- คำนำ
- คำปรารภ
- นามท่านที่เป็นครู
- บทที่ ๑ จรกาทราบข่าวศึกมาติดเมืองดาหา
- บทที่ ๒ ตำมะหงงของจรกาจัดพล
- บทที่ ๓ อิเหนาครวญถึงนางจินตะหรา
- บทที่ ๔ ม้าใช้อิเหนาไปสืบทัพจรกา
- บทที่ ๕ ประสันตายั่วอิเหนา เมื่อรู้ว่าจรกายกมา
- บทที่ ๖ ชาวเมืองมาดูอิเหนาเข้าเมือง
- บทที่ ๗ ชาวเมืองชมอิเหนา
- บทที่ ๘ ท้าวดาหาสั่งให้สียะตราไปไหว้อิเหนา
- บทที่ ๙ ยาสา สั่งให้จัดปะเสบันอากง
- บทที่ ๑๐ พี่เลี้ยงปลอบบุษบา จะให้ขึ้นไปเฝ้า
- บทที่ ๑๑ นางมะดีหวีลงไปตามนางบุษบา ปลอบให้ขึ้นไปเฝ้า
- บทที่ ๑๒ นางมะดีหวีเตือนให้นางบุษบาออกไปไหว้อิเหนา
- บทที่ ๑๓ พี่เลี้ยงเถ้าแก่กำนัล ชมโฉมอิเหนา
- บทที่ ๑๔ นางบาหยัน ห้ามเถ้าแก่กำนัล
- บทที่ ๑๕ นางกำนัลพูด เมื่ออิเหนาเสียสติ
- บทที่ ๑๖ จรกาเข้าเฝ้าทูลท้าวดาหา
- บทที่ ๑๗ นางกำนัลติจรกา
- บทที่ ๑๘ กรมวังสั่งจัดตำหนักให้สุหรานากง กะหรัดตะปาตีพัก
- บทที่ ๑๙ สียะตรา เล่นเครื่องเล่นต่างๆ
- บทที่ ๒๐ สียะตราพูดกับอิเหนา เมื่อไปหาจรกากลับมา
- บทที่ ๒๑ อิเหนาส่งของมาถวายท้าวดาหา
- บทที่ ๒๒ พี่เลี้ยงปลอบนางบุษบาให้ร้อยดอกไม้
- บทที่ ๒๓ ท้าวล่าสำเข้าเฝ้าท้าวดาหา
- บทที่ ๒๔ ยาสาสั่งกระบวนเสด็จไปใช้บล
- บทที่ ๒๕ นางกำนัลดีใจจะได้ตามเสด็จ
- บทที่ ๒๖ สียะตราเถียงกับนางบุษบาเมื่อรับดอกไม้
- บทที่ ๒๗ ประสันตาชมนางบุษบา ล้ออิเหนา
- บทที่ ๒๘ ประสันตาชมนางบุษบา ล้ออิเหนา (ไม่ใช้)
- บทที่ ๒๘ สังคามาระตาพูดกับประสันตา (ที่ใช้)
- บทที่ ๒๙ สียะตราเถียงกับนางบุษบา เรื่องดอกไม้
- บทที่ ๓๐ นางบุษบาเล่นธาร
- บทที่ ๓๑ นางมะเดหวีอ่านสาร
- บทที่ ๓๒ จรกาออกพลับพลา
- บทที่ ๓๓ สมันกลับมาทูลมะเดหวี
- บทที่ ๓๔ นางกำนัลเล่นสะบ้า
- บทที่ ๓๕ นางบุษบาเล่นน้ำ
- บทที่ ๓๖ นางบุษบาเล่นเอาเถิด
- บทที่ ๓๗ นางยุบลหลงทาง
- บทที่ ๓๘ นางยุบลทูลอิเหนา
- บทที่ ๓๙ อิเหนาพูดกับนางยุบล
- บทที่ ๔๐ นางกำนัลเที่ยวหานางยุบล
- บทที่ ๔๑ อิเหนาดูเล่นกระบี่กระบอง
- บทที่ ๔๒ นางมะเดหวีให้สาวใช้มาไล่กิดาหยัน
- บทที่ ๔๓ นางมะเดหวีสอนนางบุษบาให้เสี่ยงเทียน
- บทที่ ๔๔ อิเหนาพูดปลอมพระปฏิมา
- บทที่ ๔๕ อิเหนาพูดกับนางมะเดหวี
- บทที่ ๔๖ อิเหนาขอสัตย์นางมะเดหวี
- บทที่ ๔๗ นางมะเดหวีให้สัตย์กับอิเหนา
- บทที่ ๔๘ หกกษัตริย์เล่นลอนเตนนิส
- บทที่ ๔๙ พวกระเด่นว่าเปรียบจรกา
