- คำนำ
- คำปรารภ
- นามท่านที่เป็นครู
- บทที่ ๑ จรกาทราบข่าวศึกมาติดเมืองดาหา
- บทที่ ๒ ตำมะหงงของจรกาจัดพล
- บทที่ ๓ อิเหนาครวญถึงนางจินตะหรา
- บทที่ ๔ ม้าใช้อิเหนาไปสืบทัพจรกา
- บทที่ ๕ ประสันตายั่วอิเหนา เมื่อรู้ว่าจรกายกมา
- บทที่ ๖ ชาวเมืองมาดูอิเหนาเข้าเมือง
- บทที่ ๗ ชาวเมืองชมอิเหนา
- บทที่ ๘ ท้าวดาหาสั่งให้สียะตราไปไหว้อิเหนา
- บทที่ ๙ ยาสา สั่งให้จัดปะเสบันอากง
- บทที่ ๑๐ พี่เลี้ยงปลอบบุษบา จะให้ขึ้นไปเฝ้า
- บทที่ ๑๑ นางมะดีหวีลงไปตามนางบุษบา ปลอบให้ขึ้นไปเฝ้า
- บทที่ ๑๒ นางมะดีหวีเตือนให้นางบุษบาออกไปไหว้อิเหนา
- บทที่ ๑๓ พี่เลี้ยงเถ้าแก่กำนัล ชมโฉมอิเหนา
- บทที่ ๑๔ นางบาหยัน ห้ามเถ้าแก่กำนัล
- บทที่ ๑๕ นางกำนัลพูด เมื่ออิเหนาเสียสติ
- บทที่ ๑๖ จรกาเข้าเฝ้าทูลท้าวดาหา
- บทที่ ๑๗ นางกำนัลติจรกา
- บทที่ ๑๘ กรมวังสั่งจัดตำหนักให้สุหรานากง กะหรัดตะปาตีพัก
- บทที่ ๑๙ สียะตรา เล่นเครื่องเล่นต่างๆ
- บทที่ ๒๐ สียะตราพูดกับอิเหนา เมื่อไปหาจรกากลับมา
- บทที่ ๒๑ อิเหนาส่งของมาถวายท้าวดาหา
- บทที่ ๒๒ พี่เลี้ยงปลอบนางบุษบาให้ร้อยดอกไม้
- บทที่ ๒๓ ท้าวล่าสำเข้าเฝ้าท้าวดาหา
- บทที่ ๒๔ ยาสาสั่งกระบวนเสด็จไปใช้บล
- บทที่ ๒๕ นางกำนัลดีใจจะได้ตามเสด็จ
- บทที่ ๒๖ สียะตราเถียงกับนางบุษบาเมื่อรับดอกไม้
- บทที่ ๒๗ ประสันตาชมนางบุษบา ล้ออิเหนา
- บทที่ ๒๘ ประสันตาชมนางบุษบา ล้ออิเหนา (ไม่ใช้)
- บทที่ ๒๘ สังคามาระตาพูดกับประสันตา (ที่ใช้)
- บทที่ ๒๙ สียะตราเถียงกับนางบุษบา เรื่องดอกไม้
- บทที่ ๓๐ นางบุษบาเล่นธาร
- บทที่ ๓๑ นางมะเดหวีอ่านสาร
- บทที่ ๓๒ จรกาออกพลับพลา
- บทที่ ๓๓ สมันกลับมาทูลมะเดหวี
- บทที่ ๓๔ นางกำนัลเล่นสะบ้า
- บทที่ ๓๕ นางบุษบาเล่นน้ำ
- บทที่ ๓๖ นางบุษบาเล่นเอาเถิด
- บทที่ ๓๗ นางยุบลหลงทาง
- บทที่ ๓๘ นางยุบลทูลอิเหนา
- บทที่ ๓๙ อิเหนาพูดกับนางยุบล
- บทที่ ๔๐ นางกำนัลเที่ยวหานางยุบล
- บทที่ ๔๑ อิเหนาดูเล่นกระบี่กระบอง
- บทที่ ๔๒ นางมะเดหวีให้สาวใช้มาไล่กิดาหยัน
- บทที่ ๔๓ นางมะเดหวีสอนนางบุษบาให้เสี่ยงเทียน
- บทที่ ๔๔ อิเหนาพูดปลอมพระปฏิมา
- บทที่ ๔๕ อิเหนาพูดกับนางมะเดหวี
- บทที่ ๔๖ อิเหนาขอสัตย์นางมะเดหวี
- บทที่ ๔๗ นางมะเดหวีให้สัตย์กับอิเหนา
- บทที่ ๔๘ หกกษัตริย์เล่นลอนเตนนิส
- บทที่ ๔๙ พวกระเด่นว่าเปรียบจรกา
- บทที่ ๕๐ พวกระเด่นพูดว่าเปรียบจรกาต่อไปอีก
- บทที่ ๕๑ สาวใช้ไปดูฤษี
- บทที่ ๕๒ นางมะเดหวีพูดกับพระฤษี
- บทที่ ๕๓ ฤษีถามเรื่องรดน้ำมนต์
- บทที่ ๕๔ ฤษีรดน้ำมนต์และให้พร
- บทที่ ๕๕ จรกาสั่งจัดพลจะไปตามนางบุษบา
- บทที่ ๕๖ จรกาพูดกับสังคามาระตา
- บทที่ ๕๗ กะระตาหลาทูลอิเหนาว่าจรกามาเฝ้า
- บทที่ ๕๘ จรกา ล่าสำ สิ้นสงสัยอิเหนา
