๔๙
งูเกาเอากระบองสั้นส่งให้บูเชียงก๋งแล้วบอกว่าท่านจงรีบออกไปก่อน ข้าพเจ้าจะสู้รบป้องกันไปข้างหลัง บูเชียงก๋งออกมาถึงประตูค่ายพบเตียเปายืนถือบังเหียนม้าอยู่ บูเชียงก๋งก็ขึ้นม้าตัวหนึ่ง งูเกาขึ้นม้าตัวหนึ่ง ออกพ้นค่ายมาได้ พบลุยหยิน ลุยหลี ลุยตี้ ลุยหงี ลุยสิน ทหารเสือของเอียเอียวทั้งห้าคุมทหารมาสกัดทางไว้ บูเชียงก๋ง งูเกา เตียเปา ก็เข้าสู้รบกันเป็นสามารถจะหักออกไปก็ไม่ได้ พอเอียไจเฮง งักฮุน ขับม้าคุมทหารรีบเข้ามาตีขนาบได้สู้รบกับทหารเสือทั้งห้า เอียไจเฮงฆ่าลุยหยิน ลุยหงีตาย บูเชียงก๋ง งูเกา เตียเปา ก็ออกมาได้จากที่ล้อม งักฮุนขับทหารเข้าไล่ฆ่าฟันทหารพวกโจรล้มตายลงเป็นอันมาก ที่เหลือนอกนั้นก็แตกหนีกระจายไป บูเชียงก๋ง เอียไจเฮง งักฮุน งูเกา เตียเปา ก็พาทหารกลับมาเมืองทันจิว
ฝ่ายอวงจอ เห็นบูเชียงก๋งหนีไปได้ ฆ่าทหารเสือตายเสียสองคน ก็เอาความไปแจ้งกับเอียเอียว เอียเอียวเสียใจยิ่งนักพูดว่า การครั้งนี้เราก็จัดแจงไว้เป็นสามารถ บูเชียงก๋งและนายทหารมีฝีมือเข้มแข็งหักหนีออกไปได้ ฆ่าทหารเราตายเสียนักหนาได้ความอัปยศนัก จะต้องคิดแก้แค้นให้ได้
ฝ่ายบูเชียงก๋งมาถึงเมืองทันจิว พอม้าใช้สืบราชการมาบอกว่า กองทัพเรือฮั่นซีตงยกมาถึงแม่น้ำทองเทงโอ๋วแล้ว บูเชียงก๋งมีความยินดีนำนายทหารพอสมควรไปถึงเรือกองทัพฮั่นซีตง คำนับกันตามธรรมเนียมแล้ว ฮั่นซีตงถามว่าตั้งแต่ท่านยกกองทัพมาได้สู้รบกับเอียเอียวกี่ครั้งแล้ว บูเชียงก๋งว่าทหารพวกโจรมีมากนักทหารข้าพเจ้าน้อยต้องรักษาเมืองมั่นไว้ ยังหาได้ออกสู้รบกันไม่ ท่านยกทัพเรือมาถึงก็ดีแล้ว จะได้ช่วยกันเป็นสองสติปัญญาคิดอ่านสู้รบเอาชัยชนะแก่พวกโจร ฮั่นซีตงว่าทหารเลวข้าพเจ้าก็มีพอจะใช้อยู่ แต่ขัดด้วยนายทหารที่มีฝีมือนั้นน้อยตัวจะขอท่านบ้าง บูเชียงก๋งว่าท่านจะต้องการสักกี่คนก็ได้ แต่วันนี้เป็นวันแรกมาถึง วันอื่นจึงค่อยปรึกษาคิดราชการกัน บูเชียงก๋งก็ลาฮั่นซีตงลงเรือมาเข้าฝั่งขึ้นม้าจะมาเมืองทันจิว ขับม้าเดินมาตามริมฝั่ง พอถึงกลางทางเห็นเรือลำหนึ่งแจวรีบเข้ามาฝั่ง บูเชียงก๋งก็หยุดยืนม้าดูอยู่ใต้ต้นไม้ พอเรือเข้ามาถึงฝั่งคนในเรือนั้นก็ขึ้นมาบนบก เตียเปาจึงถามว่านี่เจ้าเป็นคนสอดแนมของพวกโจรหรือ คนผู้นั้นบอกว่าข้าพเจ้าชื่อเอียคิม จะมาหาบูเชียงก๋งแม่ทัพ ซึ่งจะได้มาเป็นศัตรูนั้นหามิได้ เตียเปาบอกว่าท่านที่ยืนม้าอยู่นั้นคือบูเชียงก๋ง เอียคิมก็เข้าไปคุกเข่าลงคำนับบูเชียงก๋ง ว่าข้าพเจ้าได้มาพบท่านนี้มีความยินดีนัก จะขอบอกอุบายให้แก่ท่านข้อหนึ่งอาจเอาชัยชนะแก่เอียเอียวได้ บูเชียงก๋งว่าท่านจะบอกประการใดก็จงพูดไปเถิด เอียคิมว่าเวลานี้ยังบอกไม่ได้ก่อน ต่อเวลาพรุ่งนี้ขอเชิญท่านมาที่ตำบลนี้จะบอกการสำคัญให้แก่ท่าน บูเชียงก๋งว่าจะบอกอุบายเท่านั้นยังจะผัดเพี้ยนต่อไปอีกเล่า