บทที่ ๒๘ ประสันตาชมนางบุษบา ล้ออิเหนา (ไม่ใช้)
- บทที่ ๒๘ สังคามาระตาพูดกับประสันตา (ที่ใช้)
- บทที่ ๒๙ สียะตราเถียงกับนางบุษบา เรื่องดอกไม้
- บทที่ ๓๐ นางบุษบาเล่นธาร
- บทที่ ๓๑ นางมะเดหวีอ่านสาร
- บทที่ ๓๒ จรกาออกพลับพลา
- บทที่ ๓๓ สมันกลับมาทูลมะเดหวี
- บทที่ ๓๔ นางกำนัลเล่นสะบ้า
- บทที่ ๓๕ นางบุษบาเล่นน้ำ
- บทที่ ๓๖ นางบุษบาเล่นเอาเถิด
- บทที่ ๓๗ นางยุบลหลงทาง
- บทที่ ๓๘ นางยุบลทูลอิเหนา
- บทที่ ๓๙ อิเหนาพูดกับนางยุบล
- บทที่ ๔๐ นางกำนัลเที่ยวหานางยุบล
- บทที่ ๔๑ อิเหนาดูเล่นกระบี่กระบอง
- บทที่ ๔๒ นางมะเดหวีให้สาวใช้มาไล่กิดาหยัน
- บทที่ ๔๓ นางมะเดหวีสอนนางบุษบาให้เสี่ยงเทียน
- บทที่ ๔๔ อิเหนาพูดปลอมพระปฏิมา
- บทที่ ๔๕ อิเหนาพูดกับนางมะเดหวี
- บทที่ ๔๖ อิเหนาขอสัตย์นางมะเดหวี
- บทที่ ๔๗ นางมะเดหวีให้สัตย์กับอิเหนา
- บทที่ ๔๘ หกกษัตริย์เล่นลอนเตนนิส
- บทที่ ๔๙ พวกระเด่นว่าเปรียบจรกา
- บทที่ ๕๐ พวกระเด่นพูดว่าเปรียบจรกาต่อไปอีก
- บทที่ ๕๑ สาวใช้ไปดูฤษี
- บทที่ ๕๒ นางมะเดหวีพูดกับพระฤษี
- บทที่ ๕๓ ฤษีถามเรื่องรดน้ำมนต์
- บทที่ ๕๔ ฤษีรดน้ำมนต์และให้พร
- บทที่ ๕๕ จรกาสั่งจัดพลจะไปตามนางบุษบา
- บทที่ ๕๖ จรกาพูดกับสังคามาระตา
- บทที่ ๕๗ กะระตาหลาทูลอิเหนาว่าจรกามาเฝ้า
- บทที่ ๕๘ จรกา ล่าสำ สิ้นสงสัยอิเหนา
- บทที่ ๕๙ ท้าวดาหาว่ากับอิเหนาเมื่อไปแก้สงสัย
- บทที่ ๖๐ นางวิยะดาถามอิเหนาถึงนางบุษบา
- บทที่ ๖๑ นางวิยะดาจะตามอิเหนาไปป่า
- บทที่ ๖๒ ประสันตานางบาหยันเชิญนางบุษบาไปชมสวน
- บทที่ ๖๓ ประสันตาเล่นตลกเวลานางบุษบาชมสวน
- บทที่ ๖๔ อิเหนาหลบพายุในเงื้อมเขา
- บทที่ ๖๕ ประสันตากะระตาหลาตกใจเมื่อนางหาย
- บทที่ ๖๖ อิเหนาสลบเมื่อทราบว่านางบุษบาหายไป
- บทที่ ๖๗ สังคามาระตาเตือนสติอิเหนา
บทที่ ๓๙
อิเหนาพูดกับนางยุบล
ต่อบทร้อง “หยาบคายร้ายใช่พอดี” หน้า ๗๐
อิเหนา | ยังไงนางค่อม เป็นรับได้แน่ละนะ ว่าข้าสั่งยังไงละเอ็งจะทำตาม |
ยุบล | เพคะนะกะนะกะหม่อม ข้อนั้นอย่าทรงพระวิตก ทรงช่วยชีวิตรไว้ก็เหมือนกะทรงประทานชีวิตรให้ใหม่ หม่อมฉันคงเป็นข้าฝ่าพระบาทตลอดชีวิตรจิตรใจ |
อิเหนา | เออ แต่ให้มันมั่นคงเถอะ ข้าเชื่อดอกว่าความคิดของเอ็งเดี๋ยวนี้คิดอย่างนี้จริง แต่เองตรึงตรองเสียให้ดี ความคิดเมื่อคับแค้นต้องการ กับความคิดเมื่อสมปราถนาแลไม่มีรำคาญมันไม่เหมือนกัน เอ็งรับง่ายง่ายละเอ็งก็ทิ้งง่าย ระวังให้ดีอย่าประมาท |
