บทที่ ๓๕

บุษบาเล่นน้ำ

ต่อบทร้อง “เกษมสุขทุกหน้ากำนัลใน” หน้า ๖๖

บุษบา แน่พวกนี้ใคว่ายน้ำแขงแขงมาว่ายแข่งกันแน่ะ ถ้าใครชะนะจะให้รางวัลสร้อยสายบัวสายนี้
หลายคนแย่งกัน หม่อมฉันนะกะนะกะหม่อม
บาหยัน หลายคนไม่สนุกหรอกหล่อน ต้องว่ายกันตัวต่อตัว เมื่อใคชะนะจะได้สังวาลสายบัว
ประเสหรัน ก็เมื่อมากด้วยกันยังงี้จะทำยังไง จะรู้ที่เลือกเอาใคร
ปะหนัน ท่านเจ้าขา ขอรับประทานดิฉันเล่นให้สนุกสักที ท่านช่วยโปรดสั่งให้ดิฉันเลือกคนที่ว่ายน้ำที่อย่างดี อิฉันจะเล่นให้สนุกให้ท่านได้หัวเราะเทียวเจ้าค่ะ (ปะหนันแกล้งว่ายน้ำห่างไป)
บาหยัน แน่ะ แม่ปะหนัน แม่ปะหนัน หล่อนช่วยฉันสักที เลือกคนว่ายน้ำที่แขงแขงดีดีสักคู่หนึ่งเถอะหล่อน
ปะหนัน เจ้าคะ ยังไงล่ะหล่อน ใครจะว่ายแข่งแย่งของประทานก็มาทางนี้ ฉันจะได้เลือก
มลาหรอ ถ้าจะว่าไปละฉันเห็นใครไม่สู้แม่ยาหยาได้ ถ้าหล่อนเข้าแข่งละคงไม่มีใคสู้ได้
บุหรง ฉันไม่เห็นดี ขอขัด ถ้าดีจริง เห็นฝีมือก่อนถึงจะเชื่อ แต่แม่บุหงาน่ะไม่ต้องลองละ แข่งกะใคหล่อนเคยชะนะทุกที
บุษบา จริงนะ ข้าเจ็บใจนัก นางพวกนี้ละพากันชมแต่บุหงาแหละ นี่จะไม่มีใคให้เราถือหางสู้จริงจริงหรือยังไงนะ
ส้าหรี เจ็บใจนักฮึ จนใจแท้แท้ดอกว่าแขนขัด ถ้าหาไม่อย่าว่าแต่แข่งเลย ถึงชกมวยชกหมัดก็ไม่หนีหรอก
มลาหรอ พุ่ดโธ่ พุ่ดโธ่ ไม่มีใคเชื่อฉัน ลองฝีมือแม่ยาหยาสักหน่อยเถอะน่ะ ถ้าไม่ดีทรงถือหางไม่ได้ละฉันยอมรับพระอาญาเดี๋ยวนี้
บุหรง ถ้าให้ทรงถือละไม่ต้องทรงแพ้แม่บุหงาถึงค่อยว่า
ปะหนัน อย่าอึงไปเลย ก็ให้แม่ยาหยาหล่อนว่ายลองสีมือดูก็ได้รู้ดอกน้า
ยาหยา ฉันไม่เล่น ฉันรู้เท่าหล่อนดอกหล่อนเอ๊ย หล่อนจะหลอกฉันเหมือนกะเมื่อเล่นดำน้ำเมื่อเช้า
ปะหนัน ฮึ พูดอะไรน่ะแม่ยาหยา ทรงเล่นอยู่นี่ใคจะเล่นได้ แล้วเล่นเมื่อเช้าหล่อนโกงเขาก่อนหรือไม่ใช่
มลาหรอ แม่ยาหยานี่ขันจริงละ ลองว่ายให้เขาดูสักทีก็จะเป็นไรไปเดี๋ยวนี้ (กระซิบ) แน่ะ แน่ะ แต่อย่าขยายไอ้ท่าอย่างฝรั่ง ที่ฉันเคยเห็นเมื่อก่อนนี้นะ เราว่ายแต่ให้เร็วเร็วแรงแรง ให้เห็นกำลังก็แล้วกัน ต่อเมื่อจะแข่งเราจึงค่อยขยายไอ้ท่าสำคัญ
ยาหยา ว่ายจริงก็ได้
ปะหนัน เอาซิ ลองถวายมือเสียสักที จะได้ทรงเห็นมือว่าดีหรือไม่ (นางยาหยาว่ายข้ามสระ ว่ายไปว่ายมาเต็มแรง พวกกำนัลชมยอต่างๆ)
