บทที่ ๔๖

อิเหนา ขอสัตย์มะดีหวี

ต่อบทร้อง “จะวางกรอรทัยให้ไคลคลา” หน้า ๘๖

มะดีหวี	พ่อคุณ พ่อว่าอะไรยังงั้น คิดดูก่อน ว่าข้าเจ้านี่เป็นอะไร้ เป็นแต่ข้าท่าน จะช่วยได้โดยสุดฤทธิ์ ก็เป็นแต่ช่วยคิดช่วยอ่าน พ่อก็รู้อยู่แล้ว ว่าการนี้รู้แน่ไม่ได้ เออก็ยังไงจะให้สาบาน
อิเหนา	หม่อมฉันทูลแล้วนะขอรับ ว่ารักยิ่งกว่าชีวิต เป็นสุดความคิดที่จะประมาท แล้วรู้แน่อยู่แก่ใจ ว่าวางไปก็คงจะพลาด ถ้าพลาดแล้วยิ่งกว่าตัวตาย ไม่ยอมวางถวายเป็นอันขาด เว้นแต่โปรดประทานสัตย์ปฏิญาณ พอให้เห็นการว่าจะไม่พลาด
มะดีหวี	ยังไม่รู้แน่จะสบถอย่างไร
อิเหนา	เพราะพระองค์เองยังไม่ปลงพระทัย
มะดีหวี	อุ๊ย อย่าพูดดังนั้นพ่อ บาป
อิเหนา	ยังนั้นหม่อมฉันกราบทูลสั้นไป มิใช่ไม่ปลงพระทัยให้จรกา ที่หม่อมฉันว่านั้นไม่ปลงพระทัยให้หม่อมฉันดอกนะขอรับ
มะดีหวี	พ่อจะพูดยังงั้นก็จนใจ การที่มากันครั้งนี้ เท็จจริงชั่วดีก็แจ้งอยู่ทุกสิ่ง จริงหรือไม่ นี่แหละพ่อจะว่าว่าพูดไม่จริง ก็จำต้องนิ่งจนใจ
อิเหนา	หม่อมฉันเชื่อละขอรับ แต่จงทรงพระเมตตา ช่วยทรงโปรดแก่ลูกอิกสักชั้น พอเป็นคำมั่นสัญญา จะทรงคิดจนสุดพระทัย ว่าจะไม่ให้ได้แก่จรกา จะช่วยจนสุดพระกำลัง ให้ได้สมหวังหม่อมฉันผู้เป็นข้า นะขอรับ พิโธ่ชั่งกะไรหนอใจพี่บาหยันพี่ปะเสหรัน นี่พี่จะสมัคไปเป็นชาวจรกาหรือ จึ่งชังน้ำหน้ากุเรปัน พี่ปะลาหงัน พี่ส้าเหง็ด เห็นน้องเป็นเท็จหรือเมินหน้า เสียแรงเลี้ยงน้องข้ามา ไม่รักหรือยังไง จึงจะไปยกให้จรกา แน่พี่ดูใจข้านะ ว่าเป็นใจชายหรือไม่ใช่ชาย จะตายได้หรือไม่ตาย คอยดูข้า แม้นมิสัตย์เหมือนยังกะคำ ก็จงช่วยกันจำไว้ค่อนว่า ว่าใจขลาดเหมือนใจระตู มิใช่ใจคู่น้องบุษบา

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