ยุบล | เจ้าประคุ้น หม่อมฉันกลัวตายสุดใจ จะขัดคำรับสั่งที่จะทรงรักษาชีวิตรของหม่อมฉัน ดั้นไปหาความตายยังไงทูลหม่อมแก้ว อุ๊ยนั่นเสียงอะไรดังสวบสวบในรก อุ๊ยทูลหม่อมแก้ว ช่วยด้วยสิเพค้า |
อิเหนา | อือ ไอ้สัตว์ร้ายที่นี่มันไม่ชั่ว ไอ้ไล้อ้อนเขี้ยวมันคมราวกะกรด มึงคนเดียวละมันเค้ยวประเดี๋ยวก็หมด เอ็งเห็นหรือเปล่า ที่มิวเซียมมีสองตัว ไอ้ที่เขาเรียกกันว่าราชสีห์ฝรั่งน่ะ ที่เป็นซุ้มซุ้มยังงี้ละมันชอบอยู่นัก ถึงคนอยู่ด้วยกันหลายหลายคน ถ้ามันหิวละมันโดดเข้ามาคาบเอากลางตัวไปกิน เหมือนอีเหยี่ยวเฉี่ยวปลา ระวังตัวให้ดีดี ฟังกูว่า |
ยุบล | โอ๊ย โอ๊ย ทูลหม่อมแก้วเสด็จอยู่ข้างนี้ โปรดให้หม่อมฉันอยู่ข้างนั้น (ทำกลัวแลอิเหนาหลอกต่างต่าง) อุ๊ยนี่เมื่อไรถึงจะเสด็จล่ะเพค้า |
อิเหนา | อย่าเป็นทุกข์เลยข้อนั้น ว่าแต่ที่สัญญาไว้น่ะให้แน่นะ ว่าใช้ยังไงจะทำตามกัน |
ยุบล | เพคะนะกะนะกะหม่อม |
อิเหนา | อ้าว ยังงั้นเอ็งไปหักกิ่งไม้ที่ซุ้มโน้นมาให้กูที |
ยุบล | โอยโอย ตายละครั้งนี้นี่ทูลหม่อมแก้ว จะใช้ให้ไปตายเสียละหรือ ทูลหม่อมแก้ว โฮ โฮ โฮ |
อิเหนา | แน่ะแน่ะ ดูซิ รับเดี๋ยวนี้ก็ปดเดี๋ยวนี้ นี่หรือว่าจะทำตามสัญญา เอ้าถ้าเองนึกว่ารักษาตัวเองดีกว่าข้าแล้ว ก็รักษาตัวเอ็งเอ็งเถอะ ข้าจะลา |
ยุบล | โอยโอย ทูลหม่อมแก้ว ทูลหม่อมแก้ว ทูลหม่อมแก้ว หม่อมฉันไปเดี๋ยวนี้แล้ว ไปแล้วเพค้า ทูลหม่อมแก้ว อย่ากริ้วหม่อมฉันเลย มิใช่หม่อมฉันจะไม่ไปเพราะขัดรับสั่งหรือเพราะไม่ไว้ใจ มันกลัวตาย กลัวตายเพค้า ถึงไปไม่ได้ |
อิเหนา | อือ มึงกลัวตายมากเกินไปจนไม่กลัวตาย เหมือนกะคนที่อายมากนักละมักไม่อาย ถ้ามึงจะไปหักกิ่งไม้ตามคำกู ถึงจะมีภัยก็ยังมีกูอยู่ ลางทีก็จะช่วยได้ แต่มึงไม่เชื่อ มึงไม่ไว้ใจ มึงไม่ไปหักมา กูจะไปเสียเดี๋ยวนี้ มึงจะตายเป็นแน่ไม่มีใครนำพา |
ยุบล | ไปละเพคะ ไปละเพค้า (ไป) |
อิเหนา | อือดีละ ดีละ ข้าจะสั่งใหม่ เอ็งนั่งนิ่งอยู่ที่นี่นะ ข้าจะมีที่ไป ยังไงนางอุบล จะรับได้หรือไม่ได้ แอ้ นิ่งเสียละ อย่ามาไหว้ข้าปะหลกปะหลกข้าไม่เอา ข้าไม่อยากได้ไหว้ของเจ้า ข้าจะเอาอย่างเดียวแต่คำมั่นสัญญา ว่าข้าสั่งข้าว่ายังไงจะทำตามคำข้า จะได้หรือไม่ได้ จะว่ายังไรก็ว่ามา |