- คำนำ
- คำปรารภ
- นามท่านที่เป็นครู
- บทที่ ๑ จรกาทราบข่าวศึกมาติดเมืองดาหา
- บทที่ ๒ ตำมะหงงของจรกาจัดพล
- บทที่ ๓ อิเหนาครวญถึงนางจินตะหรา
- บทที่ ๔ ม้าใช้อิเหนาไปสืบทัพจรกา
- บทที่ ๕ ประสันตายั่วอิเหนา เมื่อรู้ว่าจรกายกมา
- บทที่ ๖ ชาวเมืองมาดูอิเหนาเข้าเมือง
- บทที่ ๗ ชาวเมืองชมอิเหนา
- บทที่ ๘ ท้าวดาหาสั่งให้สียะตราไปไหว้อิเหนา
- บทที่ ๙ ยาสา สั่งให้จัดปะเสบันอากง
- บทที่ ๑๐ พี่เลี้ยงปลอบบุษบา จะให้ขึ้นไปเฝ้า
- บทที่ ๑๑ นางมะดีหวีลงไปตามนางบุษบา ปลอบให้ขึ้นไปเฝ้า
- บทที่ ๑๒ นางมะดีหวีเตือนให้นางบุษบาออกไปไหว้อิเหนา
- บทที่ ๑๓ พี่เลี้ยงเถ้าแก่กำนัล ชมโฉมอิเหนา
- บทที่ ๑๔ นางบาหยัน ห้ามเถ้าแก่กำนัล
- บทที่ ๑๕ นางกำนัลพูด เมื่ออิเหนาเสียสติ
- บทที่ ๑๖ จรกาเข้าเฝ้าทูลท้าวดาหา
- บทที่ ๑๗ นางกำนัลติจรกา
- บทที่ ๑๘ กรมวังสั่งจัดตำหนักให้สุหรานากง กะหรัดตะปาตีพัก
- บทที่ ๑๙ สียะตรา เล่นเครื่องเล่นต่างๆ
- บทที่ ๒๐ สียะตราพูดกับอิเหนา เมื่อไปหาจรกากลับมา
- บทที่ ๒๑ อิเหนาส่งของมาถวายท้าวดาหา
- บทที่ ๒๒ พี่เลี้ยงปลอบนางบุษบาให้ร้อยดอกไม้
- บทที่ ๒๓ ท้าวล่าสำเข้าเฝ้าท้าวดาหา
- บทที่ ๒๔ ยาสาสั่งกระบวนเสด็จไปใช้บล
- บทที่ ๒๕ นางกำนัลดีใจจะได้ตามเสด็จ
- บทที่ ๒๖ สียะตราเถียงกับนางบุษบาเมื่อรับดอกไม้
- บทที่ ๒๗ ประสันตาชมนางบุษบา ล้ออิเหนา
- บทที่ ๒๘ ประสันตาชมนางบุษบา ล้ออิเหนา (ไม่ใช้)
- บทที่ ๒๘ สังคามาระตาพูดกับประสันตา (ที่ใช้)
- บทที่ ๒๙ สียะตราเถียงกับนางบุษบา เรื่องดอกไม้
- บทที่ ๓๐ นางบุษบาเล่นธาร
- บทที่ ๓๑ นางมะเดหวีอ่านสาร
- บทที่ ๓๒ จรกาออกพลับพลา
- บทที่ ๓๓ สมันกลับมาทูลมะเดหวี
- บทที่ ๓๔ นางกำนัลเล่นสะบ้า
- บทที่ ๓๕ นางบุษบาเล่นน้ำ
- บทที่ ๓๖ นางบุษบาเล่นเอาเถิด
- บทที่ ๓๗ นางยุบลหลงทาง
- บทที่ ๓๘ นางยุบลทูลอิเหนา
- บทที่ ๓๙ อิเหนาพูดกับนางยุบล
- บทที่ ๔๐ นางกำนัลเที่ยวหานางยุบล
- บทที่ ๔๑ อิเหนาดูเล่นกระบี่กระบอง
