- คำนำ
- คำปรารภ
- นามท่านที่เป็นครู
- บทที่ ๑ จรกาทราบข่าวศึกมาติดเมืองดาหา
- บทที่ ๒ ตำมะหงงของจรกาจัดพล
- บทที่ ๓ อิเหนาครวญถึงนางจินตะหรา
- บทที่ ๔ ม้าใช้อิเหนาไปสืบทัพจรกา
- บทที่ ๕ ประสันตายั่วอิเหนา เมื่อรู้ว่าจรกายกมา
- บทที่ ๖ ชาวเมืองมาดูอิเหนาเข้าเมือง
- บทที่ ๗ ชาวเมืองชมอิเหนา
- บทที่ ๘ ท้าวดาหาสั่งให้สียะตราไปไหว้อิเหนา
- บทที่ ๙ ยาสา สั่งให้จัดปะเสบันอากง
- บทที่ ๑๐ พี่เลี้ยงปลอบบุษบา จะให้ขึ้นไปเฝ้า
- บทที่ ๑๑ นางมะดีหวีลงไปตามนางบุษบา ปลอบให้ขึ้นไปเฝ้า
- บทที่ ๑๒ นางมะดีหวีเตือนให้นางบุษบาออกไปไหว้อิเหนา
- บทที่ ๑๓ พี่เลี้ยงเถ้าแก่กำนัล ชมโฉมอิเหนา
- บทที่ ๑๔ นางบาหยัน ห้ามเถ้าแก่กำนัล
- บทที่ ๑๕ นางกำนัลพูด เมื่ออิเหนาเสียสติ
- บทที่ ๑๖ จรกาเข้าเฝ้าทูลท้าวดาหา
- บทที่ ๑๗ นางกำนัลติจรกา
- บทที่ ๑๘ กรมวังสั่งจัดตำหนักให้สุหรานากง กะหรัดตะปาตีพัก
- บทที่ ๑๙ สียะตรา เล่นเครื่องเล่นต่างๆ
- บทที่ ๒๐ สียะตราพูดกับอิเหนา เมื่อไปหาจรกากลับมา
- บทที่ ๒๑ อิเหนาส่งของมาถวายท้าวดาหา
- บทที่ ๒๒ พี่เลี้ยงปลอบนางบุษบาให้ร้อยดอกไม้
- บทที่ ๒๓ ท้าวล่าสำเข้าเฝ้าท้าวดาหา
- บทที่ ๒๔ ยาสาสั่งกระบวนเสด็จไปใช้บล
- บทที่ ๒๕ นางกำนัลดีใจจะได้ตามเสด็จ
- บทที่ ๒๖ สียะตราเถียงกับนางบุษบาเมื่อรับดอกไม้
- บทที่ ๒๗ ประสันตาชมนางบุษบา ล้ออิเหนา
- บทที่ ๒๘ ประสันตาชมนางบุษบา ล้ออิเหนา (ไม่ใช้)
- บทที่ ๒๘ สังคามาระตาพูดกับประสันตา (ที่ใช้)
- บทที่ ๒๙ สียะตราเถียงกับนางบุษบา เรื่องดอกไม้
- บทที่ ๓๐ นางบุษบาเล่นธาร
- บทที่ ๓๑ นางมะเดหวีอ่านสาร
- บทที่ ๓๒ จรกาออกพลับพลา
- บทที่ ๓๓ สมันกลับมาทูลมะเดหวี
- บทที่ ๓๔ นางกำนัลเล่นสะบ้า
- บทที่ ๓๕ นางบุษบาเล่นน้ำ
- บทที่ ๓๖ นางบุษบาเล่นเอาเถิด
- บทที่ ๓๗ นางยุบลหลงทาง
- บทที่ ๓๘ นางยุบลทูลอิเหนา
- บทที่ ๓๙ อิเหนาพูดกับนางยุบล
- บทที่ ๔๐ นางกำนัลเที่ยวหานางยุบล
- บทที่ ๔๑ อิเหนาดูเล่นกระบี่กระบอง
