บทที่ ๕๑

สาวใช้ ไปดูฤษี

ต่อบทร้อง “จำเป็นจำใจจรจรัล” หน้า ๑๐๐

กำนัลที่ ๑ แน่ะ เสียงอะไรน่ะหล่อน จุจุ๊จุ๊ ฮุ้ย หล่อนละก็ อือ จริงจริงแหละ ท่านตื่นอยู่น่ะ หล่อนทีเดียวแหละ มาเชือนเสียเป็นนาน
กำนัลที่ ๒ อือ ดูซิ มาพะโลฉัน ฉันไปละ (วิ่งไปที่ประตูกุฎีฤษี) พ่อเณรจ๋า พ่อเณรจ๋า พ่อเณร
กำนัลที่ ๑ พ่อเณร พ่อเณร พ่อเณร
กำนัลที่ ๒ เออฉันเรียกก่อนหล่อนนะ พ่อเณร พ่อเณร
กำนัลที่ ๑ อือฉันได้ยินเสียงก่อนหล่อนนี่ พ่อเณร พ่อเณร
หมัด ฮะ เสียงอะไร ฮึ จุ๊จุ๊จุ๊จุ๊จุ๊ (เบา) แฮะเองอยู่ประเดี๋ยวนะข้าจะออกไปสักประเดี๋ยว (ไปที่ประตู)
เดะ อ้ายหมัด อ้ายหมัด ดู ไปแล้ว
ฤษี อือ นี่แหละ นี่แหละคาถาพะยานกยุงของอาจารย์ถ้ำกุหนุงปะกำ อ้ายหมัด กูจะให้กับมึง อ้ายหมัดมาอ่านไปหรู
เดะ (เบา) ฮึ ฮึ อ้ายหมัด
หมัด (พบนาง) แฮะ แฮะ นี่ฉันว่า ฮึ ฮึ หล่อมาไหว้พระหรือจ๋า
กำนัลที่ ๑ ค่ะ ท่านอยู่หรือคะ
หมัด ฮึ ฮึ จะทำไมกับท่านเดี๋ยวนี้ มาไปไหว้ในโบสถ์โน้นเถอะหล่อน แม้พะผ่า เล็บช่าวยาวแท้แท้
กำนัลที่ ๑ อุ๊ย นี่อะไรนี่ ฉันจะมาหาพระฤษีต่างหากล่ะคะ
หมัด จ๊า ฉันก็ลูกศิษย์ฤษีนี่จ๊ะ ใครมาหาท่านละก็ท่านให้ฉันรับแทน แม้นี่หล่อนพึ่งมาล่ะสิน่ะ เป็นอะไรล่ะ ฮึ ฮึ นั่นอะไรในกำน่ะจ๊ะ นี่หอมดอกอะไรหือ เหมือนกลิ่นกะแจะ ไม่เคยหอมที่นี่เลย ให้ฉันตกนรกไปซี
ฤษี เห็นหรือไม่ อ้ายหมัด อ่านไป อ่านไป อ่านให้ดังดัง อย่าทำเป็นแมงวันเข้าหม้อไป หา อะไร หา
เดะ (เบา) ดูเอา พ่อหมัดอ่านไปซิ พ่อหมัด มึงจะแทนที่กู รู้รู้ให้จริงจริง หะ หะ หะ หา หะ หะ หะ
ฤษี ไอ๋ หา ว่ากะไร
เดะ พะผ่าซินี่ อ้ายหมัดมันทำยังไงแก่ท่านนี่นะ ปล่อยให้ท่านเพ้ออยู่ได้นี่ จะไปดูมันทีหรู (ไปที่ประตู)
ฤษี กูว่าว่าให้อ่านไปให้ดังดังสิว่ากะไรหว่า ดูหรูเอ้า นิ่งละฮื้อ อ้ายเดะ
เดะ (พบนายหมัดพูดกับผู้หญิง) นั่นแน่เจ้าหมัด ยังงี้ทีเดียว นี่แน่ท่านร้องเรียกแน่ะ ให้ข้าดิ้นตายไปซิ
หมัด จริงจริงนะหล่อนทำบุญอะไรมันไม่เหมือนสนทนาธรรมกับผู้รู้เลยหล่อน ฉันนี่อุตส่าห์เล่าเรียนไว้ นึกว่าจะได้ชี้แจงให้คนรักชอบฟุ้งเอาบุญด้วยกัน เออหล่อนนึกว่าผู้หญิงนั้นมี_ (พูดกับนายเดะ) เสือกน่ะอ้ายเปรตฮึนี่อือ
เดะ เฮ้ย ท่านเรียกวา