- บทที่ ๕๐ พวกระเด่นพูดว่าเปรียบจรกาต่อไปอีก
- บทที่ ๕๑ สาวใช้ไปดูฤษี
- บทที่ ๕๒ นางมะเดหวีพูดกับพระฤษี
- บทที่ ๕๓ ฤษีถามเรื่องรดน้ำมนต์
- บทที่ ๕๔ ฤษีรดน้ำมนต์และให้พร
- บทที่ ๕๕ จรกาสั่งจัดพลจะไปตามนางบุษบา
- บทที่ ๕๖ จรกาพูดกับสังคามาระตา
- บทที่ ๕๗ กะระตาหลาทูลอิเหนาว่าจรกามาเฝ้า
- บทที่ ๕๘ จรกา ล่าสำ สิ้นสงสัยอิเหนา
- บทที่ ๕๙ ท้าวดาหาว่ากับอิเหนาเมื่อไปแก้สงสัย
- บทที่ ๖๐ นางวิยะดาถามอิเหนาถึงนางบุษบา
- บทที่ ๖๑ นางวิยะดาจะตามอิเหนาไปป่า
- บทที่ ๖๒ ประสันตานางบาหยันเชิญนางบุษบาไปชมสวน
- บทที่ ๖๓ ประสันตาเล่นตลกเวลานางบุษบาชมสวน
- บทที่ ๖๔ อิเหนาหลบพายุในเงื้อมเขา
- บทที่ ๖๕ ประสันตากะระตาหลาตกใจเมื่อนางหาย
- บทที่ ๖๖ อิเหนาสลบเมื่อทราบว่านางบุษบาหายไป
- บทที่ ๖๗ สังคามาระตาเตือนสติอิเหนา
บทที่ ๔๑
อิเหนาเล่นกระบี่กระบอง
ต่อบทร้อง “พูดเล่นเจรจาสำราญใจ” หน้า ๗๖
อิเหนา | วันนี้ดูแดดจัดจริงนะพ่อสังคามาระตา |
สังคามาระตา | ข้าขอรับ จัดจริงจริง |
อิเหนา | นี่เราจะเดินผ่าแดดไปจนพลับพลาเห็นจะเต็มที |
สังคามาระตา | เห็นจะเต็มทีข้าขอรับ แต่อยู่ในร่มยังงี้ยังเหลือทน |
อิเหนา | อือ ยังงั้นเราพักอยู่ที่นี่พอสบายสบาย แดดร่มถึงค่อยไปเถอะนะ |
ประสันตา | เสด็จประทับเสียที่นี่ก่อนจะข้าขอรับ จะด่วนเสด็จกลับขยับจะไม่สู้ดี |
สังคามาระตา | อ๊ะ ถ้าจะเสด็จกลับไป จะเป็นไรน่ะพี่ |
ประสันตา | ก็ไม่เป็นไร แต่ถ้าว่าถูกแดดถูกนาย ฉวยประช่ำประชวรไปในขณะนี้ นั่นแหละไม่ดี เสียการขอรับ |
อิเหนา | ฉันน่ะพี่อย่าหมาย ไม่เจ็บกะใครง่ายง่ายดอกนะ ว่าแต่พี่เถอะ |
ประสันตา | จ้ะข้าขอรับ หม่อมฉันแหละเต็ม ดูในปีนี้ อือ เห็นจะต้องบอกป่วยสักวันหนึ่งเป็นแน่ |
สังคามาระตา | ป่วยอะไรน่ะพี่ประสันตา |
ประสันตา | ก็ที่เป็นโรคชะราน่ะแหละขอรับ |
สังคามาระตา | เอ๊ะ ชราอะไรหึ |
ประสันตา | หมอเขาว่าหัวใจเป็นอำมพาตขอรับ |
สังคามาระตา | อ๊ะ พูดเหลวไหล อาการเป็นยังไรน่ะ |
ประสันตา | ก็ไม่เป็นยังไง้ จะทูลไปก็เหมือนแกล้งจะเสกแสร้งมุสาอย่าเลยขอรับ |
อิเหนา | นี่อะไรหึ พ่อสังคามาระตา ไปพูดกะบ้าก็ได้ หึ |
สังคามาระตา | หม่อมฉันพาซื่อพูดไปไม่รู้เลย |
ประสันตา | ฮึ ฮึ ฮึ ฮึ |
อิเหนา | ยกกันเสียทีเถอะ แต่ว่าเราจะนั่งอยู่ยังค่ำเปล่าเปล่า จะหาอะไรมาเล่นให้สนุกหน่อยฮึ |