- บทที่ ๔๒ นางมะเดหวีให้สาวใช้มาไล่กิดาหยัน
- บทที่ ๔๓ นางมะเดหวีสอนนางบุษบาให้เสี่ยงเทียน
- บทที่ ๔๔ อิเหนาพูดปลอมพระปฏิมา
- บทที่ ๔๕ อิเหนาพูดกับนางมะเดหวี
- บทที่ ๔๖ อิเหนาขอสัตย์นางมะเดหวี
- บทที่ ๔๗ นางมะเดหวีให้สัตย์กับอิเหนา
- บทที่ ๔๘ หกกษัตริย์เล่นลอนเตนนิส
- บทที่ ๔๙ พวกระเด่นว่าเปรียบจรกา
- บทที่ ๕๐ พวกระเด่นพูดว่าเปรียบจรกาต่อไปอีก
- บทที่ ๕๑ สาวใช้ไปดูฤษี
- บทที่ ๕๒ นางมะเดหวีพูดกับพระฤษี
- บทที่ ๕๓ ฤษีถามเรื่องรดน้ำมนต์
- บทที่ ๕๔ ฤษีรดน้ำมนต์และให้พร
- บทที่ ๕๕ จรกาสั่งจัดพลจะไปตามนางบุษบา
- บทที่ ๕๖ จรกาพูดกับสังคามาระตา
- บทที่ ๕๗ กะระตาหลาทูลอิเหนาว่าจรกามาเฝ้า
- บทที่ ๕๘ จรกา ล่าสำ สิ้นสงสัยอิเหนา
- บทที่ ๕๙ ท้าวดาหาว่ากับอิเหนาเมื่อไปแก้สงสัย
- บทที่ ๖๐ นางวิยะดาถามอิเหนาถึงนางบุษบา
- บทที่ ๖๑ นางวิยะดาจะตามอิเหนาไปป่า
- บทที่ ๖๒ ประสันตานางบาหยันเชิญนางบุษบาไปชมสวน
- บทที่ ๖๓ ประสันตาเล่นตลกเวลานางบุษบาชมสวน
- บทที่ ๖๔ อิเหนาหลบพายุในเงื้อมเขา
- บทที่ ๖๕ ประสันตากะระตาหลาตกใจเมื่อนางหาย
- บทที่ ๖๖ อิเหนาสลบเมื่อทราบว่านางบุษบาหายไป
- บทที่ ๖๗ สังคามาระตาเตือนสติอิเหนา
บทที่ ๓๕
บุษบาเล่นน้ำ
ต่อบทร้อง “เกษมสุขทุกหน้ากำนัลใน” หน้า ๖๖
บุษบา | แน่พวกนี้ใคว่ายน้ำแขงแขงมาว่ายแข่งกันแน่ะ ถ้าใครชะนะจะให้รางวัลสร้อยสายบัวสายนี้ |
หลายคนแย่งกัน | หม่อมฉันนะกะนะกะหม่อม |
บาหยัน | หลายคนไม่สนุกหรอกหล่อน ต้องว่ายกันตัวต่อตัว เมื่อใคชะนะจะได้สังวาลสายบัว |
ประเสหรัน | ก็เมื่อมากด้วยกันยังงี้จะทำยังไง จะรู้ที่เลือกเอาใคร |
ปะหนัน | ท่านเจ้าขา ขอรับประทานดิฉันเล่นให้สนุกสักที ท่านช่วยโปรดสั่งให้ดิฉันเลือกคนที่ว่ายน้ำที่อย่างดี อิฉันจะเล่นให้สนุกให้ท่านได้หัวเราะเทียวเจ้าค่ะ (ปะหนันแกล้งว่ายน้ำห่างไป) |
บาหยัน | แน่ะ แม่ปะหนัน แม่ปะหนัน หล่อนช่วยฉันสักที เลือกคนว่ายน้ำที่แขงแขงดีดีสักคู่หนึ่งเถอะหล่อน |