หรือท่านจะคิดทำร้ายเราเราก็ไม่กลัว เวลาค่ำพรุ่งนี้จะมาที่นี่ เอียคิมก็คำนับลากลับไป บูเชียงก๋งมาถึงเมืองทันจิวพูดกับเตียเปาว่า ซึ่งเอียคิมมานัดให้เราไปในเวลาค่ำนั้นจะเป็นอุบายประการใดก็ไม่รู้ จำจะให้ทหารไปตั้งซุ่มอยู่ ถ้ามีเหตุการณ์ก็จะได้ช่วยกันให้ทันที บูเชียงก๋งส่งให้เตียเหียน เอียไจเฮง งักฮุน เฮงกุ้ยทั้งสี่คุมทหารนายละพัน ยกไปตั้งซุ่มอยู่ที่แม่น้ำริมทางที่กำหนดนัดกับเอียคิมไว้ว่า ถ้าเห็นโคมสัญญาณและเสียงอื้ออึงขึ้นก็ให้เข้าช่วยกัน ถ้าได้ยินเสียงประทัดก็ให้กลับมาเสียเถิด นายทหารทั้งสี่ก็คำนับลาคุมทหารไปซุ่มอยู่ตามสั่ง ครั้นเวลาค่ำบูเชียงก๋งจึงสั่งเตียเปาว่า ท่านจงไปแทนตัวเราไปพบกับเอียคิม เตียเปาก็คำนับลาพาทหารพอสมควร ไปถึงริมฝั่งน้ำที่กำหนดนัดหยุดพักอยู่ประมาณครู่หนึ่ง เห็นเรือเล็กแจวมาถึงฝั่ง เอียคิมก็ขึ้นมาหาเตียเปาถามว่าบูเชียงก๋งอยู่ที่ไหน เตียเปาว่าบูเชียงก๋งวันนี้ไม่สู้สบายให้ข้าพเจ้ามาแทน เอียคิมว่าข้าพเจ้าอยากจะพูดกับบูเชียงก๋งด้วยถ้อยความเล็กน้อยสักหน่อยหนึ่งก็ไม่ได้พบ ท่านจงเอาผนึกหนังสือนี้ไปให้ท่านแม่ทัพเถิด ถ้ารู้แล้วขออย่าให้แพร่งพรายไป เอียคมก็ลาลงเรือกลับไป เตียเปานำเอาหนังสือมาให้บูเชียงก๋ง บูเชียงก๋งฉีกผนึกออกดูเป็นแผนที่ทางซึ่งจะขึ้นไปตีค่ายเอียเอียวชัดเจนทุกประการก็มีความยินดียิ่งนัก จึงให้เตียเปาไปจุดประทัดสัญญาณขึ้น นายทหารทั้งสี่ซึ่งคุมทหารไปซุ่มอยู่นั้นก็พากันเลิกกลับมา ครั้นเวลารุ่งเช้าบูเชียงก๋งไปหาฮั่นซีตงบอกว่าข้าพเจ้ามีข้อความสำคัญจะพูดกับท่าน ขอให้ทหารซึ่งอยู่เหล่านี้ออกไปเสียข้างนอก ฮั่นซีตงว่าทหารเหล่านี้เป็นที่ไว้ใจสนิทท่านจะพูดสิ่งใดก็ว่าไปเถิดไม่เป็นไรดอก บูเชียงก๋งเอากระดาษแผนที่คลี่ออกให้ฮั่นซีตงดู ฮั่นซีตงพิเคราะห์ดูในแผนที่เห็นลู่ทางเข้าออกถี่ถ้วนแล้วก็มีความยินดี ว่าการครั้งนี้เห็นจะสำเร็จความปรารถนา แต่ข้าพเจ้าจะขอนายทหารเอกท่านที่มีฝีมือมาเป็นกำลังบ้าง บูเชียงก๋งจึงสั่งทึงฮวย เฮงกุ้ย งูเกา เตียหุน เลียงเฮง เตียเหียน กิดแช จิวแช แปดนายให้ไปรับราชการอยู่กับฮั่นซีตง สั่งกำชับว่าท่านจงเอาใจใส่ราชการฟังบังคับบัญชาฮั่นซีตงอย่าให้มีผิดขึ้นได้ บูเชียงก๋งก็ลากลับมาเมืองทันจิว ฮั่นซีตงสั่งให้ฮั่นเซียงเต็กผู้บุตรกับเช่าเสง เช่าเหลียงอยู่รักษาเรือรบรักษาค่าย ตัวฮั่นซีตงกับนายทหารทั้งแปด ทหารเลวห้าพันยกไปตั้งอยู่ที่เขาจัวพวนซัว
ฝ่ายเอียเฮียวบิดาเอียเอียวตั้งกองทัพอยู่บนเขานั้น แจ้งว่าฮั่นซีตงยกกองทัพมาตั้งค่ายอยู่เชิงเขาก็ตกใจ จึงพูดว่าที่ตำบลนี้คับขันลดเลี้ยวไม่มีผู้ใดล่วงรู้หนทาง เหตุใดหนอฮั่นซีตงจึงยกกองทัพล่วงเข้ามาได้ ชะรอยจะมีคนพวกเราเป็นไส้ศึกเอาแผนที่ไปให้ฮั่นซีตงเป็นมั่นคง เอียปิน เอียหวยผู้บุตรทั้งสองจึงว่าถึงฮั่นซีตงจะยกล่วงเข้ามาได้ก็ช่างเถิด ข้าพเจ้าจะขอออกไปสู้รบเอาชัยชนะให้ได้เสียก่อน จึงค่อยชำระเอาตัวผู้ที่เป็นไส้ศึก เอียเอียวได้ฟังก็เกณฑ์ทหารให้เอียปิน เอียหวยยกไป