ประสันตา | ยังงี้ติดกระบี่กระบองเห็นจะดีจ้ะข้าขอรับ |
อิเหนา | จริง |
สังคามาระตา | อ้อ เมื่อวานซืนนี้ เลฟเตแนนตไฮคาเขามาบอกหม่อมฉัน ว่าคนพลองทหารเขามีดีอยู่คนหนึ่ง เขารับจะสู้กับอ้ายหวังทนายเลือกที่ลืออยู่ ถ้าได้เอามาลองดูเห็นจะดีข้าขอรับ |
อิเหนา | ถูกละ จะต้องให้มันตีกันจริงจริงดูสักทีเถอะ เฮ้ย กิดาหยันไปบอกทนายเลือกให้ตามพวกกระบี่กระบองมา แล้วเรียกอ้ายคนพลองดีที่ค่ายทหารมาด้วย |
กิดาหยัน | จ้ะข้าขอรับ |
อิเหนา | อ้อ แล้วเรียกเอาเงินมาด้วยนะ |
กิดาหยัน | จ้ะข้าขอรับ |
กะระตาหลา | อ้อช้าก่อน แล้วบอกดอกเต้อร์หมอบาดแผลเขามาด้วยนา |
กิดาหยัน | ขอรับ (กิดาหยันเข้าโรง) |
อิเหนา | พ่อสังคามาระตาน่ะ เพลงกฤชขยับจะเรื้อไปบ้างดอกกระมัง หมู่นี้ไม่ได้ซ้อมนาน |
สังคามาระตา | ข้าขอรับ เห็นจะเป็นบ้าง ถ้าโปรดให้ซ้อมเสียบ้างเห็นจะดี |
ประสันตา | ต้องขอรับพระราชทานทุเลาสักหน่อยเถอะ จ้ะข้าขอรับ หมู่นี้ใจคอหม่อมฉันไม่สู้จะสบาย จะรำก็เห็นจะไม่งาม |
อิเหนา | ไม่มีละ ขึ้นชื่อว่าคน_ อ้อพวกกระบี่กระบองเขามาแล้ว พี่ประสันตาไปดูให้ตีวงทีเถอะ (ประสันตาลุกมาที่กระบี่กระบอง) |
ประสันตา | นี่แน่ รับสั่งให้ตีจริงนะ อ้าวตั้งวงเข้าสิ นี่แน่พวกกิดาหยันน่ะ ถอยออกไปทางโน้นแน่ะ |
ทนายเลือก | รับประทานตีจริงได้แต่กระบี่ สี่ศอก ดาบโล่ห์ เท่านั้นแหละขอรับ นอกจากนั้นเขาเป็นพวกเดียวกัน ต้องตีเกี้ยวกันขอรับ |
ประสันตา | เออ (คลานเข้ามาเฝ้าอิเหนา แล้วทูล) นี่จะโปรดทอดพระเนตรอะไรก่อนขอรับ |
อิเหนา | อ๊ะ ไม่รู้หรืออย่างไร ธรรมเนียมเขาก็ต้องตั้งกระบี่ก่อนน่ะซิ |
ประสันตา | อ้าว กระบี่เข้ามาเฮ้ย (กระบี่เข้าตีกันแพ้กันแล้ว) |
ประสันตา | นั่นเป็นไรล่ะ นึกแล้วทีเดียว อ้ายขาวสู้อ้ายดำไม่ได้จริงจริงแหละ มันไวกว่ากันนี่ |
กะระตาหลา | ขอรับ อ้ายขาวดูเป็นลูกศิษย์วัดอยู่นี่ ตีได้แต่ทอดแหไปอย่างเดียวเท่านั้น ฮึ ฮึ ฮึ ฮึ |
สังคามาระตา | อ้ายชะนะดูเหมือนเป็นบ่าวปูนตาไม่ใช่หรือ |
ปูนตา | ขอรับ อ้ายนี่เท่าเท่าตัวละก็เต็มเล่นกะมันเทียวนะขอรับ อดนักทีเดียว |
อิเหนา | เอารางวัลให้ซิ คนชนะสี่บาท คนแพ้สามบาท ไหนอ้ายพลองคู่ขันน่ะ เรียกเข้ามาทีหรือ (พลองเข้ามาหมอบ) |
ประสันตา | ชิชิชิชิ เด็ดจริงพ่อเอ๋ย เออนี่แน่ เห็นจะได้ดูดีละคู่นี้ |
กะระตาหลา | ขอรับ ข้างหนึ่งได้ล่ำ ข้างหนึ่งได้สูง พอฟัดเทียวละขอรับ |
