- คำนำ
- คำปรารภ
- นามท่านที่เป็นครู
- บทที่ ๑ จรกาทราบข่าวศึกมาติดเมืองดาหา
- บทที่ ๒ ตำมะหงงของจรกาจัดพล
- บทที่ ๓ อิเหนาครวญถึงนางจินตะหรา
- บทที่ ๔ ม้าใช้อิเหนาไปสืบทัพจรกา
- บทที่ ๕ ประสันตายั่วอิเหนา เมื่อรู้ว่าจรกายกมา
- บทที่ ๖ ชาวเมืองมาดูอิเหนาเข้าเมือง
- บทที่ ๗ ชาวเมืองชมอิเหนา
- บทที่ ๘ ท้าวดาหาสั่งให้สียะตราไปไหว้อิเหนา
- บทที่ ๙ ยาสา สั่งให้จัดปะเสบันอากง
- บทที่ ๑๐ พี่เลี้ยงปลอบบุษบา จะให้ขึ้นไปเฝ้า
- บทที่ ๑๑ นางมะดีหวีลงไปตามนางบุษบา ปลอบให้ขึ้นไปเฝ้า
- บทที่ ๑๒ นางมะดีหวีเตือนให้นางบุษบาออกไปไหว้อิเหนา
- บทที่ ๑๓ พี่เลี้ยงเถ้าแก่กำนัล ชมโฉมอิเหนา
- บทที่ ๑๔ นางบาหยัน ห้ามเถ้าแก่กำนัล
- บทที่ ๑๕ นางกำนัลพูด เมื่ออิเหนาเสียสติ
- บทที่ ๑๖ จรกาเข้าเฝ้าทูลท้าวดาหา
- บทที่ ๑๗ นางกำนัลติจรกา
- บทที่ ๑๘ กรมวังสั่งจัดตำหนักให้สุหรานากง กะหรัดตะปาตีพัก
- บทที่ ๑๙ สียะตรา เล่นเครื่องเล่นต่างๆ
- บทที่ ๒๐ สียะตราพูดกับอิเหนา เมื่อไปหาจรกากลับมา
- บทที่ ๒๑ อิเหนาส่งของมาถวายท้าวดาหา
- บทที่ ๒๒ พี่เลี้ยงปลอบนางบุษบาให้ร้อยดอกไม้
- บทที่ ๒๓ ท้าวล่าสำเข้าเฝ้าท้าวดาหา
- บทที่ ๒๔ ยาสาสั่งกระบวนเสด็จไปใช้บล
- บทที่ ๒๕ นางกำนัลดีใจจะได้ตามเสด็จ
- บทที่ ๒๖ สียะตราเถียงกับนางบุษบาเมื่อรับดอกไม้
- บทที่ ๒๗ ประสันตาชมนางบุษบา ล้ออิเหนา
- บทที่ ๒๘ ประสันตาชมนางบุษบา ล้ออิเหนา (ไม่ใช้)
- บทที่ ๒๘ สังคามาระตาพูดกับประสันตา (ที่ใช้)
- บทที่ ๒๙ สียะตราเถียงกับนางบุษบา เรื่องดอกไม้
- บทที่ ๓๐ นางบุษบาเล่นธาร
- บทที่ ๓๑ นางมะเดหวีอ่านสาร
- บทที่ ๓๒ จรกาออกพลับพลา
- บทที่ ๓๓ สมันกลับมาทูลมะเดหวี
- บทที่ ๓๔ นางกำนัลเล่นสะบ้า
- บทที่ ๓๕ นางบุษบาเล่นน้ำ
- บทที่ ๓๖ นางบุษบาเล่นเอาเถิด
- บทที่ ๓๗ นางยุบลหลงทาง
- บทที่ ๓๘ นางยุบลทูลอิเหนา
- บทที่ ๓๙ อิเหนาพูดกับนางยุบล
- บทที่ ๔๐ นางกำนัลเที่ยวหานางยุบล
- บทที่ ๔๑ อิเหนาดูเล่นกระบี่กระบอง
- บทที่ ๔๒ นางมะเดหวีให้สาวใช้มาไล่กิดาหยัน
- บทที่ ๔๓ นางมะเดหวีสอนนางบุษบาให้เสี่ยงเทียน
- บทที่ ๔๔ อิเหนาพูดปลอมพระปฏิมา
- บทที่ ๔๕ อิเหนาพูดกับนางมะเดหวี
- บทที่ ๔๖ อิเหนาขอสัตย์นางมะเดหวี
- บทที่ ๔๗ นางมะเดหวีให้สัตย์กับอิเหนา
- บทที่ ๔๘ หกกษัตริย์เล่นลอนเตนนิส
- บทที่ ๔๙ พวกระเด่นว่าเปรียบจรกา
- บทที่ ๕๐ พวกระเด่นพูดว่าเปรียบจรกาต่อไปอีก
- บทที่ ๕๑ สาวใช้ไปดูฤษี
- บทที่ ๕๒ นางมะเดหวีพูดกับพระฤษี
- บทที่ ๕๓ ฤษีถามเรื่องรดน้ำมนต์
