๒๗ นิทานเรื่องนายแวง ๒ คนเฝ้าท้องพระโรง

ว่ามีบรมขัติยวงศ์ ทรงพระนามชื่อภูวนาทิตยราชวงศ์ดำรงสุริยมโหฬาร ผ่านสมบัติณกรุงกาลิกุตนคร อันบวรวิจิตรวิวิธธัญญาหารแลเหรัญรัตนบริบูรณ์สรรพทุกสิ่ง มีเศรษฐี ๒ คน ๆ ๑ ชื่อทัณฑบาลเศรษฐี คน ๑ ชื่อมหิบาลเศรษฐี ๆ ทั้ง ๒ นั้นแสนสนิทกัน มีสัตย์สัญญาต่อกันว่า ถ้าเรามีบุตรเปนสัตรี ท่านไซร้เปนบุตรชาย เราจะเษกให้ครองเคหฐานด้วยกัน ถ้าเปนบุรุษแลสัตรีเสมอเหมือนกันไซร้เราจะให้เปนมิตรแก่กัน ครั้นอยู่มามิได้ช้านางภรรยาทั้ง ๒ นั้นมีครรภ์ประสูติเปนบุรุษทั้ง ๒ เศรษฐีก็ให้ครองมิตรภาพโดยสัญญา จะประพฤติสรรพสิ่งใดก็สมพร้อมกัน จนจิรกาลนานมาจึงขุนคลังก็พาเศรษฐีบุตรทั้ง ๒ นั้น เข้าถวายให้เปนนายแวงอยู่เวรในท้องพระโรงบมิขาด วารวัน ๑ นายแวงจำนรรจากันว่า เรามานอนเวรเฝ้าฝ่าพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวก็เนิ่นนานมาแล้ว เจ้าจะได้ดีเมื่อใด โหรทำนายว่าลักษณะชะตาดีกลใด นายแวงคน ๑ กล่าวว่า มีอุตสาหขวนขวายเฝ้าแหนโดยซื่อสัตย์เถิดหากจะได้ดี เมื่อมิขวนขวายจะได้ดีฤๅ ผู้ ๑ จึงซักว่าขวนขวายแลได้ดีนั้น มีเรื่องนิยายอย่างไรบ้างฤๅจงเล่าสู่กันฟัง ผู้นั้นจงกล่าวกลนิยายว่า