อิเหนา | อือ พอตีรั้งกันทีเดียว นี่มันหัดมาจากไหนหึ |
สังคามาระตา | คนหนึ่งว่าเป็นลูกศิษย์ครูทหาร คนหนึ่งว่าเป็นศิษย์ทนายเลือก ข้าขอรับ |
ประสันตา | เอา ตีกันเถอะ (ตีกัน พลองแพ้กันแล้ว คนแพ้ล้มแน่อยู่ หมอฝรั่งเข้าไปรักษา) |
สังคามาระตา | เออมันเด็ดจริงคู่นี้ เต็มต่อรองเทียวนา ยังไงพี่ประสันตา |
ประสันตา | ขอรับ ชิชิชิชิ มิเสียแรงพ่อเอ๋ย เออให้มันได้อย่างนี้แน่ะ |
กะระตาหลา | เขาดีจริงขอรับ แต่ดูเหมือนอ้ายข้างแพ้จะเมาแก่อยู่สักหน่อย |
สังคามาระตา | ถึงอย่างนั้นก็เอาเถอะ น้ำอดน้ำทนมันจะไปสู้ทหารเขาที่ไหนได้ |
อิเหนา | อ้ายนั่นเห็นจะเจ็บมากนา ถูกทีเดียวแหละ แน่ไปทีเดียว |
สังคามาระตา | ข้าขอรับ ดูสิ้นสติทีเดียว |
อิเหนา | ฮ้าย อ้ายหมอฝรั่งนี้ข้าหนักใจนัก ดูท่าทางมันงุ่มง่ามอยู่อย่างไร บอกให้หมอเราไปรักษาเถิดน่ะ อ้ายดอกเต้ออะไรนี่ไล่เสียเถอะ (กิดาหยันไปไล่หมอ) |
อิเหนา | รางวัลซิ ให้คนละสิบบาทเท่ากัน มันดีทั้งสองคนนะ (หามคนเจ็บเข้าโรง) |
อิเหนา | มีอะไรอีกล่ะ |
ประสันตา | มีดาบโล่ห์อีกคู่หนึ่งจ้ะข้าขอรับ |
อิเหนา | เรียกเข้ามาซิ |
ประสันตา | อ้าว เอาดาบโล่ห์เข้ามาซิ |
สังคามาระตา | เอ๊ะ นี่ดูมันเล็กกว่ากันอยู่คนหนึ่งนี่ |
ประสันตา | มิได้ขอรับ อ้ายคู่นี้ได้ยินว่าสาเหตุมันมี เห็นทีจะนัดกันมาขอรับ ตีกันเถอะ (ตีกันโล่ห์คนที่โตกว่าแพ้) |
สังคามาระตา | นั่นไม่ใช่หรือ ว่าแล้วแหมล่ะ ม้ะ สิบมวน เสียกระบวนเสร็จซิ พี่ประสันตาน่ะ มาใช้กันสดสดอย่าปดกันนะ ขี้เกียจทวง |
ประสันตา | ถุยอ้ายนั่นมันโตพร้อมแท้แท้ แพ้เขาได้ พุ่ดโท่ เป็นใจใครจะไม่เสมอ เออ ไม่ควรเลย เสียเปล่าเปล่าทีเดียว |
กะระตาหลา | ขอรับ กระผมเกือบจะเล่นข้างโล่ห์ด้วย บุญแท้แท้ หาไม่ก็แร่เข้าไปรวย หมดซองอิกด้วยคนหนึ่งขอรับ |
อิเหนา | อะไรกันน่ะ |
สังคามาระตา | กระหม่อมฉันเสมอนอกกับพี่ประสันตา เอาบุหรี่กันสิบมวน หม่อมฉันชนะข้าขอรับ |
อิเหนา | อ้าว ก็ความที่เห็นว่ามันโตกว่าก็เสมอละเมอไป ไม่ดูท่วงทีนี่ นี่รู้แล้วว่าอ้ายโล่ห์เป็นรอง รางวัลมันซิ ให้ชนะหกบาท แพ้สี่บาท มีอะไรอิกล่ะ รีบเอาเข้ามา |
ประสันตา | บ่ายแล้ว มีง้าวอิกคู่หนึ่งจ้ะข้าขอรับ แต่จะหาคนที่จะตีกันจริงจริงไม่ได้ นี่เป็นพวกเดียวกัน ต้องให้ตีเกี้ยวกัน |
อิเหนา | เออดีละ หัวล้างข้างแตกไปหลายคนแล้ว เวทนามัน (คนง้าวเข้ามาหมอบ) |
