๔๒ นิทานเรื่องนกกางเขนตกฟองที่หาดทราย

กาลก่อนมีสกุณกางเขนคู่ ๑ กางเขนผู้ชื่ออุตลบาท กางเขนเมียชื่อประยงควทันต นางสถุณกางเขนมีครรภ์ก็เตือนสวามีว่า เจ้าจงหักรังเถิด เราจะคลอดบุตร กางเขนผู้ว่า เจ้าจงคลอดเหนือหาดทรายเถิด นางสกุณีกล่าวว่ามิชอบน้ำขึ้นมาท่วมบุตรเรา ๆ จะทำฉันใด สกุณผู้ว่า เจ้าอย่าร้อนใจ ถ้าพระสมุทรมิเกรงเราแลจะทำแก่เราดังนั้น ไว้เราจะผจญด้วยพระสมุทรเอง นางสกุณีก็คลอดฟองลงเหนือหาดทรายตามสกุณผู้ผัว ก็ฟักฟองอยู่ถ้วนกำหนดแล้วประสูติบุตร ๒ ตัว อยู่มิช้าพระสมุทรก็ท่วมหาดทรายขึ้นมา ตรังคระลอกก็หอบตลบกวาดเอาปักษีโปดกทั้ง ๒ นั้นไป นางสกุณีก็ร้องว่าพระสมุทรพาเอาบุตรข้าไปแล้ว ท่านจะทำฉันใด สกุณผู้ว่าเจ้าอย่าร้อนใจไว้พี่จะผจญกับพระสมุทร เอาบุตรแห่งเรามาให้จงได้ นางสกุณว่า กำลังท่านไฉนแลอ้างอวดว่าจะผจญด้วยพระสมุทรเอาบุตรมาให้ได้ สกุณผู้ว่า พี่เอามามิได้จงบาปแห่งพรานอันตกนรกทั้งเปนนั้นได้แก่เราเถิด

นางสกุณีถามว่า พรานตกนรกทั้งเปนนั้นฉันใดจงกล่าวไป เราจะขอฟัง

สกุณผู้กล่าวนิยายดังนี้