ฝ่ายฮั่นเอียนติดเห็นพวกโจรยกมาก็ขับม้าเข้ารบกับเอียนปิดเฮียนนายทหารของเอียปินได้สามสิบเพลงยังไม่ทันแพ้ชนะกัน ฮั่นเอียนติดแกล้งทำเสียทีขับม้าหนี เอียนปิดเฮียนขับม้าไล่ตามไป ฮั่นเอียนติดเห็นได้ทีก็ชักม้าหันหน้ากลับเอากระบองสั้นตีถูกไหล่เอียนปิดเฮียนตกม้าลง ทหารฮั่นเอียนติดก็กรูกันเข้าจับเอียนปิดเฮียนมัดไว้ได้ เอียปินเห็นข้าศึกจับนายทหารที่ไว้ใจไปแล้ว ก็ไม่รู้ที่จะคิดสู้รบตกใจตื่น ทหารในกองทัพเห็นนายตื่นดังนั้นก็รวนเรวุ่นวาย ฮั่นเอียนติดได้ทีก็ขับทหารเข้าบุกบั่นฆ่าฟันพวกโจรล้มตายเป็นอันมาก เอียปินหนีปนทหารเลวไป ทหารฮั่นเอียนติดไล่ตามจับตัวได้ ฮั่นเอียนติดก็คุมเอาตัวเอียนปิดเฮียนกับเอียปินไปให้ฮั่นซีตง แจ้งความตามซึ่งได้สู้รบกับข้าศึกมีชัยชนะจับนายทหารทั้งสองมาได้ให้ฟังทุกประการ ฮั่นซีตงเห็นเอียนปิดเฮียนทำกิริยาองอาจ จึงว่าเจ้านี้ถือว่ามีฝีมือเข้มแข็ง ชีวิตเจ้าตกอยู่ในอาญาเราแล้วทำไมจึงไม่นบนอบเสียโดยดี เอียนปิดเฮียนว่าธรรมดาเกิดมาเป็นชายชาติทหาร ทำสงครามเสียทีให้ข้าศึกจับมาได้ดังนี้ก็เป็นอันต้องตายอยู่เอง ท่านอย่าพูดมากไปเลยจงฆ่าเสียโดยเร็วเถิด ฮั่นซีตงว่าเราจับเอียเอียวมาได้แล้วจึงจะฆ่าเสียให้พร้อมกัน สั่งให้ผู้คุมเอาตัวเอียนปิดเฮียนกับเอียปินไปจำขังไว้ เอียปินเป็นลูกเอียเฮียวเคยเป็นใหญ่มีความสุข ครั้นมาต้องถูกจำตรากตรำเข้าก็กระวนกระวายไม่เป็นอันกินอันนอน พอเวลาค่ำดึกสงัด ได้ยินเสียงคนพูดข้างนอกฝาว่าเอียปินอย่าวุ่นวายไปนักเลย เราจะช่วยให้พ้นโทษ เอียปินได้ยินก็คิดอัศจรรย์ใจ ตรึกตรองว่าเห็นชะรอยผีปู่ย่าตายายมาบอกให้สติเราจะช่วยได้จริงดอกกระมัง
ฝ่ายฮั่นซีตงได้ชัยชนะแก่เอียปิน เอียนปิดเฮียนแล้วก็ตรึกตรองว่า เอียเฮียวตั้งค่ายอยู่บนยอดเขานี้มั่นคงแข็งแรงนัก ทางจะเข้าออกก็กันดาร จะยกทหารขึ้นไปตีหักเอาเห็นจะได้โดยยาก จำจะคิดอุบายแต่งคนเข้าไปเป็นไส้ศึกจึงจะได้ คิดแล้วก็ทำหนังสือลับฉบับหนึ่งไปถึงบูเชียงก๋งว่า ให้บูเชียงก๋งจัดคนโทษที่ถึงตายรูปร่างคล้ายคลึงกับเฮงหวย แต่งตัวปลอมเป็นเฮงหวยมาให้อยู่กับข้าพเจ้าจึงจะคิดตีค่ายข้าศึกได้ ทำหนังสือแล้วก็ให้ทหารถือไปให้บูเชียงก๋ง ณ เมืองทันจิว บูเชียงก๋งรับหนังสือแจ้งความก็ยินดี ใช้ให้ทหารไปเรียกผู้คุมมาสั่งให้ไปเลือกนักโทษที่ถึงตายมาคนหนึ่ง ผู้คุมก็ไปนำเอานักโทษมา บูเชียงก๋งจึงถามนักโทษผู้นั้นว่าเจ้ามีโทษผิดด้วยข้อความสิ่งใด คนโทษผู้นั้นบอกว่าข้าพเจ้าแซ่ฌ้อชื่อฮึน เสพสุราเมาตีคนตายจึงได้มาต้องโทษอยู่ บูเชียงก๋งว่าโทษเจ้าก็ถึงตาย แต่เรามีธุระอยู่อย่างหนึ่ง ด้วยฮั่นซีตงมีหนังสือมาขอเฮงหวยนายทหารของเรา