หมัด ฮึ ถ้าหล่อนฮึ เออน่า ข้ารู้ละน่ะ กลุ้มใจแท้แท้ นี่หล่อนละก็ห่างไม่ได้ยังงี้แหละ แฮะแฮะฉันจะไปข้างในสักประเดี๋ยว (ไป)
เดะ (พูดกับผู้หญิง) แม้แม่คุณ นี่แม่มาทำไมน่ะจ๊ะ เชิญนั่งเถอะจ้ะ มาซิจ้ะ การที่วัดนี่ละฉันว่าได้ทั้งนั้นแหละแม่ เออนั่นว่าอะไรน่ะจ๊ะ
ฤษี อ้ายเดะ เอ้ามึงลองอ่านดูทีหรู เจ้าหมัดเขาเล่นตัวเอาข้าแล้ว ถึงมึงอ่านได้กูจะให้กับมึง
หมัด (เบา) ผ่าซิ แกเพ้อใหญ่เอาข้าละวะ
ฤษี หา กูพูดไม่ได้ยินหรืออ้ายหูแตก ว่าอะไรอุบอุบ หา
กำนัลที่ ๑ อุ๊ย อุ๊ย อุ๊ย ดูสิพ่อเณร นี่ว่าอะไรนี่ อุ๊ย
หมัด เอ๊ะ อ้ายเดะทำเหตุละวะ (ไป)
ฤษี เฮ้อ อ้ายสองคนนี้ไม่ได้การแท้แท้ เรียนมาไม่รู้ว่าเท่าไรอ่านหนังสือก็ไม่ออก ฮื้อฮื้อ นี่แหละคำโบราณท่านย่อมว่า.. ฝนทั่งลงเป็นเข็ม ตำน้ำพริกละลายแม่น้ำ ฮื้อฮื้อ ได้แก่อกกู วาสนาของมึงมันไม่ถึงเสียแล้ว อ้ายตาบอดได้แว่น อ้ายหูหนวกฟังดนตรี สัญชาติมึงมันไม่เป็นกัลยาณบุคคล เป็นอาภัพบุรุษปราศจากอุปนิสสัย ฮื้อฮื้อ เอ้าดูนี่ใหม่หรู เอ้า อ้ายนี่มันไปไหนหมดล่ะหวา เฮ้ย อ้ายหมัดอ้ายเดะ อ้ายหมัดอ้ายเดะ อ้ายเดะ อ้ายเดะ แอม แอม อ้ายเดะ
หมัด แฮะ อ้ายเดะ อ้ายเดะ เอ น่ะมึงทำอะไรอย่างนั้น หวา
เดะ ฮะ ทำไมข้าละ การอะไรของมึงน่ะวะ
หมัด เอ๊ อ้ายเดะ แน่ะท่านเรียกแน่ะ
ฤษี อ้ายหมัด อ้ายหมัด
เดะ อ้ายโกหก ท่านเรียกเจ้าเทียวนี่
ฤษี อ้ายเดะ อ้ายเดะ
หมัด แอ้ แอ้ ก็มึงทีเดียวนี่หวา
ฤษี อ้ายหมัด
เดะ มึง
ฤษี อ้ายเดะ
หมัด มึง
ฤษี อ้ายหมัด อ้ายหมัด
เดะ มึง แน่ะมึง
ฤษี อ้ายเดะ
หมัด อือ ให้ข้าตายซิ ท่านเรียกมึง
ฤษี อ้ายหมัด อ้ายเดะ
กำนัล อุ๊ย พ่อเณรล่ะก็ เมื่อท่านเรียกทั้งสองคนเทียวนี่คะ
ฤษี อ้ายเดะ
หมัด เอ ไม่ใช่ฉัน
ฤษี อ้ายหมัด
เดะ อือ ไม่ใช่ฉัน
กำนัล วุ้ย ทำแปลกสำเหนียกเมื่อท่านเรียกด้วยกัน
หมัด เปล่า ท่านไม่ได้เรียกหล่อน
ฤษี อ้ายหมัด
เดะ ก็ดูเถอะอ่อน ท่านเรียกมัน
กำนัล โอ๊ ฉันมาราชการนะ อย่ามัวพาลเถียงกัน
ฤษี อ้ายหมัด อ้ายหมัด
หมัด เออ เออ ถ้าเช่นนั้นแน่ อย่าอึงเลยแม่ท่านเรียกฉัน เจ้าเดะเจ้ายังอยู่ฟังสำคัญ (วิ่งหนีหน้า)
กำนัล พ่อเณร พ่อเณร อย่าเพ่อไปนะ เรียนกับท่านด้วย ว่าพระราชเทวี องค์พระมะเดหวีเจ้าเสด็จมากราบเท้าพระอาจารย์
