๓๙
ฝ่ายกิมงึดตุด ได้แจ้งความว่าทหารบูเชียงก๋งมาจับเอาพวกฮวนในกองทัพไปตัดศีรษะเซ่นธงชัยดังนั้นก็โกรธ จึงสั่งให้ทหารเอาตัวเตียปังเชียง เฮงตัด ทั้งสองนายมาตัดศีรษะเซ่นธงชัยเสียบ้าง ด้วยกิมงึดตุดเป็นคนใจซื่อ นึกเกลียดเตียปังเชียง เฮงตัดมาช้านานแล้ว พอมีเหตุเกิดขึ้นจึงเอาตัว เตียปังเชียง เฮงตัด มาตัดศีรษะเซ่นธงชัย ความอันนี้ก็สมด้วยเตียปังเชียง เฮงตัดสาบานไว้เมื่อครั้งงักฮุยเข้าไปซ้อมฝีมือ ครั้นถึงวันกำหนดนัด บูเชียงก๋งกับกิมงึดตุดคุมทหารยกออกจากค่าย กิมงึดตุดขับม้าขึ้นหน้าทหารแล้วร้องว่ากับบูเชียงก๋งว่าพระเจ้าซ้องเกาจงกับตัวท่านและทหารทั้งปวงนั้นอุปมาเหมือนอยู่ในเนื้อมือเรา ด้วยเราตั้งล้อมไว้คับขันมั่นคงนักจะหลีกหนีไปไหนรอด ท่านจงส่งซ้องเกาจงมาให้เสียโดยดีเถิด ตัวท่านเราก็จะชุบเลี้ยงให้เป็นขุนนางผู้ใหญ่ บูเชียงก๋งได้ฟังก็โกรธขับม้าเข้ารบกับกิมงึดตุดได้ประมาณสิบเพลง เห็นทหารกิมงึดตุดยกหนุนเนื่องกันเข้ามาเป็นอันมาก ก็คิดเกรงว่าจะยกตลบหลังขึ้นไปตีเอาพระเจ้าซ้องเกาจง บูเชียงก๋งก็ขับม้าถอยเข้าค่าย
ฝ่ายกอทองเห็นบูเชียงก๋งถอยกลับเข้าค่ายจึงคิดว่ากิมงึดตุดผู้นี้ เห็นจะมีฝีมือนัก บูเชียงก๋งจึงได้ถอยกลับไม่ต่อสู้จำเราจะไปลองฝีมือดูให้เห็นประจักษ์ คิดแล้วก็ขับม้ารำทวนเข้าสู้รบกับกิมงึดตุดได้สองเพลง กอทองแทงด้วยทวนถูกหมวกกิมงึดตุดตกลง กิมงึดตุดเห็นกอทองมีฝีมือแกล้วกล้าสามารถนัก จะสู้รบไปก็เห็นขัดสน จึงชักม้ากลับถอยเข้าค่าย กอทองเห็นได้ทีก็ขับม้าเข้าไล่ฆ่าฟันทหารกิมงึดตุดขนาบเข้าไปจนถึงหน้าค่าย และกอทองฆ่าทหารกิมงึดตุดครั้งนั้นประดุจดังฆ่าไก่และปลาศพเกลื่อนกลาดไป กอทองแลเห็นข้างทิศตะวันตกเฉียงใต้มีกองทัพตั้งอยู่พวกหนึ่ง กอทองนึกว่าเห็นจะเป็นกองทัพเสบียงของกิมงึดตุด จำเราจะไปตีเสียให้แตกตัดกำลังข้าศึกลงไว้ คิดแล้วก็ขับม้าตรงเข้าไปหน้าค่าย
ฝ่ายคับธิเหลงนายทัพเห็นจึงบอกกับทหารทั้งปวงว่า กอทองคนนี้เป็นทหารเอกของบูเชียงก๋งมีฝีมือเข้มแข็งนัก คับธิเหลงสั่งให้ทหารปล่อยเกวียนยนต์ที่หนึ่งออกไป กอทองก็เอาทวนปัดหลีกหลบได้ ครั้นถึงที่สอง กอทองก็เอาทวนป้องปัดได้ทุกเล่มจนถึงเกวียนเล่มที่สิบเอ็ด ครั้นถึงเกวียนเล่มที่สิบสอง กอทองสิ้นกำลังลงเอาทวนปัดไม่ทัน เกวียนทับถูกม้าซึ่งขี่นั้นล้ม กอทองพลัดตกม้าลงเกวียนทับตายในที่นั้น ทหารในกองทัพคับธิเหลงเห็นก็วิ่งออกมาเอาศพกอทองไปให้กิมงึดตุด กิมงึดตุดมีความยินดีจึงให้เอาศพกอทองไปเสียบประจานไว้หน้าค่าย