- บทที่ ๕๔ ฤษีรดน้ำมนต์และให้พร
- บทที่ ๕๕ จรกาสั่งจัดพลจะไปตามนางบุษบา
- บทที่ ๕๖ จรกาพูดกับสังคามาระตา
- บทที่ ๕๗ กะระตาหลาทูลอิเหนาว่าจรกามาเฝ้า
- บทที่ ๕๘ จรกา ล่าสำ สิ้นสงสัยอิเหนา
- บทที่ ๕๙ ท้าวดาหาว่ากับอิเหนาเมื่อไปแก้สงสัย
- บทที่ ๖๐ นางวิยะดาถามอิเหนาถึงนางบุษบา
- บทที่ ๖๑ นางวิยะดาจะตามอิเหนาไปป่า
- บทที่ ๖๒ ประสันตานางบาหยันเชิญนางบุษบาไปชมสวน
- บทที่ ๖๓ ประสันตาเล่นตลกเวลานางบุษบาชมสวน
- บทที่ ๖๔ อิเหนาหลบพายุในเงื้อมเขา
- บทที่ ๖๕ ประสันตากะระตาหลาตกใจเมื่อนางหาย
- บทที่ ๖๖ อิเหนาสลบเมื่อทราบว่านางบุษบาหายไป
- บทที่ ๖๗ สังคามาระตาเตือนสติอิเหนา
บทที่ ๓๘
นางยุบลทูลอิเหนา
ต่อบทร้อง “นางยุบลวิงวอนไปมา” หน้า ๗๐
(ต่อบททรงตัดแก้ “ก็ทูลแถลงแจ้งกิจแต่เดิมมา”)
ยุบล | ทูลหม่อมแก้ว ช่วยชีวิตรลูกกำพร้าไว้ด้วยเถิดเจ้าประคุณ ทูลหม่อมแก้ว |
อิเหนา | เออนะ อย่าตื่นเต้นให้มันเกินไป บอกก่อนเถิดน่าว่าเองเซอะซะไปข้างไหน จึงได้มาหลงอยู่นี่ หือ |
ยุบล | หม่อมฉันมาตามเสด็จพระบุตรีนะกะนะกะหม่อม |
อิเหนา | ตามเสด็จละยังไร เหตุใดจึงพลัดเสด็จ |
ยุบล | เสด็จมาที่ศาล แล้วต้องพระประสงค์ดอกไม้บูชาเทวดา หม่อมฉันเที่ยวหาหามันก็เพลินเพลินเดินพลัดเพื่อนมา หรือพวกเพื่อนเขาหาเพลินเดินทิ้งหม่อมฉันเสียก็ไม่ทราบนะกะนะกะหม่อม |
อิเหนา | เออเออ เดี๋ยวนี้เสด็จอยู่ที่ไหนวะ หือ หือ |
ยุบล | ไม่ทราบเกล้าทราบกระหม่อมมิได้ |
อิเหนา | แอ้ ปดละนะ ไหนเมื่อกี้ว่าเสด็จมาที่ศาลละยังไงล่ะ ยังงี้ทีเดียวนี่ |
ยุบล | หม่อมฉันทูลเมื่อกี้ว่า เมื่อหม่อมฉันมาน่ะเสด็จอยู่ที่ศาล แต่หม่อมฉันมาเสียนานแล้ว เดี๋ยวนี้ไม่ทราบว่าเสด็จอยู่ไหนนะกะนะกะหม่อม |
อิเหนา | เอ๊ะ ชาววังนี้เจ้าสำนวนยังงี้ทีเดียวนี่หรือ ถามนิดหนึ่งก็ยังพูดซ่อนเงื่อนเชือนไปได้ เออถ้ากะนั้นข้าก็จะไปล่ะ เจ้าอยู่เถิด ข้ากลัวฝีปากเจ้า อยู่ไม่ได้ |
ยุบล | มิได้ มิได้ดอกเพค้า ทูลหม่อมแก้ว พุ่ทโธ่ โปรดสัตว์ผู้ยากด้วยเถิด อย่าเพ่อเสด็จสิเพค้า โปรดหม่อมฉันก่อน หม่อมฉันจะทูลเดี๋ยวนี้ พระบุตรีน่ะหรือเพคะ เสด็จอยู่ที่ศาล ประทับอยู่บนแท่นศิลาใต้ต้นโศกโน้นแน่เพคะ ทรงเลือกดอกไม้ต่างต่างจะปรุงบุหงาถวายเทวดายังขาดอยู่แต่ปะหนัน พวกหม่อมฉันจึงพากันเที่ยวหาจริงจริงยังงี้นะเพค้า หม่อมฉันทูลแล้ว ทูลหม่อมแก้วได้ทรงพระเมตตาโปรดเถอะนะกะนะกะหม่อม โปรดช่วยชีวิตรลูกไว้ด้วยเถิด ได้พระกุศลแรงนะกะนะกะหม่อม อย่างทรงนึกว่ายังไงเล้ย นึกว่าทรงช่วยลูกนกลูกกาให้รอดชีวิตรไว้สักทีเถิดทูลหม่อมแก้ว |