เฮงหวยนี้เรารักใคร่ใช้สนิทอยู่ทุกเวลา ครั้นจะไม่ให้ไปก็เกรงใจฮั่นซีตง จะให้เจ้ารับอาสาแต่งตัวปลอมแทนตัวเฮงหวยไปอยู่ด้วยฮั่นซีตง ฮั่นซีตงก็คงจะชุบเลี้ยงเจ้า จงทำราชการอยู่กับเขาให้ดีก็คงมียศฐาศักดิ์ ฌ้อฮึนว่าข้าพเจ้าเป็นคนโทษถึงตาย ท่านเมตตาดังนี้พระคุณเป็นที่ยิ่ง ท่านจะใช้ข้าพเจ้าประการใดก็จะอาสาไปกว่าจะหาชีวิตไม่ บูเชียงก๋งให้จัดเสื้อกางเกงเครื่องแต่งตัวอย่างนายทหารมาให้ฌ้อฮึนแต่งตัวแล้ว ก็ให้ออกจากเมืองทันจิวไปกับผู้ถือหนังสือของฮั่นซีตง ครั้นถึงค่ายผู้ถือหนังสือก็พาตัวเข้าไปคำนับฮั่นซีตง ฮั่นซีตงถามว่าเจ้านี้หรือชื่อเฮงหวย เราได้ยินชื่อเสียงปรากฏว่าเป็นคนซื่อสัตย์หมั่นทำราชการดี เราจึงให้ไปขอบูเชียงก๋งมาไว้ช่วยทำราชการ ฌ้อฮึนบอกว่าข้าพเจ้านี่แหละชื่อเฮงหวย บูเชียงก๋งให้มาอยู่ให้ท่านใช้สอย ฮั่นซีตงก็ตั้งให้เฮงหวยเป็นขุนนางนายหมวดได้ว่ากล่าวทหารร้อยคน ครั้นอยู่มาเวลาวันหนึ่งฮั่นซีตงจึงให้ผู้คุมไปเอาตัวเอียปินมาแล้วพูดว่าเอียปินนี้โทษกบฏต่อแผ่นดิน ซึ่งจะเอาตัวจำไว้ที่ค่ายเรานี้เป็นกลางทางไม่ชอบ จำจะส่งไปให้บูเชียงก๋งทำโทษที่เมืองทันจิว พูดดังนั้นแล้วก็กลับเข้าไปข้างในให้คนใช้ไปเรียกเตียหุน เลียงเฮง จิวแช กิดแช มากำชับสั่งเป็นความลับ ว่าท่านจงแต่งตัวเป็นทหารเลวไปกับเฮงหวย ซึ่งบูเชียงก๋งเอาคนโทษแต่งตัวปลอมมา เราจะให้เฮงหวยคุมตัวเอียปินไปส่งเมืองทันจิว ถ้าไปถึงกลางทางท่านจงอุบายฆ่าเฮงหวยปลอมนั้นเสีย ลอบหนีไปกับเอียปินทำให้สนิท ถ้าไปอยู่กับเอียปินแล้วจงเป็นไส้ศึกคิดทำร้ายเอียเฮียวเสียให้ได้ ทหารทั้งสี่ได้ฟังก็มีความยินดีคำนับลากลับมาที่อยู่ แต่งตัวปลอมเป็นไพร่อยู่ในก๊กผู้คุม ฮั่นซีตงสั่งการนายทหารทั้งสี่เสร็จแล้วก็ออกที่ว่าราชการ ให้หาตัวเฮงหวยเข้ามาพูดว่าเวลานี้ราชการสิ่งใดก็ยังว่างเปล่าอยู่ เจ้าจงคุมเอาตัวเอียปินไปส่งให้บูเชียงก๋ง ณ เมืองทันจิว บอกบูเชียงก๋งให้ทำโทษเอียปินซึ่งกบฎต่อแผ่นดินเสียให้ปรากฏแก่ราษฎรในเมืองทันจิว จงเรียกเอาทหารเลวสำหรับคุมคนโทษไปด้วยสักสี่คน เฮงหวยก็คำนับรับคำสั่งเอาตัวเอียปินมา เรียกเอาทหารที่สำหรับคุมคนโทษไปสี่คน เฮงหวยกับทหารทั้งสี่ก็พาตัวเอียปินคนนักโทษออกเดินไปถึงกลางทาง นายทหารทั้งสี่ที่ปลอมเป็นทหารเลวก็ทำกิริยาแชเชือนชักช้าไม่ใคร่จะเดิน พอเวลากลางวันถึงศาลเจ้าแห่งหนึ่ง เอียก๋งรักษาศาลเจ้าอยู่นั้นกำลังเลี้ยงโต๊ะกันเห็นฌ้อฮึน ซึ่งแต่งตัวเป็นเฮงหวยมีบ่าวไพร่ตามมาถึงก็ออกไปต้อนรับคำนับเชิญให้นั่งที่ตามสมควร แล้วจัดโต๊ะสุราเลี้ยงให้กินด้วย เฮงหวยก็เข้าไปกินโต๊ะแต่ผู้เดียว ให้นายทหารทั้งสี่คุมตัวเอียปินอยู่ข้างนอก นายทหารทั้งสี่แกล้งพูดว่าอ้ายเฮงหวยคนนี้เป็นแต่ทหารเลี้ยงม้าของบูเชียงก๋ง บัดนี้ฮั่นซีตงให้เป็นตัวนายคุมคนโทษมาเท่านี้ทำเย่อหยิ่งนักหนา