ประสันตา | (ว่ากับสังคามาระตา) อ้าวทีนี้ฝ่าบาทจะเสมอไหนอย่างไรน่ะ มะเล่นกันร้อยหนึ่งทีเดียว |
สังคามาระตา | บ๊ะก็รู้อยู่แล้วว่ามันจะตีเกี้ยว ยังจะมาลดเลี้ยวหลอกกันด้วยนี่ |
ประสันตา | อ้าวอย่างงั้นฝ่าบาททายว่าคนไหนจะทำแพ้ล่ะ |
สังคามาระตา | อ๊ะก็แกเล่นไปถามมันมาแล้วนี่ แค่นจะมาหลอกด้วย ไม่ได้กินละแกเอ๋ย (ง้าวตีกันแล้ว) |
อิเหนา | อือ คู่นี้ถึงเกี้ยวก็จริง แต่ดูมันสนิทสนมดีดอก |
ประสันตา | จ้ะข้าขอรับ ซ้อมกันไว้ดีจริง |
อิเหนา | หมดเท่านั้นแหละหรือ |
ประสันตา | หมดหรือยัง |
ทนายเลือก | รับประทาน ยังอยู่ ไม้สั้น ดาบดั้ง ดาบสองมือ หอกซัด กฤช ขอรับ |
อิเหนา | ดูหมดเห็นจะยืดยาวนัก เรียกไม้สั้นมาดูทีหรือ (ประสันตาเรียกไม้สั้นเข้ามา) |
สังคามาระตา | แน่ะพี่ประสันตา ฉันเอาไม้สั้นต่อสองเอาหนึ่งแน่ะ |
ประสันตา | อ้าว หม่อมฉันจะถวายแปดเอาครึ่งก็ได้ขอรับ |
สังคามาระตา | เอาซิ เป็นได้กัน แต่ให้มันตีกันจริงจริงนะ |
ประสันตา | อ๊ะ ถ้าตีกันจริงจริงหม่อมฉันก็เอาพลองต่อน่ะซิ |
อิเหนา | เอ๊ะ พี่ประสันตานี่ว่าอย่างไรหึ ต่อเก๊เก๊ รองละก็โบ๊เบ๊ไปนี่ |
ประสันตา | ไม่โบ๊เบ๊ดอกจ้ะข้าขอรับ ไม่กลับกลอกเลย ถ้าฝ่าพระบาททรงเสมอไม้สั้น หม่อมฉันจะเสมอสี่ศอก ให้มันตีกันจริงจริง เท่าไรเท่ากันละขอรับ |
อิเหนา | บ๊ะ ยังงั้นก็ฉลาดนักน่ะซิ |
ประสันตา | อ้าว ฮึฮึฮึฮึ ตีเถอะ (ตีกันแล้ว) |
อิเหนา | คู่นี้พอใช้ได้ แต่ยังไม่ดีทีเดียว รางวัลคนละสามบาท |
ประสันตา | จ้ะข้าขอรับ ไม่สั้นนี้ยากกว่าอื่นอื่นหมด |
อิเหนา | อือบ่ายแล้ว เย็นเย็นถึงค่อยกลับเถอะ ที่ศาลานี้ดูสบายดี |
สังคามาระตา | ยังไงพี่ประสันตา ค่ำวันนี้จะสู้อิกหรือไม่สู้ |
ประสันตา | ฝ่าบาทอย่านึกเลย เมื่อคืนนี้แพ้ได้สามกระดาน วันนี้แหละหม่อมฉันจะโต้เอากลับมาให้ได้ทีเดียว |
อิเหนา | อะไรน่ะ |
สังคามาระตา | หมากรุกข้าขอรับ |
อิเหนา | เออดีละ ให้ใครวิ่งไปเอามาที่นี่เถอะ จะลองกับพ่อสังคามาระตาสักหน่อยเถอะ เขาว่าซักซ้อมดีขึ้นมา |
สังคามาระตา | เดี๋ยวนี้ถ้าพระเดชพระคุณทรงหยิบเม็ดประทาน เห็นจะพอสู้ได้ เมื่อคืนนี้พี่ประสันตาสามกระดานไม่ได้คั่นเลย |
อิเหนา | ดีละเป็นได้กัน อ้อ แล้วให้เขาเอาผ้าอาบตามไปที่ธารหลังเขานี้ด้วย มาไปอาบน้ำเสียประเดี๋ยวถึงค่อยกลับมาเล่นหมากรุกกัน |