วันที่ ตุลาคม พ.ศ. ๒๔๗๕ ดร

​สำนักดิศกุล, หัวหิน.

วันที่ ตุลาคม พุทธศักราช ๒๔๗๕

แจ้งความมายัง ท่านเจ้าพระยาธรรมศักดิมนตรี เสนาบดีกระทรวงธรรมการ

ด้วยฉันได้รับจดหมายของเจ้าคุณฉะบับที่ ๘๓๗/๗๘๕๒ ลงวันที่ ๑๒ ตุลาคม ว่า นายโสภา ปาลบุตร เรียบเรียงหนังสือบรรทึกพงศาวดารกรุงธนบุรี เป็นคู่มือในการเรียนพระราชพงศาวดารสำหรับนักเรียนฝึกหัดครูมูลและนักเรียนมัธยมตอนกลาง ได้ส่งต้นฉะบับไปขออนุญาตต่อเจ้าคุณเพื่อจะพิมพ์ขึ้นใช้ในโรงเรียนทั่วไป เจ้าคุณเห็นว่าหนังสือที่ออกใหม่และเกี่ยวด้วยพระราชพงศาวดาร เป็นหนังสือสำคัญ ถ้าได้ออกไปแล้วยังมีที่ผิดพลาดอยู่ ผู้นำไปใช้ก็จะใช้ผิดอยู่เช่นนั้นกว่าจะแก้กลับให้ถูกได้ก็จะผิดอยู่นาน เจ้าคุณเห็นว่าควรจะให้ผู้ชำนาญตรวจเสียก่อนจึ่งจะชอบ และว่าเวลานี้หาผู้รู้วิชานี้เป็นที่เชื่อถือของคนทั้งหลายยาก เจ้าคุณจึ่งส่งต้นฉะบับมาขอให้ฉันช่วยตรวจนั้น ฉันขอขอบใจเจ้าคุณที่เชื่อถือว่าฉันสามารถจะตรวจหนังสืออันจะใช้เป็นหลักฐานในการศึกษาได้ แต่มีความขัดข้องอยู่ด้วยตัวฉันเดี๋ยวนี้ก็แก่ชรา ในเวลานี้ก็ได้รับความปลดเปลื้องจากกิจภาระทั้งปวงหมดแล้ว ที่ฉันรับตัดสินหนังสือประกวดรับรางวัลของพระวิมาดาเธอฯ เพราะเป็นการที่ฉันได้ทำค้างอยู่ ถึงกระนั้นก็ได้บอกเจ้าคุณไปในจดหมายว่าขอให้เป็นคราวที่สุด ไม่ประสงค์จะรับทำต่อไป การที่จะตรวจหนังสือเรื่องนี้ตามประสงค์ของเจ้าคุณ เป็นการรับภาระอันเกิดขึ้นใหม่ แม้ฉันเห็นชอบตามที่เจ้าคุณปรารภในข้อสำคัญของการสอนพงศาวดารในโรงเรียนก็ดี ก็ยังเห็นว่าตัวฉันไม่ควรจะรับตรวจหนังสือเรื่องนี้ จึงมีจดหมายฉะบับนี้มาขอตัว โดยหวังว่าเจ้าคุณจะเห็นอกและไม่ถือโทษ ฉันได้ส่งต้นฉะบับหนังสือที่นายโสภา ปาลบุตร แต่งคืนมายังเจ้าคุณพร้อมกับจดหมายฉะบับนี้ด้วยแล้ว.

ควรมิควรแล้วแต่จะโปรด