ปะหนัน | เจ้าคะ ยังไงล่ะหล่อน ใครจะว่ายแข่งแย่งของประทานก็มาทางนี้ ฉันจะได้เลือก |
มลาหรอ | ถ้าจะว่าไปละฉันเห็นใครไม่สู้แม่ยาหยาได้ ถ้าหล่อนเข้าแข่งละคงไม่มีใคสู้ได้ |
บุหรง | ฉันไม่เห็นดี ขอขัด ถ้าดีจริง เห็นฝีมือก่อนถึงจะเชื่อ แต่แม่บุหงาน่ะไม่ต้องลองละ แข่งกะใคหล่อนเคยชะนะทุกที |
บุษบา | จริงนะ ข้าเจ็บใจนัก นางพวกนี้ละพากันชมแต่บุหงาแหละ นี่จะไม่มีใคให้เราถือหางสู้จริงจริงหรือยังไงนะ |
ส้าหรี | เจ็บใจนักฮึ จนใจแท้แท้ดอกว่าแขนขัด ถ้าหาไม่อย่าว่าแต่แข่งเลย ถึงชกมวยชกหมัดก็ไม่หนีหรอก |
มลาหรอ | พุ่ดโธ่ พุ่ดโธ่ ไม่มีใคเชื่อฉัน ลองฝีมือแม่ยาหยาสักหน่อยเถอะน่ะ ถ้าไม่ดีทรงถือหางไม่ได้ละฉันยอมรับพระอาญาเดี๋ยวนี้ |
บุหรง | ถ้าให้ทรงถือละไม่ต้องทรงแพ้แม่บุหงาถึงค่อยว่า |
ปะหนัน | อย่าอึงไปเลย ก็ให้แม่ยาหยาหล่อนว่ายลองสีมือดูก็ได้รู้ดอกน้า |
ยาหยา | ฉันไม่เล่น ฉันรู้เท่าหล่อนดอกหล่อนเอ๊ย หล่อนจะหลอกฉันเหมือนกะเมื่อเล่นดำน้ำเมื่อเช้า |
ปะหนัน | ฮึ พูดอะไรน่ะแม่ยาหยา ทรงเล่นอยู่นี่ใคจะเล่นได้ แล้วเล่นเมื่อเช้าหล่อนโกงเขาก่อนหรือไม่ใช่ |
มลาหรอ | แม่ยาหยานี่ขันจริงละ ลองว่ายให้เขาดูสักทีก็จะเป็นไรไปเดี๋ยวนี้ (กระซิบ) แน่ะ แน่ะ แต่อย่าขยายไอ้ท่าอย่างฝรั่ง ที่ฉันเคยเห็นเมื่อก่อนนี้นะ เราว่ายแต่ให้เร็วเร็วแรงแรง ให้เห็นกำลังก็แล้วกัน ต่อเมื่อจะแข่งเราจึงค่อยขยายไอ้ท่าสำคัญ |
ยาหยา | ว่ายจริงก็ได้ |
ปะหนัน | เอาซิ ลองถวายมือเสียสักที จะได้ทรงเห็นมือว่าดีหรือไม่ (นางยาหยาว่ายข้ามสระ ว่ายไปว่ายมาเต็มแรง พวกกำนัลชมยอต่างๆ) |
บาหยัน | ว่ายแขงจริงจริง ควรทรงถือหางได้ ยังไงล่ะใครจะถือ แม่บุหงาเข้าสู้ก็มา |
บุหงา | อิฉันไม่สู้หล่อนมิได้เค่อะ |
บุษบา | อ้าวแล้วกัน นี่ไม่มีใคสู้หรือ ถ้ายังงั้นข้าจะขึ้นละนะ (ขึ้น) |
มลาหรอ | แล้วกัน แล้ว แม่ยาหยาไม่ได้ว่ายท่าฝรั่งถวายละ พะผ่า |
ยาหยา | ไม่มีใคสู้หรือ เปล่าน่ะแหละ ฮา ฮา |
