บทที่ ๔๓

มะดีหวีสอนบุษบาให้เสี่ยงเทียน

ต่อบทร้อง “ดวงสมรของแม่จงว่าไป” หน้า ๗๙

มะดีหวี ยังไงล่ะแม่บุษบา ว่าไปให้เหมือนแม่ว่าซิ แม่คุณของแม่ว่าเสียหน่อยเถอะ เอ้า แม่จะว่าละว่าตามนะ เจ้าประคุณพระปฏิมา นั่นว่าแล้วหรือ ว่าให้ดังดังซี้ เจ้าประคุณพระปฏิมา ว่าแล้วหรือ เบานักนี่ ไม่ได้ยิน ว่าใหม่ เอ้า เจ้าประคุณพระปฏิมา ว่าแล้วหรือ อุ๊ย หูก็ไม่ใคร่จะได้ยิน นางบาหยัน นี่อ่อนว่าแล้วหรือ หา
บาหยัน หม่อมฉันไม่ทันได้ยินนะกะนะกะหม่อม
มะดีหวี ชั่งเถอะ ถึงที่นั่นเบาก็ไม่ใช่ใจความดอก เอ้าแม่บุษบาว่าตามแม่เหมือนเมื่อตะกี้ แต่ให้ดังดังนะแม่นะ เจ้าประคุณพระปฏิมา ว่าซิ เทียนสามเล่มนี้จงเป็นที่เสี่ยงทาย จำไม่ได้หรือ แม่จะสอนทีละคำ เทียนสามเล่มนี้ ว่าแล้วหรือ ดี๊ดีลูกรักของแม่ จงเป็นที่เสี่ยงทาย เอ้า ว่าอิกซิ แม่คุณของแม่ ยังงี้สิถึงจะว่ารักแม่ แม่ว่าอะไรก็ทำตาม ลูกข้าดีแมะล่ะนางบาหยัน ดี๊ดี ว่าอิกหนนะแม่จะสอน (บุษบาหัวเราะ) นั่นหัวเราะอะไรล่ะแม่บุษบา นี่ไม่ได้ว่าดอกหรือ พุ่ทโธ่ นี่ก็เพ้อว่าว่าตามแล้ว อย่าดื้อนะแม่บุษบา แม่จะว่าให้ฟัง แม่เลี้ยงแม่มาก็อยากจะให้ดี เดี๋ยวนี้มาเกิดความสงสัยร้อนใจ เพราะไม่รู้ว่าจะได้กับใครแน่ เห็นมันวุ่นวายกันนัก เสี่ยงทายเสียจะได้สว่างหัวใจ แม่คุณเถอะแม่ ตามใจแม่เถอะนะ เอ้าว่าตามนะ ถ้าจะได้ข้างระเด่นมนตรี ว่าไปซิ ยังไรล่ะ อายอะไร มีใครในนี้นี่นะ อยู่ด้วยกันหกคนเท่านี้ อายทำไมว่าไปซิ อุ๊ย นางพี่เลี้ยงช่วยข้าว่ามั่งซิ
บาหยัน รับสั่งเสียเถอะเพคะ จะได้แน่แน่แก่ใจ จะทรงอายทำไม
ส้าเหง็ด เสียแรงพระมารดาทรงอ้อนวอน จะทรงขัดรับสั่งเสียยังไร
ปะลาหงัน จริงหล่อน มิใช่ว่ารับสั่งเองเมื่อไหร่
ปะเสหรัน นี่จะไปกวนท่านทำไม ทรงแทนแล้วก็เป็นใช้ได้
มะดีหวี อ๊ะ นางปะเสหรันนี่พูดอะไร ก็เมื่อปฤกษากันมาแล้ว นิมาพูดเหลวไหล มิใช่ตัวข้านี่ ข้าจะไปเสี่ยงแทนยังไง จริงจริงนะแม่บุษบา มิใช่ว่าเป็นการเล่นเล่น ครั้งนี้เป็นการใหญ่ อะไรมันจะสำคัญเหมือนกะเรื่องนี้ ถ้าเสียทีละจะต้องตำรา ที่เขาว่าเป็นสุภาสิต ปลูกเรือนผิดคิดจนเรือนทะลาย มีผัวผิดคิดจนตัวตาย เกิดมาเป็นลูกผู้หญิงก็มีแต่สิ่งเดียวแลเป็นต้นของยศทรัพย์ความสุขความสบาย ผู้หญิงเรามีเรี่ยวแรงฤทธิ์เดชอะไร้ ก็ได้แต่อาศรัยผู้ชาย จะหาที่จริงที่ดี มิใช่ว่ามีได้ง่ายง่าย จริงแมะล่ะนางพี่เลี้ยง
บาหยัน จริงนะกะนะกะหม่อม
ปะเสหรัน ก็เมื่อมันจะผิดละจะไปคิดเอาเองได้หรือ
มะดีหวี ยังงั้นเจ้าก็ชอบใจจรกาน่ะซี้
ปะเสหรัน หม่อมฉันไม่ได้ว่า หม่อมฉันว่าแต่ว่าเลือกเองไม่ได้
มะเดหวี ชะนางใจดี
บาหยัน หม่อมฉันละกลั๊วกลัว กลัวจะไปโดนเจ้าเงาะละเต็มที
มะดีหวี นั่นน่ะซิ ถึงจะได้เสี่ยงทายเสียให้แน่ ให้รู้แท้แต่เดี๋ยวนี้ ตรึกตรองดูให้ดีนะแม่บุษบา ตรึกตรองดูให้ดี ยังไงล่ะว่าไปซิ ถ้าจะได้ข้างระเด่นมนตรี นั่นอะไร ผูกคิ้วนิ้วหน้าโกรธแม่หรือแม่บุษบา ฮะ แม่บุษบา
บุษบา มิได้เพคะ
มะดีหวี มิได้ก็ว่าไปซิ ตามแม่ว่า
บุษบา หม่อมฉันว่าไม่ได้
มะดีหวี ทำไมน่ะ
บุษบา ไขหน้า
มะดีหวี จะนั่งอับอายขายหน้าอยู่ว่ากะไร มิใช่ว่าไปพูดที่ไหน นี่แน่ะจะว่าให้ฟัง ที่เกิดศึกสงคราม เกิดถ้อยเกิดความน่ะเพราะอะไร เพราะไม่รู้แน่ว่าจะได้ข้างไหน ตัวแม่นี้มีแต่ความร้อนใจ แม่คุณเถอะ อับอายขายหน้านึกว่าสงเคราะห์แม่ให้สบายใจ แม่เลี้ยงมาไม่คิดถึงบุญถึงคุณ ไม่รักไม่สงสารแม่บ้างหรืออย่างไร แม่คุณแม่ทูลหัว ว่าไปเถิดนะว่าไป แม่จะสอนให้

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