บทที่ ๑๑

มะดีหวีลงไปตามบุษบา ปลอบให้ขึ้นไปเฝ้า

ต่อบทร้อง “ช่วยแต่งกายาทรามไวย” หน้า ๑๓

มะดีหวี เออนี่ยังไงนี่แม่บุษบา ในว่าไม่กลัวกันละหรือ นี่จะไม่ลุกขึ้นละหรือ ประเดี๋ยวนี้ก็จะได้ใส่ลงผางใหญ่นี่ ดูซิ ยังนอนเฉย (ว่ากับพี่เลี้ยง) ยังไงล่ะพระพี่เลี้ยง นี่เห็นดีด้วยกันละหรือ
บาหยัน เหลือกำลัง ท่านจะโปรดหลังหม่อมฉันนะกะนะกะหม่อม
มะดีหวี อะไร จะขี่หลังเจ้าไปหรือ อุตริ
บาหยัน หามิได้ กระหม่อมฉัน_
มะดีหวี ฮ้าย ข้าไม่เคยพบเคยเห็นเช่นนี้ อิเหนาเขามาเฝ้า นี้เขาไปเสียละก็ ฮึ ยังไงล่ะแม่บุษบา
ปะลาหงัน ท่านทรงฟังเสียงกระหม่อมฉัน เหมือนกะเสียงนาระกา
มะดีหวี ถ้ายังงั้นเสียงข้ามิเป็นระฆังหรือ หล่อนถึงยังไม่นำพา ยังไงล่ะแม่บุษบา ไม่ชอบขู่ทีนี้จะปลอบ ไปเสียเถิดนะแม่ทูลหัวแต่งตัวเสียอย่าช้า อิเหนาเขามานะแม่บุษบา
ปะเสหรัน อิเหนาเขามา ทรงยังงี้ละเห็นจะไม่ได้การ
มะดีหวี เออ ข้านี้ก็รำคาญ เขามาน้าน นาน กลุ้มใจ
ปะเสหรัน ดูสิแม่ส้าเหง็ด จะทำอย่างไร
ส้าเหง็ด รับสั่งยังงี้เห็นจะไม่ถูกพระไทย ไม่สำเร็จนะกะนะกะหม่อม
มะดีหวี เออ ข้าก็เป็นเข็ดสิ้นกำลัง จะขู่หรือก็ไม่ชอบ จะปลอบหรือก็ไม่ฟัง มาสิ มาช่วยกันปล้ำให้ลุกขึ้นนั่ง

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