- คำนำ
- คำปรารภ
- นามท่านที่เป็นครู
- บทที่ ๑ จรกาทราบข่าวศึกมาติดเมืองดาหา
- บทที่ ๒ ตำมะหงงของจรกาจัดพล
- บทที่ ๓ อิเหนาครวญถึงนางจินตะหรา
- บทที่ ๔ ม้าใช้อิเหนาไปสืบทัพจรกา
- บทที่ ๕ ประสันตายั่วอิเหนา เมื่อรู้ว่าจรกายกมา
- บทที่ ๖ ชาวเมืองมาดูอิเหนาเข้าเมือง
- บทที่ ๗ ชาวเมืองชมอิเหนา
- บทที่ ๘ ท้าวดาหาสั่งให้สียะตราไปไหว้อิเหนา
- บทที่ ๙ ยาสา สั่งให้จัดปะเสบันอากง
- บทที่ ๑๐ พี่เลี้ยงปลอบบุษบา จะให้ขึ้นไปเฝ้า
- บทที่ ๑๑ นางมะดีหวีลงไปตามนางบุษบา ปลอบให้ขึ้นไปเฝ้า
- บทที่ ๑๒ นางมะดีหวีเตือนให้นางบุษบาออกไปไหว้อิเหนา
- บทที่ ๑๓ พี่เลี้ยงเถ้าแก่กำนัล ชมโฉมอิเหนา
- บทที่ ๑๔ นางบาหยัน ห้ามเถ้าแก่กำนัล
- บทที่ ๑๕ นางกำนัลพูด เมื่ออิเหนาเสียสติ
- บทที่ ๑๖ จรกาเข้าเฝ้าทูลท้าวดาหา
- บทที่ ๑๗ นางกำนัลติจรกา
- บทที่ ๑๘ กรมวังสั่งจัดตำหนักให้สุหรานากง กะหรัดตะปาตีพัก
- บทที่ ๑๙ สียะตรา เล่นเครื่องเล่นต่างๆ
- บทที่ ๒๐ สียะตราพูดกับอิเหนา เมื่อไปหาจรกากลับมา
- บทที่ ๒๑ อิเหนาส่งของมาถวายท้าวดาหา
- บทที่ ๒๒ พี่เลี้ยงปลอบนางบุษบาให้ร้อยดอกไม้
- บทที่ ๒๓ ท้าวล่าสำเข้าเฝ้าท้าวดาหา
- บทที่ ๒๔ ยาสาสั่งกระบวนเสด็จไปใช้บล
- บทที่ ๒๕ นางกำนัลดีใจจะได้ตามเสด็จ
- บทที่ ๒๖ สียะตราเถียงกับนางบุษบาเมื่อรับดอกไม้
- บทที่ ๒๗ ประสันตาชมนางบุษบา ล้ออิเหนา
- บทที่ ๒๘ ประสันตาชมนางบุษบา ล้ออิเหนา (ไม่ใช้)
- บทที่ ๒๘ สังคามาระตาพูดกับประสันตา (ที่ใช้)
- บทที่ ๒๙ สียะตราเถียงกับนางบุษบา เรื่องดอกไม้
- บทที่ ๓๐ นางบุษบาเล่นธาร
- บทที่ ๓๑ นางมะเดหวีอ่านสาร
- บทที่ ๓๒ จรกาออกพลับพลา
- บทที่ ๓๓ สมันกลับมาทูลมะเดหวี
- บทที่ ๓๔ นางกำนัลเล่นสะบ้า
- บทที่ ๓๕ นางบุษบาเล่นน้ำ
- บทที่ ๓๖ นางบุษบาเล่นเอาเถิด
- บทที่ ๓๗ นางยุบลหลงทาง
- บทที่ ๓๘ นางยุบลทูลอิเหนา
- บทที่ ๓๙ อิเหนาพูดกับนางยุบล
- บทที่ ๔๐ นางกำนัลเที่ยวหานางยุบล
- บทที่ ๔๑ อิเหนาดูเล่นกระบี่กระบอง
- บทที่ ๔๒ นางมะเดหวีให้สาวใช้มาไล่กิดาหยัน
- บทที่ ๔๓ นางมะเดหวีสอนนางบุษบาให้เสี่ยงเทียน
- บทที่ ๔๔ อิเหนาพูดปลอมพระปฏิมา
- บทที่ ๔๕ อิเหนาพูดกับนางมะเดหวี
- บทที่ ๔๖ อิเหนาขอสัตย์นางมะเดหวี
- บทที่ ๔๗ นางมะเดหวีให้สัตย์กับอิเหนา
- บทที่ ๔๘ หกกษัตริย์เล่นลอนเตนนิส
- บทที่ ๔๙ พวกระเด่นว่าเปรียบจรกา