- บทที่ ๕๙ ท้าวดาหาว่ากับอิเหนาเมื่อไปแก้สงสัย
- บทที่ ๖๐ นางวิยะดาถามอิเหนาถึงนางบุษบา
- บทที่ ๖๑ นางวิยะดาจะตามอิเหนาไปป่า
- บทที่ ๖๒ ประสันตานางบาหยันเชิญนางบุษบาไปชมสวน
- บทที่ ๖๓ ประสันตาเล่นตลกเวลานางบุษบาชมสวน
- บทที่ ๖๔ อิเหนาหลบพายุในเงื้อมเขา
- บทที่ ๖๕ ประสันตากะระตาหลาตกใจเมื่อนางหาย
- บทที่ ๖๖ อิเหนาสลบเมื่อทราบว่านางบุษบาหายไป
- บทที่ ๖๗ สังคามาระตาเตือนสติอิเหนา
บทที่ ๑๐
พี่เลี้ยงปลอบบุษบา จะให้ขึ้นไปเฝ้า
ต่อบทร้อง “ทูลเท่าไรเทวีไม่ลีลา” หน้า ๑๒
| บาหยัน | ทูลหม่อมแก้ว ไม่โปรดหลังข้าแล้วหรือจึงยังงี้ แม่ทูนหัวเสด็จเสียเถิด อย่าทรงนึกอย่างไรเลย นึกว่าโปรดหลังหม่อมฉันไว้สักคราวเถอะทูลหม่อมแก้ว |
| ปะเสหรัน | พุโธ่ แม่บาหยัน จะเอาบุญหลังของเราไปข่มท่าน ท่านกลัวหลังหล่อนอยู่นักแน่ะ |
| ส้าเหง็ด | อนิจาแม่ปะเสหรัน ว่าอะไรอย่างงั้น คนไม่เคยถูกก็คาดไม่ถูกดอก ว่าเจ็บเพียงไหน คราวนี้ละหล่อน พวกเราคงจะได้รู้จักน้ำมือ |
| ราชมัน ว่ามันเจ็บมิใช่คัน | |
| ปะลาหงัน | แม่เจ้าประคุณ ทรงพระดำริห์นะทูลหม่อมแก้ว แต่ไหนไหนมาก็ไม่ขัดรับสั่งเลยสักคราว คราวนี้จะมาขัด สารพัดอะไรอะไรที่ผิด ก็ไม่เท่าโทษที่ขัดรับสั่ง |
| ปะเสหรัน | อือหล่อน ถึงจะไม่ถูกกริ้วก็บาปนะหล่อน ว่าเอาอย่างเราประสาไพร่ ไม่อยู่ในคำบิดามารดาก็เต็มที ท่านมีพระคุณมาไม่ควรจะทำให้ท่านโกรธ |
| บาหยัน | ฮือ ทำเล่นกับรับสั่งให้หาเถอะ จะว่าได้เชื่อได้หรือ ว่าท่านคงจะรับสั่งให้หาเรื่องนั้นดอกเรื่องนี้ดอก ไม่ไปก็ไม่เป็นไร เออถ้าพลาดจะทำอย่างไร จริงนะทายใจฟ้าใจดินได้หรือหล่อน ว่าฟ้าจะผ่ายังไรที่ไหน |
| ปะเสหรัน | จริงสิหล่อน เสด็จเสียเถิดทูลหัว กลัวดีกว่ากล้า เป็นข้าต้องแล้วแต่เจ้า เป็นลูกเต้าก็แล้วแต่บิดามารดา ท่านเกิดก่อนเรา ท่านคิดให้เรามากกว่าที่เราคิดถึงตัวเราเอง ท่านจะมิทรงเห็นดียังไรหรือจึงรับสั่งให้หา เพื่อปราถนาความดี ที่แม่จะขัดเสียอย่างนี้ไม่ใช่แต่ตัดความดีที่ท่านต้องประสงค์เสียอย่างเดียว บางทีจะกลับเป็นความชั่วความร้ายได้ เพราะถ้าลางทีรับสั่งให้หาเพื่อจะกันความร้าย ถ้ามาขัดเสียก็เป็นการเพิ่มความร้าย ที่ท่านจะคิดตัดความต้องทรงพระดำริห์จงมาก แม่คุณแม่ทูลหัว |
| ส้าเหง็ด | ตายละหล่อน พวกเราจะทำยังไงยังงี้ ตายเปล่าเปล่า ไม่เข้าเรื่องเข้าราว ไอ้คำที่เขาว่าน่ะ อ้ายที่คู่กับเฝ้าคลังน่ะ มันเข้าอกเราละคราวนี้ |
| บาหยัน | ประชวรหรือเพคะ หม่อมฉันจะได้ขึ้นไปทูล |
| ปะลาหงัน | ท่านประชวรพระกรรณ หล่อนทูลเถอะ ถ้าผิดฉันรับเอาเอง จริงนะหล่อน ท่านประชวรพระกรรณ ท่านทรงฟังความร้อนเป็นเย็นไป คำพูดที่ทรงได้ยินไม่มีน้ำหนักไม่มีราคา ท่านทรงได้ยินเสียงคำเราอ้อนวอนเหมือนกะเสียงนาระกา |