เราคงจะคิดกระทำแก้แค้นให้จงได้แล้วบ่นว่าร่ำไรไปต่าง ๆ เอียปินได้ฟังจึงคิดว่าทหารทั้งสี่คนนี้เห็นจะเอาใจออกหากเฮงหวยเป็นแน่ คิดแล้วพูดว่าท่านทั้งสี่คนนี้คิดกำจัดเฮงหวยนั้น ถ้าท่านสงเคราะห์เมตตาข้าพเจ้าให้พ้นโทษแล้วข้าพเจ้าจะคิดแก้แค้นแทนท่านให้จงได้ นายทหารทั้งสี่ได้ฟังก็ยินดีคิดว่าครั้งนี้คงสมความปรารถนาเป็นแน่ จึงพูดว่าถ้าดังนั้นจริงแล้วข้าพเจ้าจะปล่อยท่านไป ตัวข้าพเจ้าทั้งสี่คนนี้ก็จะตามไปทำราชการอยู่กับท่านด้วย เอียปินว่าถ้าท่านไปด้วยแล้ว ข้าพเจ้าจะบอกกับบิดาให้ตั้งแต่งท่านให้มียศศักดิ์ทุกคน นายทหารทั้งสี่ก็แก้มัดเอียปินออกพากันเข้าไปในศาลเจ้าเอากระบี่ตัดศีรษะเฮงหวยตายแล้ว เอียปินก็พานายทหารทั้งสี่หนีตรงไปค่ายเขาทังกิมคุดซัว ครั้นถึงเอียปินก็เข้าไปกระทำคำนับเอียเฮียวผู้บิดา เอียเฮียวเห็นเอียปินบุตรมาก็ยินดี ถามว่าข้าศึกจับเจ้าไปแล้วเหตุใดจึงกลับมาได้ เอียปินก็เล่าความตั้งแต่ทหารฮั่นซีตงจับไปได้ แล้วให้เฮงหวยคุมตัวจะไปส่งบูเชียงก๋ง ณ เมืองทันจิว จนทหารทั้งสี่ปล่อยตัวมานั้นให้เอียเฮียวผู้บิดาฟังทุกประการ เอียเฮียวจึงว่าทหารทั้งสี่นี้เขามีคุณต่อเจ้ามาก เราจะตั้งให้เป็นขุนนางมียศศักดิ์ตามสติปัญญาทั้งสี่คนจะสมควร พูดแล้วก็ให้หาทหารทั้งสี่คนนั้นเข้ามาถามชื่อและแซ่ นายทหารทั้งสี่บอกว่า ชื่อกังไช้คนหนึ่ง ซัวหองคนหนึ่ง จุยหัวคนหนึ่ง เจียเหมงคนหนึ่ง เอียเฮียวรู้จักชื่อและแซ่แล้วก็ตั้งให้เป็นนายทหารช่วยราชการอยู่ในเอียปินทั้งสี่คน นายทหารทั้งสี่ก็ทำเป็นยินดีคำนับลามาอยู่กับเอียปิน เอียเฮียวพูดกับเอียนปิดตัดผู้น้องเอียนปิดเฮียนว่า บัดนี้เอียนปิดเฮียนผู้พี่เจ้าต้องโทษจำขังอยู่ที่ค่ายข้าศึกได้ความลำบากเวทนานัก เจ้าจงไปตำบลแม่น้ำทองเทงโอ๋วขอกองทัพเอียเอียวบุตรเราให้ยกไปตีค่ายข้าศึก แย่งชิงเอาเอียนปิดเฮียนมาให้ได้ เอียนปิดตัดได้ฟังก็ยินดี คำนับลาเอียเฮียวตรงมาหาเอียเอียวที่แม่น้ำทองเทงโอ๋ว
ฝ่ายทหารลาดตระเวนกองทัพฮั่นซีตง แจ้งว่านายทหารทั้งสี่คิดฆ่าฌ้อฮึนซึ่งแต่งตัวปลอมเป็นเฮงหวยได้ เอียปินพานายทหารทั้งสี่หนีไปเข้าอยู่กับเอียเฮียวแล้ว ก็รีบเอาความมาแจ้งกับฮั่นซีตงทุกประการ ฮั่นซีตงได้ฟังก็ยินดี ให้ผู้คุมพาตัวเอียนปิดเฮียนมาพูดว่า เราพิเคราะห์ดูท่านเป็นผู้มีสติปัญญาและฝีมือก็เข้มแข็งควรจะเป็นนายทหารได้ เราจึงงดโทษไว้มิได้ทำอันตรายให้ถึงแก่ชีวิต คิดอยากจะใคร่ได้ท่านไว้เป็นทหาร ช่วยกันทำราชการฉลองคุณพระเจ้าแผ่นดินต่อไปจะได้มีชื่อเสียงปรากฏอยู่ในแผ่นดิน เอียนปิดเฮียนจึงว่าซึ่งท่านพูดนั้นก็ชอบอยู่แต่ข้าพเจ้าเห็นว่าบุตรภรรยาญาติพี่น้องของข้าพเจ้านั้นยังตกอยู่ในอำนาจเอียเฮียวทั้งสิ้น ถ้าเอียเฮียวรู้ว่าข้าพเจ้ายอมสามิภักดิ์อยู่กับท่านแล้ว ก็จะทำโทษแก่บุตรภรรยาญาติพี่น้องของข้าพเจ้าให้เป็นอันตรายไปสิ้น