ปะหนัน | (พูดเบา) แม่สะเปีย แม่สะเปีย ไปเก็บลูกมะตาดที่โน่นมาเร็วเร็วเข้า ถ้าฉันหนุนแม่ยาหยาไปข้างโน้นได้แล้วละ หล่อนคอยพวกเราขึ้นหมดละเอาทุบทุบลงที่อัฒจันท์ ถ้าแม่ยาหยากลับขึ้นมาหกล้มละช่วยกันฮาให้พร้อมกัน (ดัง) พุ่ดโธ่ เสียดายแท้แท้นะ แม่ยาหยาไม่ได้แข่งเอานะ หล่อนนะ ถึงไม่มีใครแข่ง ก็ว่ายทับถวายมือ ว่ายเอารางวัลให้ได้ ให้ถึงลือ |
มลาหรอ | ไม่ต้องว่ายหรอก แน่ฉันจะบอกให้ ว่ายเมื่อกี้น่ะแกล้งทำเสียอิกน่ะนะ ฮึท่าดีของหล่อนยังซ่อนไว้ยังมี หมายว่าจะได้แข่งจึงไม่อวดดี แต่ไม่ได้แข่งแล้วก็คงถวายมือ ประเดี๋ยวก็ได้ดูดอกอย่าอึงอย่าอื้อ |
ยาหยา | ว่ายก็ได้จะเป็นไรมี คอยดูเถอะให้ดีดี (นางยาหยาว่ายไปเป็นท่าต่างๆ ตะแคงบ้างหงายบ้าง ว่ายข้ามสระไป พวกที่ดูพากันชมอือออไปต่างๆ แต่พากันขึ้นหมด นางสะเปียเอาลูกมะตาดทุบทั่วตามคั่นอัฒจันท์แล้ว พอนางยาหยาข้ามไปถึงฝั่งสระฟากโน้น) |
นางกำนัล | (ร้องกันขึ้นทั้งหมด) เอ เอ บ้า บ้า เขาขึ้นหมดแล้วยังหลงอยู่คนเดียวใครมาดูแน่เจ้าข้า เอ เอ บ้า บ้า โห่ ฮิ้ว ฮิ้ว แม้ แม้ ออกท่า ตะเข้ เฮ้ย เฮ้ย แม้ แม้ เร็ว เร็ว ตะเข้ ตะเข้ |
ยาหยา | เออดีละ (ชี้มือขบฟัน) ดีละมึงหลอกกู |
นางกำนัล | (ทั้งหมด) ไปเถอะโว้ย เสด็จกลับแล้ว เร็วเร็ว พวกเราเร็ว (พากันวิ่งไปแอบดูตามนั้น นางยาหยาตกใจ รีบว่ายมาเร็วเร็ว เหนื่อยอ่อนเต็มที ว่ายเต็มกระเดือก พอมาถึงบันไดก้าวขึ้นลื่นล้ม ตกน้ำลงไปใหม่ ขึ้นอิกล้มอิก สามหนสี่หน พวกนั้นล้อ เฮๆ ฮาๆ ทีหลังจึงขึ้นมาบนบกได้) |
ยาหยา | เฮ้ยอิโกง อิโกง หลอกได้หลอกไปเถอะวะ โฮยโฮย |
นางกำนัล | ฮา ฮา เฮ เฮ |
ยาหยา | มึงล้อได้ล้อไปเถอะวะ กูตัวคนเดียว ฮื ฮื โฮ โฮ โฮ กูด่าให้เดี๋ยวนี้ละมึง อิหมาหมู่ อิโกงทั้งพวก |
บาหยัน | แฮ เล่นกันละอย่าให้มันเกิน เจ้าเอ๊ย |
ยาหยา | ฮือ ฮือ ฮือ (ตีอก) นี่เกิดมาทำไม้ ฮือ ฮือ ฮือ ถูกเขาบวชเช้าบวชเย็นร่ำไป ฮือ ฮือ แต่ยังงั้นจะหาคนสงสารสักคนก็ไม่ได้ ฮือ ฮือ ฮือ |