บทที่ ๕๒

มะดีหวี พูดกับพระฤษี

ต่อบทร้อง “กราบเกล้าวันทาพระอาจารย์” หน้า ๑๐๑

มะดีหวี เจ้าประคุณ ดีฉันพาแม่บุษบามากราบเท้าเจ้าประคุณ (พูดกับบุษบา) ดูซิ นั่นทำอะไรยังนั้นน่ะ พระเจ้าท่านอยู่นี่ บาปนะ
ฤษี ขอถวายพระพร ขออภัยอาตมา ตรัสเมื่อกี้เบาไปหน่อย
มะดีหวี อุ๊ย เจ้าประคุณ ดีฉันรับประทานโทษ ดีฉันเรียนเมื่อตะกี้ว่ารับสั่งให้ดีฉันพาแม่บุษบามากราบเท้านะเจ้าคะ
ฤษี อะไรละ ถวายพร อาตมาฟังหาถนัดไม่
เดะ สีกาเขาว่าพาแม่แม่ง่า แม่บุษง่าง่า
บาหยัน ฮะ ฮะ เจ้าเณรนั่นว่าอะไรยังงั้นน่ะ จุ๊จุ๊จุ๊ แฮะแฮะ จุ๊จุ๊จุ๊
เดะ อือ ทะไมน่ะ ข้าว่าไม่ถูกหรือ ไม่จริงหรือ ยังไงสีกา เมื่อตะกี้ไม่ได้ว่าอย่างนั้นจริงหรือ
มะดีหวี จ๊ะ พ่อเณร (หันมาว่ากับบาหยัน) อื้อ ชั่งเจ้ากูเถอะน้า อย่าว่าเจ้ากูเลย
ฤษี ขอถวายพร รูปขออภัยโทษ รับประทานฟังอิกสักครั้ง
บาหยัน รับประทาน ท่านรับสั่งว่าเสด็จ—
เดะ ไม่ใช่ ไม่ใช่ขอรับ สีกาว่าไม่ถูก ไม่ได้ว่ายังงั้น ว่ายังงี้ ดีฉันพาแม่ง่าง่า
ฤษี เสือกน่ะ ไป ไป เณรหมัดไล่ไปเสียที อ้ายนี่ทลึ่งนัก
มะดีหวี อุ๊ยอุ๊ย ชั่งเจ้ากูเถอะเจ้าค่ะ
บาหยัน รับประทาน รับสั่งว่าเสด็จพาพระราชบุตรีมากราบเท้าเจ้าคุณนะเจ้าคะ
ฤษี อ่อ อ่อ อาตมาเข้าใจละ ขอถวายพร มหาบพิตรจะเสด็จมาบำเพ็ญพระราชกุศลแก่พระฤๅษีชีป่า ผู้อนาถาหาญาติโยมมิได้ อย่างนั้นซิขอถวายพร การที่ทรงพระดำริห์ดังนี้ชอบนักหนา อันว่าผลทานนี้มีอุปมาดังชาวสวนชาวนาหว่านพืชในที่เนื้อนาอันดี ก็จะมีผลร้อยเท่าพันทวี แอม แอม เป็นการดี ดียิ่งนัก ขอถวายพร แอม แอม แอม
มะดีหวี สาธุเจ้าประคุณ ดีฉันขอน้ำมนต์รดอ่อนด้วยนะเจ้าคะ
ฤษี ไอ๋ รับสั่งยังไร ถวายพร โปรดอาตมาให้ดังสักหน่อย
บาหยัน (เบาๆ) นี่แหละจริงนะเขาว่าเคยได้ยังไรก็พาไปทางนั้น (ดัง) แอม แอม รับสั่งว่าจะทรงสรงน้ำมนต์เจ้าข้ะ
เดะ ผ่าซี สีกานี่ พูดผิดนะ
ฤษี อ้ายเดะ เอาอิก ไป ไป
บาหยัน หึหึหึหึ เณรนี่แกกะไรอยู่น่ะ ช่างไม่คิดบ้างเลยนะว่าเสือกเมื่อเขาไม่ต้องการ มิใช่แต่ไม่มีประโยชน์กีดเขาด้วย
