บทที่ ๗

ชาวเมืองชมอิเหนา

ต่อบทร้อง “ไพร่ฟ้าจะได้พึ่งสืบไป” หน้า ๘

(บทชาวเมือง กระบวนอิเหนาออกจากโรงเดินวน สิ้นบทแล้วขึ้นเจรจาตอนนี้ นายมากราบถวายบังคมสามครั้ง นายอ่างยกมือขึ้นไหว้ หนานบุญสงเอามือประนมอยู่กลางกระหม่อม มะกะตอยไหว้เหมือนกัน ขุนพัฒน์หลงเคี้ยะ มิสเตอร์ก๊อกเปิดหมวก)

ขุนพัฒน์หลง ฉะ ฉะ ฉะ ฉวยจีน ฉวยจีนจีนน่อ งามอะไลยังลี้ ลูหน้ายังกะพะเนื้อหอมทีเลียว ฉา โหนยเน่ หูตาตะละกวนอิมเหนีย คนลูปยังลี้ถ้าเป็นมวงจีง_
นายอ่าง กะ กะ กะ ก็ ก็ ก็ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่ ดี
(พร้อมกัน) ฮา
หนานบุญสง ฉาธุ ฉาธุ งามบ่อแพ่
นายมา เออพ่อคุณ งามราวกะพระศรีอาริย์ ไม่เคยพบเคยเห็นเลย
ขุนพัฒน์หลง คนมีลักหะหนะยังลี้ ก็มีบุญมีความศุขมากมาก
นายมา ความศุขความศุขที่พูด รู้หรือว่าเป็นยังไร
ขุนพัฒน์หลง ทำไลไม่ลู้ กะสิบายอกสิบายใจซิน่า
นายมา คนอย่างไรจึงเรียกว่าคนสบาย
ขุนพัฒน์หลง มีเงินมากมาก อยู่นานนานตาย
นายมา มีเงินมากทุกข์มาก เพราะต้องระวัง ตายช้าอยู่เป็นขี้ข้าอนิจจัง
ขุนพัฒน์หลง ก็ยังลั้น อะไลอะไลพ่อนักปาชถึงจะสิบาย
นายมา ไม่เกิดไม่แก่ไม่ตาย อ๊ะเราพูดนอกคอกจนสุดกระบวนไปแล้ว หวลนึกถึงทูลกระหม่อมแก้วก็เสียดาย
ขุนพัฒน์หลง พั้ว พั้ว กวนก๋งช่วยปุนเถา ให้ไล่ลูกเจ้าลูกนาย
หนานบุญสง อือว่า ผีเหย้าท้าวเลือนช่วยทูลหัว ได้เมียสมตัวจะเส้นใจควาย
มิสเตอก๊อก โอ๊ะ จั๋นอ้อนวอนปร๊ะเจ้า ให้จ้วยเก๋าให้สปายสปาย
มะกะตอย เออเออ พีพ่อพีแม่ ซมคิดจะทะแยทะวาย
นายอ่าง ฉัน ฉัน ข็ ข็ ข็ งะ งะ_
มิสเตอก๊อก กุ๊ดมอนิง นาย
นายมา ฮื้อ ฮื้อ แล้วกันพ่อเจ้าประคุณ ไปเสียสุดสายตาแล้ว ลูกจะได้ดูที่ไหนอิกเล่าพ่อคุณ
ขุนพัฒน์หลง อย่า อย่า อั๊ว อั๊ว อั๊วว่าถ้าเป็นมวงจีง_
มิสเตอก๊อก อ๋าย อ๋าย อย่าเป็นตุ๊ก ไม่เป็นไหร มานี่เตอะ จั๋นจะปาวิ่งแก่งไปดู ตำเนียมนอกไม่ตื๋อ ไม่เป็นไหร
หนานบุญสง บ่า บ่อได้แล้วน้อ ค่อยกั่วเขาเอาดาบปาดค้อ ม้วยบ่อใด้กับไปเมืองน้อ
มิสเตอก๊อก อย่ากลัว อยากดูต้องดู ใคจะไปก็ไป จั๋นไปเดี๋ยวนี้
(พร้อมกัน เว้นแต่หนานบุญสง) ไป ไป
นายมา ตายก็ตาย ถึงตายก็กำลังชื่นใจ คงได้ไปที่ชอบ ไปก็ไป
หนานบุญสง บ่า คอยยั่นนักน้อ ไปบ่อได้ นึกนึกแล้วคำดูคอใจมันหายวาบวาบ
นายมา อ๋าย เอาไปให้ได้ (ฉุดตัวหนานบุญสงวิ่งลัดไปเข้าโรง)

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