วันที่ ๘ มิถุนายน พ.ศ. ๒๔๗๕ ดร

​วังวรดิศ

วันที่ ๘ มิถุนายน พุทธศักราช ๒๔๗๕

ทูล สมเด็จกรมพระนริศฯ

หม่อมฉันอ่านหนังสือเรื่องพราหมณ์ที่บาดหลวงดือบัวแต่งต่อมาพบความซึ่งควรทูลเสนอให้ทรงทราบอีกบางข้อ คือ

๑. ที่หน้า ๔๑๙ บอกอธิบายวิธีนับปีของฮินดูว่านับรอบ ๖๐ ปีและปีทั้ง ๖๐ นั้น เรียกชื่อต่างกันทุกปี มีชื่อว่าปีกิลาสะ ปีพัทวะ และปีวิกรี เป็นต้น ถูกตามที่หม่อมฉันสันนิษฐาน และบอกไว้ในบันทึกวรรณคดีเล่ม ๒ ที่มาใช้รอบ ๑๒ ปี และมี เอกศก โทศก เป็นของคิดขึ้นประเทศอื่น อาจจะเป็นประเทศจีนต่อเมื่อภายหลัง

๒. หน้า ๕๓๙ ว่าถึงพิธีทำศพนักบวชศุนยาษี ว่าเอาศพนั่งขัดสมาธิฝังดิน และเมื่อก่อนจะกลบนั้นเอามะพร้าวต่อยบนศีรษะศพ มูลของมะพร้าวแก้วเมื่อก่อนเผาศพจะมาจากอินเดีย

๓. หน้า ๕๗๙ ว่าถึงเทวสถานว่า ทำยอดสูง ยอดนั้นเรียกว่า “โคปุรัม” จะเป็นศัพท์ของปรางค์ได้หรือไม่

๔. หน้า ๕๘๙ บอกชื่อที่เรียกเสียงดนตรีทั้ง ๗ เสียง เทียบกับวิธีของฝรั่งไว้ดังนี้

ฝรั่ง โด. เร. มี. ฟา. ซอล. ลา. สี.

ฮินดู สะ. ริ. ฆา. มะ. ปะ. ดะ. สิ. ดังนี้

ควรมิควรแล้วแต่จะโปรด