มะดีหวี อุ๊ย บาหยันนี่อะไร ออกมาข้อนพระข้อนเณรช่างไม่กลัวไฟนรกจะลนหัวเลยละ
บาหยัน ความจริงไม่มีบาปนะกะนะกะหม่อม
มะดีหวี มาคนเดียวถึงค่อยบอกหนังสือพระสังฆราชให้สะใจ มากะข้าจะพลอยต้องไปเป็นพยาน ขอเสียทีเถอะ เออ ยังไง ว่าเจ้าเณรอยู่เมื่อตะกี้ว่ากะไร แล้วยังไงตัวถึงทำเองล่ะ
ฤษี ขอถวายพร โปรดทำทานพระสุรเสียงให้อุโฆษขึ้นสักหน่อย
มะดีหวี (ว่ากับบาหยัน) แม่เสียงดีบอกท่านทีเถอะ ข้าจะบอกท่านก็กลัวจะอุโฆษ
บาหยัน ทีนี้กำมะฉันพูดเพราะ ต้องพระประสงค์นะกะนะกะหม่อม (ดัง) รับสั่งว่าขอรับประทานน้ำมนต์นะเจ้าคะ
ฤษี (เบาๆ) ไอ๋ เณรหมัด จุ๊จุ๊จุ๊จุ๊จุ๊ เณรหมัด สีกาเขาว่ากะไร ไอ๋ ไอ๋ ไอ๋
หมัด พระสีกาเขาว่าจะขออุทกังฉันขอรับ (ลุกขึ้นพูดเบา) สีการูปยังงี้ ใช้ให้ไปตักน้ำค้างอ้ายหมัดก็คงไปเอาจนได้ (ดัง) ฮึ ฮึ รับประทานโทษ ชาววัดไม่มีเชียนมีขัน
ฤษี (เบา) จุ๊จุ๊จุ๊ หมัด หมัด หมัด
บาหยัน ไม่ใช่ ไม่ใช่ ท่านจะสรงน้ำมนต์
ฤษี อ่อ อ่อ อาตมาทราบละ ทราบละจ้ะข้ะ ขอถวายพร คำโมทนาทานที่ท่านว่า เปรียบด้วยวาริวโห แลปัญจมหานทีโย นั่นหรือขอถวายพร มหาบพิตรเห็นจะเคยทรงมหาชาติละสิ แอม แอม แต่คำโมทนานี้ เขาใช้เมื่อกินทานบริจาคสำเร็จแล้ว คอยถาวาริวหา
บาหยัน อุ๊ย กลุ้มใจนัก โสตท่านตึงชักไปแต่จะเอา โอ๊ยลืมไป สาธุ สาธุ (ดัง) ไม่ใช่เจ้าข้ะ รับ—
มะดีหวี ฮือ บาหยันนี่อะไรหึ ท่านจะสั่งสอนธรรมก็ไปขวางไปขัดน่ะ
บาหยัน นะกะนะกะหม่อม กำมะฉันนึกว่ารับสั่งให้กำมะฉันบอกให้ท่านเข้าใจ กำมะฉันฉลองพระเดชพระคุณเกินไปนะกะนะกะหม่อม
ฤษี แอม แอม ถ้าแหละเมื่อมหาบพิตรกระทำทานกิจเสร็จแล้ว อาตมาแลสามเณรก็คงจะถวายอนุโมทนาส่วนพระราชกุศลขอถวายพระพร
มะดีหวี ยังงี้ละทำไมไม่พูดล่ะ
บาหยัน พรหมาจโลกา—
มะดีหวี ดู ดู อะไร ไปล้อท่านละเอ้า
บาหยัน กำมะฉันสำคัญว่าจะทรงธรรมอิกนะกะนะกะหม่อม
มะดีหวี อุ๊ย กลุ้มใจนัก ส้าเหง็ดบอกท่านทีเถอะ
ส้าเหง็ด รับสั่งว่าจะสรงน้ำมนต์ดอกเจ้าข้ะ

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