- บทที่ ๔๒ นางมะเดหวีให้สาวใช้มาไล่กิดาหยัน
- บทที่ ๔๓ นางมะเดหวีสอนนางบุษบาให้เสี่ยงเทียน
- บทที่ ๔๔ อิเหนาพูดปลอมพระปฏิมา
- บทที่ ๔๕ อิเหนาพูดกับนางมะเดหวี
- บทที่ ๔๖ อิเหนาขอสัตย์นางมะเดหวี
- บทที่ ๔๗ นางมะเดหวีให้สัตย์กับอิเหนา
- บทที่ ๔๘ หกกษัตริย์เล่นลอนเตนนิส
- บทที่ ๔๙ พวกระเด่นว่าเปรียบจรกา
- บทที่ ๕๐ พวกระเด่นพูดว่าเปรียบจรกาต่อไปอีก
- บทที่ ๕๑ สาวใช้ไปดูฤษี
- บทที่ ๕๒ นางมะเดหวีพูดกับพระฤษี
- บทที่ ๕๓ ฤษีถามเรื่องรดน้ำมนต์
- บทที่ ๕๔ ฤษีรดน้ำมนต์และให้พร
- บทที่ ๕๕ จรกาสั่งจัดพลจะไปตามนางบุษบา
- บทที่ ๕๖ จรกาพูดกับสังคามาระตา
- บทที่ ๕๗ กะระตาหลาทูลอิเหนาว่าจรกามาเฝ้า
- บทที่ ๕๘ จรกา ล่าสำ สิ้นสงสัยอิเหนา
- บทที่ ๕๙ ท้าวดาหาว่ากับอิเหนาเมื่อไปแก้สงสัย
- บทที่ ๖๐ นางวิยะดาถามอิเหนาถึงนางบุษบา
- บทที่ ๖๑ นางวิยะดาจะตามอิเหนาไปป่า
- บทที่ ๖๒ ประสันตานางบาหยันเชิญนางบุษบาไปชมสวน
- บทที่ ๖๓ ประสันตาเล่นตลกเวลานางบุษบาชมสวน
- บทที่ ๖๔ อิเหนาหลบพายุในเงื้อมเขา
- บทที่ ๖๕ ประสันตากะระตาหลาตกใจเมื่อนางหาย
- บทที่ ๖๖ อิเหนาสลบเมื่อทราบว่านางบุษบาหายไป
- บทที่ ๖๗ สังคามาระตาเตือนสติอิเหนา
บทที่ ๖๔
อิเหนา หลบพยุในเงื้อมเขา
ต่อบทร้อง “พลางกอดวิยะดาไว้แนบองค์” หน้า ๒๔๕
อิเหนา | ปูนตา เร่งรถเข้าไปที่เงื้อมเขาบังฝนเสียเร็ว เร็วเข้า |
ปูนตา | เร็วเร็วสารถี (จูงม้าลากรถเข้าประตูโรง เทียนดับ พวกเสนาตื่น บ้างหนาว วิ่งโดนกันล้มลุกคลุกคลาน ต่างคนต่างคลำมองหาทาง นายอาบู อาลี แสละ ยึดบั้นเองกันต่อต่อเดินคละหาทาง อาบูหัวแถวคลำพบอะบรามเข้า จับบั้นเอวอะบรามไว้) |
อะบราม | นี่ใคล่ะเฮ้ย เล่นอะไรน่ะวะ ไม่เล่นน่ะ ดูสิ ปล่อยนะ ใคหึ |
อาบู | ข้าเองแหละ อะบรามหรือ ดีละ เป็นหัวแถวไปเถอะพ่อ ข้าเป็นมานานแล้วละ นี่รถที่นั่งอยู่ทางไหน พาไป พาไป |
อะบราม | ทำอะไร ตาไม่มีหรือ แดม หนาวจะตายโหงไปละ อย่าเล่นน่ะ ไม่เล่นน่ะ ดูสิ ข่มเหงจริง ปล่อยนะเฮ้ย ปล่อย ปล่อย ทำอะไรไม่ปล่อย ปล่อยเฮ้ย |