- บทที่ ๕๐ พวกระเด่นพูดว่าเปรียบจรกาต่อไปอีก
- บทที่ ๕๑ สาวใช้ไปดูฤษี
- บทที่ ๕๒ นางมะเดหวีพูดกับพระฤษี
- บทที่ ๕๓ ฤษีถามเรื่องรดน้ำมนต์
- บทที่ ๕๔ ฤษีรดน้ำมนต์และให้พร
- บทที่ ๕๕ จรกาสั่งจัดพลจะไปตามนางบุษบา
- บทที่ ๕๖ จรกาพูดกับสังคามาระตา
- บทที่ ๕๗ กะระตาหลาทูลอิเหนาว่าจรกามาเฝ้า
- บทที่ ๕๘ จรกา ล่าสำ สิ้นสงสัยอิเหนา
- บทที่ ๕๙ ท้าวดาหาว่ากับอิเหนาเมื่อไปแก้สงสัย
- บทที่ ๖๐ นางวิยะดาถามอิเหนาถึงนางบุษบา
- บทที่ ๖๑ นางวิยะดาจะตามอิเหนาไปป่า
- บทที่ ๖๒ ประสันตานางบาหยันเชิญนางบุษบาไปชมสวน
- บทที่ ๖๓ ประสันตาเล่นตลกเวลานางบุษบาชมสวน
- บทที่ ๖๔ อิเหนาหลบพายุในเงื้อมเขา
- บทที่ ๖๕ ประสันตากะระตาหลาตกใจเมื่อนางหาย
- บทที่ ๖๖ อิเหนาสลบเมื่อทราบว่านางบุษบาหายไป
- บทที่ ๖๗ สังคามาระตาเตือนสติอิเหนา
บทที่ ๑๗
นางกำนัล ติจรกา
ต่อบทร้อง “บ้างบ่นพิไรไปมา” หน้า ๒๓
| ปะหนัน | อุ๊ย อุ๊ย ฉันตายละหล่อน ช่วยฉันด้วย อุ๊ย อุ๊ย ฉันเป็นลมไป ตาพราย เห็นจรกาพระภักตร์เป็นสี่หน่วยไปแล้วหล่อน |
| มลาหรอ | หล่อนละก็อึกกระทึกไป คิก คิก คิก คึก คึก คึก พระนาสิกเหมือนลูกจำภู่ สองซีกเหมือนกันแหละหล่อน พะผ่าฉันซิ คึก คึก คึก คึก |
| ยาหยา | แม้ นี่หรือหล่อนคู่ตุนาหงันของพระราชธิดา พุโธ่ ราวกะหม้อตาล ขึ้นรองพานลงยา |
| ปะหนัน | อุ๊ย หล่อนอย่าเอาท่านมาเปรียบเล้ย ขนลุกขนพอง ตาฉันนี่เห็นผิด ดูเหมือนก้อนอิฐเขาเอามากอง |
| เถ้าแก่ | ไฮ้ นี่เอาอะไรมาพูดนี่แม่เล็กเล็ก ไม่รู้จักกลัวจักเกรง |
| บุหลัน | ก็ดูเอาเถิดคุณเจ้าขา ท่านทรงผ้าเหมือนทรงกางเกง |
| เถ้าแก่ | ก็พระเพลาท่านโตนี่คะ ไปข้อนว่า |
| มลาหรอ | จริงจริง โสโครกเหมือนตุ่มสามโคกใส่ชฎา |
| เถ้าแก่ | อะไรฮึ แม่เหล่านี้นี่กล้าหาญ |
| บุหลัน | พะผ่าอีฉันเถอะเจ้าคะ ถ้าได้กะพระธิดาละ อีฉันจะลาออกจากราชการ |
| มลาหรอ | อุ๊ยหล่อน ฉันจะออกก็ไม่มีแม่มีพ่อ แต่ฉันจะขอเป็นพนักงาน |
| เถ้าแก่ | ฮึ นี่พูดอะไรไม่ได้เรื่อง เคืองหูรำคาญน่า |
| ปะหนัน | ตาคุณมัวคุณก็เคืองแต่หู คุณยังไม่รู้ว่าอีฉันปวดลูกตา |
| เถ้าแก่ | ฮึ ไม่พูด ไม่พูด |
| ยาหยา | เจ้าค้ะ ดูอูฐเสียดีกว่า |
| เถ้าแก่ | เอ จะถูกมะพร้าวห้าวจุกปาก |
| มลาหรอ | อีฉันขอเติมให้มาก ขอให้ควักลูกตา จะได้สบายได้หายเปนบ้า |
| เถ้าแก่ | เถอะ เถอะ เถอะ |
