วันที่ ๒๒ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๔๗๕ น

​ตำหนักปลายเนีน คลองเตย

วันที่ ๒๒ กรกฎาคม ๒๔๗๕

กราบทูลทราบฝ่าพระบาท

ตั้งใจไว้ว่ามาเฝ้าจะทูลปรึกษาความข้อหนึ่ง แต่ครั้นมาถึงพูดอะไร ๆ ไปเลยลืมเหลวไม่ได้ทูล ข้อความที่จะทูลปรึกษานั้นคือว่าเจ้าพระยาวรพงศ์^๑ทำกำหนดการพระราชทานเพลิงหมู่ใหญ่ทูลเกล้าฯ ถวาย ในนั้นมีเรียนพระราชปฏิบัติอยู่หลายข้อ ได้ทรงนำออกปรึกษาในที่ประชุมอภิรัฐมนตรีแต่ข้อเดียว ซึ่งฝ่าพระบาทได้ทูลถวายความเห็น ให้งดพระศพกรมหลวงสมรรัตน^๒ไว้พระราชทานเพลิงเมรุกลางเมืองต่อสมเด็จชาย^๓ ก็เปนอันตกลงไปแล้ว ส่วนข้ออื่นพระราชทานลงมาให้เกล้ากระหม่อมพิจารณาถวายความเห็น ยังไม่ทันเขียนความเห็นถวายก็มาเกิดความหัวไม่เปนตีนขึ้นเลยค้างอยู่^๔ บัดนี้เจ้าพระยามหิธร^๕เตือนมาจะเอาความเห็นนั้น เกล้ากระหม่อมก็กำลังเขียนอยู่

แต่มาเกิดสงสัยขึ้นที่พระเมรุกลางเมืองนั้น เปนสเตตฟิวเนราลต้องจ่ายเงินแผ่นดิน จะทำได้หรือไม่ได้ด้วยเขาจะอนุญาตหรือไม่นั้นเปนข้อน่าสงสัย ถ้าทำไม่ได้พระศพสมเด็จชายกับกรมหลวงสมรก็ต้องมาเข้าหมู่ใหญ่นี้ แต่เราจะควรพูดไปในความเห็นนั้นหรือไม่ควรเปนข้อสงสัย ถ้าไม่พูดจะเปนขาดความรอบคอบไปหรือไม่ อีกนัยหนึ่งถ้าพูดจะเปนล้นไปหรือไม่ อย่างใดจะเปนการสมควร ขอประทานพระดำริเปนคู่คิดเพื่อความแน่ใจ

ควรมิควรแล้วแต่จะโปรด