อาลี | อุวะ พาไปหน่อยไม่ได้หรือยังไงพ่อเอ๋ย ไว้ตัวนักวะ เดี๋ยวนี้ละมึง |
อะบราม | ดู ดู นี่อะไร อยู่ดีดี ดู ดู ด่าทำอะไร เอ๋ ทำอะไร เดินเองไม่ได้ ไม่ใช่ขี้ข้า ไม่ใช่สเลฟ เป็นไทย ฟรี ฟรี ใช้ไม่ได้ ข่มเหงอย่างบ้าเบเรียนไม่ได้ ไม่ใช่กะวะแมน จะได้มาบังคับ |
อาลี | พี่อาบู ตบมันเข้าสักที อ้ายนี่พูดมากนัก |
อะบราม | เอ๋ ว่ากะไร โอ๊ ตบ หะหะหะตบ (สะลินคลำมาโดนอะบราม อะบรามจับ ปล้ำกัน) โอย โอย ช่วยสิ ช่วยสิ จับได้แล้ว จับได้แล้ว จับตัวนำทาง เอา เอา (ปล้ำกัน) อาบู เร็ว อาบู (อาลี ปล่อยอะบรามแล้วเลี่ยงเสีย) |
สะลิน | ปล้น ปล้น วิ่งราวเจ้าข้า ช่วยด้วย ตีชิงมืดมืด ช่วยด้วย โอย โอย ชกเอาแล้ว เอ้า ถอดเอาแหวนไปแล้ว |
อาบู | เอา จับ จับ ขะโมย วิ่งราว ปล้น เอาจับ จับ |
อาลี | เอา ทุบให้ตาย เอา เอาให้ตาย |
อะบราม | (ปล่อยสะลิน) โกง โกง ทีจับเขาได้ เขาจับมั่งหาว่าวิ่งราว แดม แดม อ้ายอาบู โกง โกง |
สะลิน | โอย โอย ฮือ ฮือ ฮือ |
อะบราม | ร้องทำอะไร เอ๋ เอ๋ ใคทำไมเจ้า ใคทำอะไร เอ๋ เอ๋ |
สะมาแอ | เฮ้ย นั่งอึงอะไรกันน่ะเฮ้ย พระพี้เลี้ยงเขาให้เอาตัวน่ะแน่ะ |
สะลิน | อะบรามปล้น ปล้นฉัน ฉันเดินมาดีดี ไม่มีสาเหตุเภทพาลประการใด กรากเข้าชกเตะเอาฉัน แล้วแย่งชิงเอาทรัพย์สิ่งของฉันไป แหวนสองวง ตะกรุดทองดอกหนึ่ง ทองหนักห้าสลึงเฟื้อง ฉันได้ร้องบอกกล่าวชายมีชื่อได้รู้เห็นเป็นหลายคน |
อะบราม | แดม แดม โกหก ใส่ความ สืบพะยานโกง โกง |
สะมาแอ | เอา พวกเราช่วยกันจับเอาตัวผู้ร้ายให้ได้ เอ้า เอ้า |
อะบราม | อย่านะ ข้าไม่ใช่ผู้ร้ายนะ ใคเข้ามาแทงตายนะ กฤชมีน่าเฮ้ย อย่านะ แดม แดม (วิ่งหนีเข้าโรง) |
สะมาแอ | เอา พวกเราชักกฤช จับตัวให้ได้ มันสู้แทงมันให้ตาย จับโวย ผู้ร้าย |
อาบู | เอา เอา จับให้ได้ อะบราม อะบรามแล้ว หนีไปชิบ |
สะลิน | ไปทางนี้ เร็ว มาทางนี้ (คนอื่นวิ่งเข้าโรงก่อน) ไหน ไหน ทางไหน (วิ่งเข้าโรง) |