ประการหนึ่ง คนทั้งหลายก็จะติเตียนว่าข้าพเจ้าเป็นคนใจไม่แน่นอนคิดรักแต่ชีวิตของตัว ไม่รักบุตรภรรยาญาติพี่น้อง ฮั่นซีตงจึงว่าท่านนี้เป็นคนซื่อตรงมีกตัญญูต่อเจ้านายรักญาติพี่น้องโดยแท้ ซึ่งเราจะฆ่าเสียนั้นก็หาเป็นประโยชน์ไม่จะปล่อยท่านให้กลับไป ซึ่งค่ายเอียเฮียวนายท่านนั้นเราจะตีเอาเมื่อไรก็คงจะได้ดังปรารถนา ถ้าเรากำจัดเอียเฮียวและพวกพ้องเอียเฮียวเสียได้สิ้นแล้ว เราจึงจะเอาตัวท่านและญาติพี่น้องของท่านมาอยู่ทำราชการด้วยกัน ว่าดังนั้นแล้วก็สั่งให้ทหารเอาม้ากับอาวุธของเอียนปิดเฮียนมาคืนให้ แล้วปล่อยตัวเอียนปิดเฮียนกลับไป เอียนปิดเฮียนมีความยินดีคำนับลาออกจากค่ายฮั่นซีตงตรงมายังค่ายเอียเฮียว ณ เขาทังกิมคุดซัว ครั้นถึงเข้าไปคำนับเอียเฮียวตามธรรมเนียม เอียเฮียวจึงถามว่าข้าศึกจับไปจำขังไว้แล้วเหตุใดจึงกลับมาได้ เอียนปิดเฮียนบอกว่าฮั่นซีตงแม่ทัพเห็นว่าข้าพเจ้าเป็นคนซื่อตรงต่อเจ้านาย ก็ไม่ทำอันตรายปล่อยให้มาโดยดี เอียเฮียวว่าธรรมดาศึกสงครามรบพุ่งซึ่งกันและกัน ถ้าข้าศึกจับไปได้แล้ว มีแต่เขาจะฆ่าเสีย ถ้าออกมาได้ดังนี้ก็เพราะเหตุสองประการ คือคิดอุบายหนีมาได้ประการหนึ่ง หรือผู้คุมนั้นรับสินบนปล่อยให้หนีมาประการหนึ่ง ซึ่งเจ้าว่าฮั่นซีตงแม่ทัพปล่อยมาโดยดีนั้นเราไม่เห็น ด้วยว่าเจ้าเข้าสามิภักดิ์อยู่กับฮั่นซีตงแล้ว ฮั่นซีตงให้มาคิดอุบายกระทำร้ายแก่เราอย่างใดอย่างหนึ่งเป็นแน่ ซึ่งเราจะเลี้ยงไว้ให้เป็นนายทหารต่อไปนั้นไม่เป็นที่ไว้ใจได้ พูดแล้วก็ให้ทหารจับตัวเอียนปิดเฮียนไปตัดศีรษะเสีย ขณะนั้นเอียหวยผู้บุตรที่ห้าของเอียเฮียวจึงห้ามไว้ว่า บิดาจงได้งดโทษไว้ก่อน ด้วยญาติพี่น้องของเอียนปิดเฮียนก็ยังเป็นขุนนางนายทหารอยู่ในกองทัพเรามาก ถ้าบิดาฆ่าเอียนปิดเฮียนเสียแล้ว นายทหารซึ่งเป็นพวกพ้องเอียนปิดเฮียนนั้นก็จะพากันโกรธแค้นกำเริบวุ่นวายขึ้นจะได้ความลำบากต่อไป ขอบิดาจงตริตรองดูให้มากก่อน เอียเฮียวได้ฟังก็เห็นชอบจึงให้ทหารเอาตัวเอียนปิดเฮียนไปจำขังไว้ แล้วเอียเฮียวสั่งให้เอียปินคุมทหารไปตั้งคอยกองทัพเอียเอียว ถ้าเอียเอียวยกมาแล้วก็ให้สมทบกันยกไปตำบลแม่น้ำทองเทงโอ๋ว ถ้าได้ทีก็ให้เอาเพลิงเผาค่ายฮั่นซีตงเข้า เราเห็นแสงเพลิงไหม้ขึ้นแล้วเราจึงจะยกกองทัพตีขนาบเข้าไป เอียปินก็คำนับลายกกองทัพไป
ฝ่ายเอียเอียวรับหนังสือของเอียเฮียวผู้เป็นบิดาแล้วก็ตกใจ จึงปรึกษากับนายทหารทั้งปวงว่า ซึ่งฮั่นซีตงยกกองทัพเข้าไปถึงเชิงเขาทังกิมคุดซัวซึ่งบิดาเราตั้งอยู่นั้น ชะรอยจะมีผู้เป็นไส้ศึกเอาแผนที่ไปให้จึงได้รู้ทางยกกองทัพเข้ามาได้ คุดงวนเกงที่ปรึกษาว่า การซึ่งท่านว่านี้เห็นจะจริง ด้วยที่นั้นลู่ทางเข้าออกคับขันยากที่ข้าศึกจะรู้แห่ง ขอท่านจงรีบยกกองทัพไปช่วยโดยเร็วเถิด ถ้าการสำเร็จแล้วจึงค่อยชำระเอาตัวคนซึ่งเป็นไส้ศึกต่อภายหลัง เอียเอียวได้ฟังก็เห็นด้วย จึงสั่งให้คีอ๋องคุมทหารห้าพันไปกับเอียนปิดตัด คีอ๋อง เอียนปิดตัดก็คำนับลายกกองทัพไป
