บทที่ ๔๔

อิเหนาพูดปลอมพระปฏิมา

ต่อบทร้อง “แม้นได้ครองกันจะอันตราย” หน้า ๗๙

อิเหนา ระวังให้ดีนะจะบอกให้ ถ้าได้กะจรกาจะมีอันตราย
ประสันตา ต่อได้กะระเด่นมนตรีจึงจะมีความสบาย
มะดีหวี อุ๊ย อุ๊ย เจ้าประคุณ สาธุ สาธุ พระปฏิมาพูดได้ อุ๊ยว่ากะไรนางพี่เลี้ยง ข้าขนลุกขนพองส้าไปทั้งตัวแล้วละ
บาหยัน อุ๊ยเจ้าประคุณ ศักดิ์สิทธิ์จริงจริง มาปาฏิหารให้เห็น คำที่ท่านว่าเป็นจริงเป็นแน่ แม่ปะเสหรันนิ่งอึ้งตลึงไปอย่างไร
ปะเสหรัน ไม่ให้ฉันนิ่งฉันจะทำอย่างไร สิ่งที่เป็นไม่ได้มาเป็นได้
บาหยัน อาไลยนักหรือหล่อน
ปะเสหรัน อาไลยอะไร้ มาใส่เอาฉันเปล่าเปล่า
ส้าเหง็ด นี่ดีใจนิมาชวนกันเทลาะ อ้ายเรื่องเงาะแงะน่ะเลิกกันเสียทีเถอะ เลิกกันเสียที ว่าแต่ครั้งนี้ละ พระบารมี้ พระบารมี ไม่ได้ยินใครเล่ามาสักที ว่าพระปฏิมาพูดได้เหมือนอย่างนี้
มะดีหวี อุ๊ย ข้าอยากถามท่านต่อไปอิกนี่น่ะ ให้มันรู้ให้มั่นละเอียดสิ้นสงสัย
ปะลาหงัน เพคะนะกะนะกะหม่อม หม่อมฉันดีใจ๊ ดีใจ จนไม่รู้ว่าจะพูดว่ากะไร
บาหยัน สาธุเจ้าประคุ้ณ คุณพระช่วยบาหยันทันตาเห็น
ปะลาหงัน สาธุ คุณพระช่วยปะลาหงัน ให้ขึ้นสวรรค์ทั้งเป็น
ปะเสหรัน ดูเอาสิ ท่าจะได้ทูลถามถึงเนื้อถ้อยกะทงความ นี่มาพูดออกพล่าม หล่อนละก็
ส้าเหง็ด ถึงจะถามอิกสักเท่าไรไร มันกลับไปไม่ได้ดอกพ่อเงาะ อย่าได้นึกสำคัญเลยแม่ปะเสหรัน มันไม่ได้เหาะ
ปะเสหรัน ปะเดี๋ยวเถอะถึงค่อยว่า เดี๋ยวนี้มันไม่ใช่เวลา แม่ปากเปราะ ไหว้ละ แม่เจ้าแม่คุณเถอะ นิ่งนิ่งจะได้ฟังสิ่งที่หล่อนเพราะ ถ้าแม้นจริงแล้วก็ไม่ดื้อดันดอกฉันจะช่วยเหาะ

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