เดะ เออ ข้าไม่รู้ไม่ชี้นะ (วิ่งหนี) เทวี มะเดหวี เทวี มะเดหวี เทวี เท เท มะเด ฮือ ฮือ ฮือ ฮือ
ฤษี อ้ายหมัด อ้ายเดะ
หมัด ขอรับ มะเดวี
เดะ ขอรับ เทวี
ฤษี อ้ายหมัด
เดะ ขอรับ เท มะเด เทวี มะเด มะเด แอม แอม มะเด ง่า มะเด
ฤษี หา
หมัด ขอรับ เขาว่าองค์พระราชเท—
เดะ เออ นั่นแหละราชเทง่า ง่า แอม ราชเทง่า ง่า—
หมัด เปรตน่ะ
เดะ ไม่ถูก ราชเทราชเท ง่าง่า—
หมัด เสือกน่ะ
เดะ ไม่ใช่ราชเทง่า—
ฤษี หา
หมัด เขาว่าสมเด็จพระราชเทวี—
เดะ เออ เออ ถูกละ พระราชเทวีนี่ง่า ง่าอะไรอิกน่ะหว่า
หมัด นิ่งที—
เดะ ไม่ถูก เชือนไปอิกละ ง่าง่า
หมัด หื้อ หื้อ (ตบ)
เดะ โอย โอย โอยพ่อโอย แน่ะแน่ะ เอาสิหว่า อะไรน่ะหว่า ตบเปล่านี่หว่า (เต้นท้า)
ฤษี เฮ้ย เฮ้ย นั่นอะไรกันหว่า
หมัด ขอรับ เขามาบอกว่าพระราชเทวี
เดะ แล้วยังมีง่าง่าอะไรหึ กระผมจะบอกใต้เท้า มันตบกระผมขอรับ
ฤษี อือ มันก็ถ้อยทีดีด้วยกันแหละหว่า เที่ยวเที่ยวละก็เทลาะกันตีกันรำคาญใจไปให้พ้น ไปไป
หมัด รับประทาน หามิได้ เขาว่าพระราชเทวีองค์พระมะเดหวีเจ้าเสด็จมะ—
เดะ เออ เออ นั่นแหละ นั่นแหละขอรับ ที่กะผมจะบอกใต้เท้า พระราชเทง่าง่า—
หมัด หื้อ ฮึ อ้ายนี่เอาอิก ประเดี๋ยวนี้ละมึง
ฤษี ฮ้าย ฮ้าย กูไม่ฟังหน่า มึงอย่ากวนกูให้ยาก มึงจะไปอาญาอุทธรณ์ที่ไหนก็ไป ไป ไป ไป
หมัด ไม่ใช่ ไม่ใช่ขอร้าบ (ว่ากับนายเดะ) กูกราบมึงละ เอ้าอ้ายพ่อคุณเถอะ ความตายความฉิบหายนะมึง
ฤษี อย่าพูด อย่าพูดหน่า เอ้าพูด พูดซิ พูด เตะจริงจริง มึง
หมัด ไม่ใช่ขอ— (ฤษีเตะ) โอย โอย ไม่โอย ไม่โอย
เดะ แฮ แฮ แฮ (ฤษีเตะ) โอย โอย โอย โอยพ่อโอย ไม่ใช่ (วิ่งพลางพูดพลาง) ไม่ใช่ ความ ความ มะเดหวี มะเดหวี
ฤษี หา อะไรหา
หมัด รับประทาน มะเดหวีเสด็จมาหาใต้เท้าขอร้าบ
ฤษี หา หา มะเดหวีหรือ เสด็จมานี่หรือ หา
หมัด ขอร้าบ
ฤษี อ้าว เร็ว เร็ว หึ หึ เสื่อ เสื่อ เตียง เตียง กวาด กวาด
หมัด มาแล้ว มาแล้วขอรับ
ฤษี ไอ๋ ไอ๋ เร็วเร็ว เร็วเร็ว มึงนั่งกงนั้น นั่งยังงี้ ดู ดู หี้ หี้ ไม่ใช่น่ะ นั่งยังงี้น่ะ เออ อ้ายหมัดถูกละ ดู อ้ายเดะ อ้ายเดะ ยังงี้ ยังงี้ อือ อือ นิ่ง นิ่ง นิ่ง

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