วันที่ ๑๓ มีนาคม พ.ศ. ๒๔๗๕ ดร

​วังวรดิศ

วันที่ ๑๓ มีนาคม พุทธศักราช ๒๔๗๕

ทูล สมเด็จกรมพระนริศ ฯ

หม่อมฉันได้รับลายพระหัตถ์ตรัสถามถึงเครื่องแต่งตัวที่จะใช้ในงานพระเมรุคราวนี้นั้น หม่อมฉันตั้งใจจะแต่งเครื่องขาวเครื่องดำในงานพระศพเจ้านายทุกงาน จนถึงงานเจ้าจอมมารดาโหมด^๑กับคุณหว่าง จะแต่งเครื่องเฝ้า งานหลังต่อ ๆ ไปก็เช่นนั้น เว้นแต่งานศพเจ้าพระยาสุรศักดิ์^๒ นั่นหม่อมฉันคิดว่าจะนุ่งขาว ด้วยแกได้อุปการะสั่งสอนมาเมื่อแรกเข้าเป็นทหาร ควรนับเป็นชั้นครูบาอาจารย์

ในโอกาสเขียนจดหมายฉะบับนี้ขอทูลเสนอของที่เห็นแปลกตาในวันที่ ๑๓ นี้อย่างหนึ่ง เมื่อตอนเช้าหม่อมฉันไปเลือกพระพุทธรูปสวนกุหลาบที่ในวัง เลียบสนามหลวงไปเห็นมีร้านรวงตั้งติดต่อกันหนาแน่น ทั้งหัวสนามข้างเหนือและข้างใต้ สำหรับการเล่นว่าว ผิดกว่าแต่ก่อน ๆ ปรารภขึ้นกับนายสมบุญ จึงได้ความว่าตามร้านเหล่านั้นขายเครื่องดื่มสำหรับคนไปดูว่าว และเครื่องดื่มน้ำมียาดอง คือสุราเอาอะไรเจือพอให้มีสีหรือมีกลิ่น ไม่นับว่าสุราตามพระราชบัญญัติ ตั้งขายเป็นพื้น นายสมบุญบอกว่าถ้าไปเวลาจวนพลบ จะได้ยินเสียงคนกินยาดองเมากันเอะอะ เป็นของแปลกขึ้นด้วยเสรีภาพอย่างหนึ่ง ดังนี้ จะได้ทรงสังเกตเห็นแล้วหรือยัง หม่อมฉันหาทราบไม่

ควรมิควรแล้วแต่จะโปรด