บาหยัน ว่ายแขงจริงจริง ควรทรงถือหางได้ ยังไงล่ะใครจะถือ แม่บุหงาเข้าสู้ก็มา
บุหงา อิฉันไม่สู้หล่อนมิได้เค่อะ
บุษบา อ้าวแล้วกัน นี่ไม่มีใคสู้หรือ ถ้ายังงั้นข้าจะขึ้นละนะ (ขึ้น)
มลาหรอ แล้วกัน แล้ว แม่ยาหยาไม่ได้ว่ายท่าฝรั่งถวายละ พะผ่า
ยาหยา ไม่มีใคสู้หรือ เปล่าน่ะแหละ ฮา ฮา
ปะหนัน (พูดเบา) แม่สะเปีย แม่สะเปีย ไปเก็บลูกมะตาดที่โน่นมาเร็วเร็วเข้า ถ้าฉันหนุนแม่ยาหยาไปข้างโน้นได้แล้วละ หล่อนคอยพวกเราขึ้นหมดละเอาทุบทุบลงที่อัฒจันท์ ถ้าแม่ยาหยากลับขึ้นมาหกล้มละช่วยกันฮาให้พร้อมกัน (ดัง) พุ่ดโธ่ เสียดายแท้แท้นะ แม่ยาหยาไม่ได้แข่งเอานะ หล่อนนะ ถึงไม่มีใครแข่ง ก็ว่ายทับถวายมือ ว่ายเอารางวัลให้ได้ ให้ถึงลือ
มลาหรอ ไม่ต้องว่ายหรอก แน่ฉันจะบอกให้ ว่ายเมื่อกี้น่ะแกล้งทำเสียอิกน่ะนะ ฮึท่าดีของหล่อนยังซ่อนไว้ยังมี หมายว่าจะได้แข่งจึงไม่อวดดี แต่ไม่ได้แข่งแล้วก็คงถวายมือ ประเดี๋ยวก็ได้ดูดอกอย่าอึงอย่าอื้อ
ยาหยา ว่ายก็ได้จะเป็นไรมี คอยดูเถอะให้ดีดี
(นางยาหยาว่ายไปเป็นท่าต่างๆ ตะแคงบ้างหงายบ้าง ว่ายข้ามสระไป พวกที่ดูพากันชมอือออไปต่างๆ แต่พากันขึ้นหมด นางสะเปียเอาลูกมะตาดทุบทั่วตามคั่นอัฒจันท์แล้ว พอนางยาหยาข้ามไปถึงฝั่งสระฟากโน้น)
นางกำนัล (ร้องกันขึ้นทั้งหมด) เอ เอ บ้า บ้า เขาขึ้นหมดแล้วยังหลงอยู่คนเดียวใครมาดูแน่เจ้าข้า เอ เอ บ้า บ้า โห่ ฮิ้ว ฮิ้ว แม้ แม้ ออกท่า ตะเข้ เฮ้ย เฮ้ย แม้ แม้ เร็ว เร็ว ตะเข้ ตะเข้
ยาหยา เออดีละ (ชี้มือขบฟัน) ดีละมึงหลอกกู
นางกำนัล (ทั้งหมด) ไปเถอะโว้ย เสด็จกลับแล้ว เร็วเร็ว พวกเราเร็ว (พากันวิ่งไปแอบดูตามนั้น นางยาหยาตกใจ รีบว่ายมาเร็วเร็ว เหนื่อยอ่อนเต็มที ว่ายเต็มกระเดือก พอมาถึงบันไดก้าวขึ้นลื่นล้ม ตกน้ำลงไปใหม่ ขึ้นอิกล้มอิก สามหนสี่หน พวกนั้นล้อ เฮๆ ฮาๆ ทีหลังจึงขึ้นมาบนบกได้)
ยาหยา เฮ้ยอิโกง อิโกง หลอกได้หลอกไปเถอะวะ โฮยโฮย
นางกำนัล ฮา ฮา เฮ เฮ
ยาหยา มึงล้อได้ล้อไปเถอะวะ กูตัวคนเดียว ฮื ฮื โฮ โฮ โฮ กูด่าให้เดี๋ยวนี้ละมึง อิหมาหมู่ อิโกงทั้งพวก
บาหยัน แฮ เล่นกันละอย่าให้มันเกิน เจ้าเอ๊ย
ยาหยา ฮือ ฮือ ฮือ (ตีอก) นี่เกิดมาทำไม้ ฮือ ฮือ ฮือ ถูกเขาบวชเช้าบวชเย็นร่ำไป ฮือ ฮือ แต่ยังงั้นจะหาคนสงสารสักคนก็ไม่ได้ ฮือ ฮือ ฮือ

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