บทที่ ๖

ชาวเมือง มาดูอิเหนาเข้าเมือง

ต่อบทร้อง “ม้าพี่เลี้ยงเคียงสองข้างไป” หน้า ๙

(อิเหนาเชิดแล้วเข้าโรง ชาวเมืองออกมาคอยดูอิเหนา ในพวกชาวเมืองนั้นออกมานั่งเรียงแถวตามธรรมเนียม นายมา นายอ่าง กับมะกะตอย เดินตามกันออกมาคอย นายมานั่งแล้วพูดกับมะกะตอย)

นายมา แอ้ นี่มาดูอิเหนาเข้าเมืองละสิน่ะ มานั่งข้างนี้เถอะ ไม่สู้แน่นดี
มะกะตอย เออ อีแตมันบอกเมื่อเช้าว่าอิเหนาจะมา อ้ายชันก็ไม่รู้ว่าอะไร มันเป็นอีเนาอีเนอะอะไร เคามาก็มากะเคากะนันเอ๊ง เออเมื่อกีว่าที่ไหนไม่แน่น ชันจะไดไปนั่ง
นายมา นั่งที่นี่เถอะ จะเล่าให้ฟัง
(มิสเตอก๊อกออก เดินเข้ามาใกล้นายมา)
นายมา อ้าว นายก็มาด้วยหรือ เชิญข้างนี้สินาย กู๊ดบ๋าย กู๊ดบ๋าย กู๊ดบ๋าย
มิสเตอก๊อก กอบใจตั้น สปายยูหรู นี่เก๋าตำอะไรกัน ดูอะไร จั๋นต๋ามเก๋าตี้โน่นว่า
  อีเหนาจะมา ป้อมารู้หรือเปล่าว่าไกเป็นอีเหนา อื๋อ
นายมา อ้าว เล่าอยู่เดี๋ยวนี้ทีเดียวนี่ นายอยากจะฟังก็นั่งลงซิ
มิสเตอก๊อก เอ๊ จั๋นไม่นั่ง เป็นตำเนียมเมืองนอกยืนสปายกว่า จั๋นเต็มตี เต็มตี เป็นเจ็บตี้นี่ ไตยเรียกอะไร ปรั่งเรียกรูมะติซั่ม
นายอ่าง ขะ ขะ ขะ เขาหะเขา__
มิสเตอก๊อก แหม เรียกอยากแต๊แต๊ อะไรละ กะกะกะเก๋า อื๋อ จั๋นเรียกตูกหรือไม่ตูกอื๋อ
(พร้อมกัน ฮา เว้นแต่นายอ่าง)
มิสเตอก๊อก ตำไม ฮาตำไม โอะ อิมโปไลต์ ทำไมจั๋นว่าไม่ตูกหรือ อัปปรีจริงจริง ยูไม่ได้ ยูไม่ได้
นายอ่าง (โกรธ) อะอะ อ้ายอ้าย ฝะฝะ ฝาฝา หรั่ง ขิขิขิขิ ขี้นกก็ก็ก็จองหะหะหองล้อคนดะดะด้วย
(ขุนพัฒน์หลง หนานบุญสง ออกมาเข้าหมู่)
ขุนพัฒน์หลง อย่าน่ออย่าน่อ โบ้ยต้งการ อย่าซิโละกันป่าวป่าวไม่ต้งการ ซิมเหียน ซิมเหียน กู๊ดโมนิงชา ฮะฮะ
มิสเตอก๊อก ดิเซมตูยู เสอ (พูดกับนายอ่าง) จั๋นก๋อโต้ษ ไม่ทราบจริงจริง ปร๊ะเจ้าไม่ตื๋อกนไม่รู้
นายมา อื้อ พ่ออ่างละก็ นายแกไม่รู้จริงจริง
ขุนพัฒน์หลง ฮะฮะยูกัมซี ยูกัมแอนดีซี ฮะยูกัมตูซี มีกำซีอละ_เซม
มิสเตอก๊อก เอ อินดีด
