๔ นิทานเรื่องวิปกฤษพราหมณ์

ยังมีพราหมณ์ผู้ ๑ ชื่อว่าอารทสวรรค์ มีภรรยานั้นชื่อสังขเศียร มีบุตรีคน ๑ ชื่อนางลัดาศรี มีดรุณพราหมณ์หนุ่มผู้ ๑ ชื่อวิปกฤษพราหมณ์มาเที่ยวภิกขาจาร ได้เห็นนางลัดาศรีก็มีจิตรประดิพัทธ จึงให้มาถามว่าจะมากล่าวขอเปนภรรยา เท่านั้นแล้วก็กลับยังเคหสถาน แลจะได้มาว่าซ้ำอิกนั้นหามิได้เลย อยู่มาภายหน้า มีพราหมณ์ผู้ ๑ ชื่อบุรุษโสรต มากล่าวขอนางลัดาศรี ถึงวันดีก็มาทำการวิวาหมงคล ครั้นเวลาเข้าสู่ไสยาสน์ด้วยนางลัดาศรี ๆ จึงไหว้บุรุษโสรตพราหมณ์ผู้สวามีบอกความว่า ข้าแต่ท่าน เจ้ามากล่าวข้านั้น วิปกฤษพราหมณ์มากล่าวบอกไว้ว่า จะให้ท่านผู้เฒ่าพฤฒาจารย์มากล่าวข้า ว่าแล้วก็เงียบไปเนิ่นนาน บิดามารดาแห่งข้าจึงยกข้านี้ให้แก่ท่าน แลท่านกรุณาก่อน ข้าขอผ่อนผันไปแจ้งเหตุให้วิปกฤษพราหมณ์รู้ว่าเจ้ากูมาเปนสวามีแห่งข้าแล้ว บุรุษโสรตจึงว่า เออ ตามใจเจ้าเถิด นางก็ไหว้อำลาแล้วก็ไป ๆ พบพยัคฆ์เสือโคร่ง ๆ นั้นก็ขู่คำรามเข้ามาจะจับนางเปนอาหาร นางก็เดิรเข้ามาใกล้พยัคฆ์เสือโคร่งนั้นแล้วจึงว่า เราพึ่งมีสวามีได้วันเดียวนี้ แลเราไหว้อำลาสวามีมานี้จะไปบอกแก่บุรุษผู้มากล่าวถามด้วยประดิพัทธแก่เราก่อนสวามีเรานั้น แลสวามีเราก็ยอมให้เรามา พยัคฆ์เสือโคร่งก็คิดว่า ผู้ใด ๆ เห็นเราแล้วก็สดุ้งตกใจ แลสัตรีนี้เหตุใดหนอจึงมิสดุ้งตกใจ นางไหว้พยัคฆ์แล้วอำลาว่า ข้าจะไปแจ้งเหตุดุจข้าเล่าแก่ท่าน ครั้นข้ากลับมาท่านจึงปริภุญชาการเราเปนอาหารเถิด พยัคฆ์เสือโคร่งจึงว่า ถ้านางมิมาเราจะทำกลใด นางก็ให้สัตย์สาบาลสบถให้ไว้ว่า ถ้าข้ามิมาไซร้ บาปอันเขาฆ่าเนื้อเบื่อปลาฆ่ามนุษย์ทั้งหลายนั้น จงมาได้แก่ข้าเถิด พยัคฆ์จึงว่าบาปทั้งหลายดังว่านั้นเบานัก นางจึงว่า บาปบุทคลกินสุรา แลตีด่าบิดามารดานั้นจงมาได้แก่ข้านี้เถิด พยัคฆ์จึงว่า บาปนั้นยังเบานัก นางจึงถามพยัคฆ์ว่า บาปอันหนักนั้นอันใดเล่า พยัคฆ์จึงเล่านิยายให้แก่นางฟังดังนี้ว่า

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