บทที่ ๒๘

สังคามาระตาพูดกับประสันตา

ต่อบทร้อง “เห็นยิ่งกว่าครั้งแต่หลังมา” หน้า ๕๔

ประสันตา	เห็นด้วยหรือ หิ หิ หิ หิ นี่ตื่นด้วยกับหม่อมฉันหรือ
สังคามาระตา	เอ๊ะ ไม่ยอมตื่นเหมือนยังกะแก
ประสันตา	ถ้ากระนั้นก็หลับ แต่หลับฝัน
สังคามาระตา	ฝันอะไร ก็ลืมตาอยู่ด้วยกัน
ประสันตา	เอ้ายังงั้นเอาเป็นคนละเมอ
สังคามาระตา	รู้ตัวละเมออะไร
ประสันตา	เอ๊ะ เอ้า เผลอพระสติ
สังคามาระตา	เผลออะไร ตั้งใจคิด แลทำด้วยความตั้งใจ
ประสันตา	ยังงั้นตรัสผิด คิดผิด ทรงผิด พลาด พลาดไป พลั้งไป
สังคามาระตา	ทำดี ทำจริง ทำการที่เชื่อว่าดีโดยสุจริต จะยอมเป็นผิดไม่ได้
ประสันตา	เอ๊ะยาก เอาเถอะ เอาเถอะ เอาเป็นตื่น นอนตื่นอยู่ มิใช่ตื่นอะไรต่ออะไร แต่ตัวของหม่อมฉันเอาเป็นตื่น เอาเป็นหลับ เอาเป็นฝัน เอาเป็นเผลอ เอาเป็นละเมอ เอาเป็นอะไรต่ออะไรรวมกันเข้าทุกอย่าง ยอมทุกอย่างเอาเป็นได้
สังคามาระตา	ยอมหรือ ยอมผิด ยอมรับ ยอมแพ้ต้องปรับ อย่าพูดวุ่นวาย
ประสันตา	ยอมแพ้ยอมได้ แต่ยอมให้ปรับไม่ได้ เป็นแต่ทนายตัวความยังมี จะนำชี้ส่งถวาย

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