ฝ่ายกองสอดแนมข้างฮั่นซีตง แจ้งว่าเอียเอียวยกกองทัพมาช่วยเอียเฮียวผู้บิดา ก็เอาความมาแจ้งแก่ฮั่นซีตงแม่ทัพ ฮั่นซีตงมีหนังสือให้ม้าใช้ถือไปถึงบูเชียงก๋ง ให้บูเชียงก๋งยกมาตั้งสกัดตีกองทัพเอียเอียว อย่าให้ยกมาช่วยเอียเฮียวได้ บูเชียงก๋งแจ้งความแล้วก็สั่งให้เอียไจเฮง ซือเค่ง กิมปิวสามนาย คุมทหารมาตั้งสกัดอยู่ต้นทางซึ่งเอียเอียวจะยกมา
ฝ่ายฮั่นซีตงก็ให้งูเกา เฮงกุ้ย ทึงฮวย เตียเหียน สี่นายคุมทหารยกไปคอยกองทัพเอียเฮียวอยู่ที่ต้นทางเชิงเขาจัวพวนซัว
ฝ่ายกองทัพคีอ๋องกับเอียนปิดตัดยกมาครึ่งทางใกล้จะถึงเชิงเขาจัวพวนซัว พบกองทัพเอียปินซึ่งเอียเฮียวให้ยกมาสมทบก็มีความยินดี เข้าสมทบกันยกไปถึงเขาแซฮุยซัว เอียไจเฮงก็ขับม้าคุมทหารออกไป ร้องว่าบูเชียงก๋งให้เรามาคอยจับท่านจงลงจากม้ามาอ่อนน้อมเสียโดยดีเถิด คีอ๋องได้ฟังก็โกรธขับม้าเข้ารบกับเอียไจเฮงได้ประมาณสิบเพลง คีอ๋องเสียที เอียไจเฮงจับตัวได้ให้ทหารมัดไว้ เอียปินเห็นคีอ๋องเสียทีแก่ข้าศึกแล้วก็ขับม้าหนี นายทหารซึ่งฮั่นซีตงให้เข้าไปปลอมเป็นไส้ศึกอยู่ด้วยเอียปิน ก็ช่วยกันจับเอียปินได้มัดพาตัวไปให้เอียไจเฮง บอกว่าข้าพเจ้าจะรีบกลับขึ้นไปคิดอุบายหลอกลวงเอียเฮียวต่อไป ท่านเร่งไปค่ายฮั่นซีตงเอาไฟจุดขึ้นให้เป็นสำคัญเถิด บอกอุบายให้เอียไจเฮงแล้วก็คำนับลารีบไปโดยเร็ว เอียไจเฮงสั่งให้ซือเค่งกับกิมปิวคุมตัวคีอ๋อง เอียปินไปส่งบูเชียงก๋ง ณ เมืองทันจิว แล้วเอียไจเฮงก็คุมทหารยกไปค่ายฮั่นซีตง นายทหารทั้งสี่หนีไปถึงบนเขาก็บอกกับเอียเฮียวว่าเอียนปิดตัดนั้นเข้าสามิภักดิ์อยู่ด้วยบูเชียงก๋งเสียแล้ว คีอ๋อง เอียปินนั้นยกไปตั้งอยู่หลังค่าย ฮั่นซีตงให้ข้าพเจ้ามาบอกท่าน ถ้าเห็นแสงเพลิงแล้วจงรีบยกกองทัพไปช่วยโดยเร็ว เอียเฮียวไม่แจ้งในอุบายก็มีความยินดี จัดทหารเตรียมไว้พร้อม สักครู่หนึ่งก็เห็นควันไฟพลุ่งขึ้นที่หลังค่ายฮั่นซีตง เอียเฮียวสั่งให้เอียหวยผู้บุตรกับกวมซือเฮียน สิมทิเกียนรีบยกไป ครั้นถึงชายเขาซึ่งงูเกาตั้งซุ่มอยู่นั้นก็ขับทหารออกโจมตีกองทัพเอียหวย ทหารทั้งสองฝ่ายสู้รบกันเป็นสามารถ เอียหวยเห็นศึกเหลือกำลังก็สั่งทหารให้ขึ้นมาบอกกับเอียเฮียวผู้บิดาให้ยกกองทัพลงไปช่วย เอียเฮียวแจ้งความแล้วก็สั่งให้อูเทียนมุ้ยอยู่รักษาค่าย ตัวเอียเฮียวคุมทหารรีบยกลงมาจากเขา เห็นกองทัพทั้งสองฝ่ายกำลังสู้รบกันอยู่ก็ขับม้าเข้าช่วยรบ