ฝ่ายบูเชียงก๋งไม่เห็นกอทองกลับมาหายไปก็คุมทหารเที่ยวเดินไปมา แลเห็นศพกอทองเสียบประจานอยู่หน้าค่ายกิมงึดตุดก็คิดสงสารเสียดายนัก งูเกาเห็นศพกอทองก็มีความโกรธกิมงึดตุดยิ่งนัก ขับม้าตรงเข้าไปหน้าค่ายกิมงึดตุด บูเชียงก๋งเห็นงูเกาเข้าไปแต่ผู้เดียวจะเรียกไว้ก็ไม่หยุด จึงสั่งให้เตียลิบ เตียหยง เตียเปา เฮงหวย สี่นายคุมทหารตามเข้าไปช่วยงูเกา แล้วก็ยังไม่ไว้ใจให้ฮอง่วนเคง อือฮวยเหลง ตังเซียน เตียเหียน สี่นายคุมทหารตามเข้าไปอีกพวกหนึ่ง
ฝ่ายงูเกาเข้าไปถึงก็ขับม้าเข้าไล่ฟันทหารซึ่งรักษาศพกอทองแตกกระจายไปสิ้น แย่งเอาศพกอทองมาได้ นายทหารทั้งแปดซึ่งตามเข้าไปช่วยงูเกานั้น เห็นงูเกาเอาศพกอทองมาได้แล้วก็พากันกลับมา งูเกาเอาศพกอทองเข้าไปให้บูเชียงก๋งแล้ว งูเการ้องไห้รักกอทองจนสลบไปหลายครั้ง ทหารเข้าแก้ไขฟื้นขึ้น บูเชียงก๋งจึงพูดจาปลอบโยนงูเกาด้วยถ้อยคำต่าง ๆ แล้วบูเชียงก๋งเข้าไปทูลพระเจ้าซ้องเกาจงว่ากอทองนี้มีความชอบมากนัก ขอให้พระองค์แต่งการศพให้สมควร พระเจ้าซ้องเกาจงจึงเปลื้องฉลองพระองค์ที่ทรงนั้นออกพระราชทานให้สวมศพกอทอง แล้วให้เอาศพใส่หีบผนึกไว้ เมื่อเสร็จราชการแล้วจึงจะส่งไปฝังไว้ที่บ้านเดิมของกอทอง
ฝ่ายกิมงึดตุดนั่งกินโต๊ะอยู่ด้วยคับมิชีนึกถึงการศึกก็ยินดี เอามือตบโต๊ะลงแล้วหัวเราะดังขึ้น คับมิชีถามว่าท่านหัวเราะด้วยเหตุอันใด กิมงึดตุดว่า เดิมเมื่อกอทองยังไม่ตายเรามีความวิตกนักด้วยฝีมือกอทองเข้มแข็งหาผู้จะต้านทานมิได้ บัดนี้กอทองตายแล้วเราสิ้นความวิตกไปอย่างหนึ่ง ยังอยู่แต่บูเชียงก๋งผู้เดียว ถ้าตายลงอีกคนหนึ่งแล้วแผ่นดินก็คงเป็นของเราทั้งสิ้น คับมิชีจึงว่าข้าพเจ้ามีอุบายอยู่อย่างหนึ่งคงจะจับบูเชียงก๋งได้ กิมงึดตุดได้ฟังก็ฉุนโกรธขึ้นมาว่าเดิมเราได้ให้คิดจับทหารบูเชียงก๋งมาให้เราสักคนหนึ่ง ท่านพูดจายกยอบูเชียงก๋งนักว่าถ้าจับทหารบูเชียงก๋งมาได้แล้วก็เหมือนจับซ้องเกาจงซึ่งอยู่บนเขาได้เหมือนกัน บัดนี้เหตุใดท่านจึงพูดว่าจะจับบูเชียงก๋งให้ได้ ท่านฝันเห็นไปดอกกระมัง คับมิชีว่า ข้าพเจ้าตรึกตรองเห็นอุบายตลอดแล้ว ท่านอย่าเพิ่งโกรธก่อนบูเชียงก๋งผู้นี้มีความกตัญญูต่อมารดายิ่งนักคล้ายคลึงกับชีซีครั้งแผ่นดินสามก๊ก บัดนี้นางเอียวสีมารดาบูเชียงก๋งนั้นอยู่ที่เมืองทึงอิมกุ้ย ขอท่านให้นายทหารที่เข้มแข็งยกไปตีเมืองทึงอิมกุ้ยจับเอานางเอียวสีมาให้ได้ บูเชียงก๋งรู้ว่าท่านจับเอามารดาได้แล้วก็คงจะติดตามมารดามาอยู่กับท่านเหมือนชีซีไปอยู่กับโจโฉ กิมงึดตุดได้ฟังก็เห็นชอบด้วย จึงสั่งให้สิหลีฮวยปากับเตียเตียวโน้สองนาย คุมทหารห้าพันยกไปตีเมืองทึงอิมกุ้ย จับนางเอียวสีกับสมัครพรรคพวกมาให้สิ้นเชิง สิหลีฮวยปา เตียเตียวโน้ก็คำนับลายกกองทัพไป