หนานบุญสง บ่า เว้ายังงี้บ่อลู่อีหยังมันจะเป็นปานใด่ เว้าไทยเทอะหว่า
มะกะตอย เออ พ่อ กูคอยฟังไม่รู้ว่าจะไปทางไน
มิสเตอก๊อก ตำไม อีเหนาไม่มาตางนี้หรือ
นายมา เปล่าดอกนาย เขาว่าทางหนึ่ง จริงจริงนะ ถ้าเราเป็นอีเหนา เราจะทำท่าอย่างไร เมื่อจะเข้าเฝ้า
ขุนพัฒน์หลง ฮ้า ยากเท้เท้ จงมันทำผิเฉียแล้ว พูดยากทำยาก อย่างลี้ถ้าเป็นมวงจีง
มิสเตอนก๊อก จั๋นก๋อโต้ษ ใกเป็นอีเหนาอื๋อ ดิเยเนอราลหรือ
นายมา ยังงี้นาย ยังงี้นาย ฉันจะเล่าให้ฟังนะ อีเหนาเป็นลูกเจ้าเมืองเมืองโน้น ขอลูกสาวเจ้าเมืองเมืองนี้ แล้วก็ไม่รักไปมีเมียอื่น นายเข้าใจแมะ
มิสเตอก๊อก อือ อือ อือ อือ เก้าใจ เก้าใจ
นายมา แล้วเจ้าเมืองเมืองนี้โกรธ จะยกให้คนอื่น เดี๋ยวนี้อีเหนาคนที่ขอแล้วไม่เอานั้น จะมาเฝ้าเจ้าเมืองเมืองนี้ เราจึงพากันมาดู
ขุนพัฒน์หลง อา ชั่วเท้เท้ เกิดมาไม่เคยเห็น เขาอยากทำไม่ลี ลูกเจ้านายเลาฉวยเท้เท้ อ้า ฮ้อจ๋ายเท้เท้ ฉิฉิทำไลไม่เอาโหน ยังลี้ถ้าเป็นมวงจีง_
หนานบุญสง บ่า มันน่าเสียดายเท้แล้ว
มิสเตอก๊อก โอ๊ะ ตำเนียมไม่ตี ตำเนียมไม่ตี ถ้าเป็นปรั่งตระลาการจะต้องปรับคนตี้ตำให้แตกคอนแตร๊กตีเดียว โอ ปิติที่เคิล
ขุนพัฒน์หลง ไม่ใช่ไม่ใช่ อย่างธรรมเลียมมวงลื้ เจ้ามวงปับไม่ล่ายถ้าเป็นมวงจีง_
นายอ่าง อ้า อ้า แหะ แหะ แหะ แหะ แหะ แห่ แห่ มา มา โน่นแล้ว
ขุนพัฒน์หลง ปู๋โธ่ ปู๋โธ่ อย่าเพ่อไป อามาล้าย อามาล้าย อามาล้าย ซิมเหียนอย่าเพ่อไป โขอั๊วพูดให้จบปูเหลียว อั๊ว อั๊ว อั๊ว อั๊ว ว่าถ้าเป็นมวงจีง_
หนานบุญสง บ่า มันม้าแท่ลวา
ขุนพัฒน์หลง ฉิ ฉิ ฉิ เจ้าคนลื้ โขบกคำเลียวไม่ได้ อั๊ว อั๊ว อั๊ว อั๊ว ว่าถ้าเป็นมวงจีง_
นายมา เร็ว เร็ว เร็ว เร็ว
ขุนพัฒน์หลง ไอ๊ย่า ถ้าเป็นมวงจีงก็ไม่ลีเท่าลั้นแหละ โป่ยให้จบไม่ล่าย (พร้อมกัน) พุโธ่
(นายมาหมอบแป้น หนานบุญสงนั่งยองยองประนมมือ มะกะตอยนั่งคุกเข่า นายอ่างหมอบ ขุนพัฒน์หลงยืนเท้าหัวเข่า มิสเตอก๊อกยืนตรงตรง)

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