ฝ่ายเอียไจเฮงกับฮั่นเสงกี่ คุมทหารมาถึงก็ขับม้าเร่งทหารเข้าช่วยงูเกาสู้รบเป็นสามารถ เอียเฮียวต้านทานฝีมือเอียไจเฮงไม่ได้เสียที เอียไจเฮงจับตัวได้ให้ทหารมัดไว้ เอียหวยเห็นข้าศึกจับบิดาไปได้ก็ตกใจขับม้าหนี งูเกาขับม้าไล่ตามไปทันเอียหวยกลับหน้าเข้าสู้ได้ประมาณห้าเพลง งูเกาเอาทวนแทงถูกเอียหวยตกม้าตาย กวมซือเฮียน สิมทิเกียนสองนายนั้นก็ต้องอาวุธตายในที่รบ ทหารพวกโจรแตกยับเยินต้องอาวุธล้มตายลงเป็นอันมาก ฮั่นซีตงยกขึ้นไปถึงบนเขาที่ค่ายเอียเฮียวอยู่ ทหารซึ่งรักษาค่ายนั้นคิดจะป้องกันรักษาค่ายไว้ พอเอียนปิดเฮียนซึ่งต้องจำอยู่นั้นตัดโซ่ตรวนหลุดออกได้ นายทหารของฮั่นซีตงทั้งสี่ซึ่งปลอมไปอยู่ในค่ายนั้น ร้องพูดกับเอียนปิดเฮียนว่าเอียเฮียวนายของท่านนั้นทหารบูเชียงก๋งจับตัวไปได้แล้ว ตัวท่านจงเข้าสามิภักดิ์อยู่กับบูเชียงก๋งคิดหาความชอบเสียให้ได้ในขณะนี้จึงจะพ้นอันตราย เอียนปิดเฮียนได้ฟังก็เห็นชอบด้วย รีบไปจับสมัครพรรคพวกครอบครัวของเอียเฮียวได้สิ้นเชิง แล้วก็มาสามิภักดิ์เข้าด้วยฮั่นซีตง ฮั่นซีตงได้ชัยชนะตีค่ายเอียเฮียวจัดแจงการเรียบร้อย เก็บทรัพย์สิ่งของเสบียงอาหารแล้วก็ยกกลับมาเมืองทันจิว แจ้งความแก่บูเชียงก๋งตามซึ่งได้สู้รบกับข้าศึกมีชัยชนะให้ฟังทุกประการ บูเชียงก๋งให้เอาตัวคนโทษที่จับมาได้นั้นเข้ามาให้พร้อมกัน จึงว่าเอียนปิดเฮียนคนนี้แต่ก่อนฮั่นซีตงจับได้ครั้งหนึ่งแล้วเกลี้ยกล่อมก็ไม่ยอมสมัครอยู่ ถือใจไว้ตัวว่าสัตย์ซื่อต่อเจ้านาย ครั้งนี้เห็นว่าเอียเฮียวนายของตัวเสียทีแก่เราแล้ว กลับคิดประทุษร้ายจับเอาครอบครัวของเอียเฮียวผู้นายมาเป็นของกำนัลหาความชอบ คนใจกลับกลอกดังนี้ไม่ควรจะเลี้ยงไว้ให้เอาไปฆ่าเสียให้พร้อมกับเอียเฮียวและคนโทษเหล่านั้น ทหารก็คุมเอาตัวไปตัดศีรษะใส่ถังส่งไปเมืองหลวง ฝ่ายทหารเอียเอียวซึ่งเข้ากองทัพมากับคีอ๋อง เห็นนายเสียทีแก่ข้าศึกทัพแตกก็หนีกลับไปแจ้งความกับเอียเอียวทุกประการ เอียเอียวได้ฟังก็เสียใจเศร้าโศกคิดถึงบิดายิ่งนัก จึงปรึกษากับคุดงวนเกงกุนซือว่าบูเชียงก๋งทำเราครั้งนี้เหลือที่จะเจ็บแค้น จะต้องคิดทดแทนแก้แค้นเสียให้ได้ คุดงวนเกงว่าซึ่งจะยกไปรบกับบูเชียงก๋งในเร็ว ๆ นี้เห็นจะเอาชัยชนะไม่ได้ ด้วยทหารเรากำลังอิดโรยระส่ำระสายนัก จะต้องงดทำนุบำรุงทแกล้วทหารให้มีกำลังบริบูรณ์ก่อนจึงค่อยคิดการต่อไป เอียเอียวได้ฟังก็เห็นชอบด้วย จึงสั่งนายทหารให้ดูแลทำนุบำรุงเกลี้ยกล่อมรวบรวมคนมาฝึกหัดเป็นทหารให้ชำนิชำนาญพร้อมมูลไว้จงทุก ๆ กอง
ฝ่ายทหารบูเชียงก๋ง ซึ่งคุมศีรษะเอียเฮียวและนายทหารพวกโจรไปถึงเมืองนิ่มอัน ก็บอกเจ้าพนักงานให้กราบทูลพระเจ้าซ้องเกาจงตามซึ่งบูเชียงก๋งสู้รบกับพวกโจรมีชัยชนะได้ศีรษะนายใหญ่เข้ามาถวาย พระเจ้าซ้องเกาจงได้ทรงทราบก็ดีพระทัย รับสั่งให้เอาศีรษะนายโจรไปเสียบประจานไว้หน้าเมือง ให้เจ้าพนักงานจัดสิ่งของไปพระราชทานบูเชียงก๋งกับฮั่นซีตง แพรสีต่างกันพันม้วน สุราอย่างดีร้อยไห มอบให้ซันซือตวงคุมเอาไป ซันซือตวงตรวจนับรับสิ่งของครบจำนวนแล้วก็ขนเอามาฝากไว้ที่บ้านชีนไคว่ ซันซือตวงไปจัดผู้คนบ่าวไพร่จะคุมเอาสิ่งของไป