๔๐

ฝ่ายนางเอียวสีกับนางลีสีบุตรสะใภ้และงักฮุนผู้หลานตั้งแต่งักฮุยไปทำราชการก็อุตส่าห์ปกครองรักษาเลี้ยงดูกันมาไม่มีอันตรายสิ่งใด อยู่มาวันหนึ่งงักฮุนกับบ่าวไพร่สองสามคนขี่ม้าเที่ยวยิงนกเล่น ครั้นฝนตกหนัก งักฮุนก็พาบ่าวเข้าอาศัยอยู่ที่ศาลเจ้า งักฮุนเห็นฝนตกยังไม่สงบนอนเล่นก็หลับไปนิมิตฝันว่าเห็นกองทัพยกมาตั้งค่ายอยู่กองหนึ่ง มีทหารผู้หนึ่งหน้าเขียวหนวดแดงออกมารำเพลงอาวุธอยู่หน้าค่าย แล้วมีทหารถืออาวุธลูกตุ้มออกมาสู้รบกันคล่องแคล่ว งักฮุนร้องชมว่าดีจริง ทหารที่หน้าสีเขียวหนวดแดงนั้นก็บอกเพลงอาวุธให้งักฮุน งักฮุนจำได้แล้วตกใจตื่นขึ้น งักฮุนคิดถึงความฝันก็ยินดีเดินเข้าไปในศาล เห็นรูปเจ้านั้นมีหน้าสีเขียวหนวดแดงเหมือนกับที่ฝันเห็น งักฮุนจึงนึกว่าผู้ซึ่งบอกเพลงอาวุธให้กับเรานั้นคือเจ้าในศาลนี้เป็นมั่นคง แล้วก็กระทำคำนับกลับมาบ้าน แจ้งความกับมารดาตามฝันเห็นทุกประการ นางลีสีได้ฟังก็มีความยินดีจึงเอาเงินสองร้อยตำลึงให้คนใช้ไปตกแต่งซ่อมแซมศาลเจ้านั้นเสียใหม่ให้งดงามดี แล้วหาช่างมาตีอาวุธให้งักฮุนผู้บุตร ลูกตุ้มคู่หนึ่งหนักลูกละสี่สิบเอ็ดชั่งคู่หนึ่งหนักแปดสิบสองชั่งเป็นอาวุธสำหรับมืองักฮุน ครั้นอยู่มาวันหนึ่งงักฮุนเข้าไปคำนับนางเอียวสีผู้ย่าตามธรรมเนียม นางเอียวสีจึงพูดกับงักฮุนว่างักฮุยบิดาเจ้านั้นอายุสิบสามขวบ เขาชำนิชำนาญในเพลงอาวุธทำศึกสงครามได้แล้ว แต่ตัวเจ้านี้ยังไม่รู้วิชาสักกี่มากน้อยเกียจคร้านที่จะเล่าเรียน อนึ่งล่วงหลายเดือนมาแล้วก็มิได้ไปเยี่ยมเยียนเล่ากองสีเจ้าเมืองเชียงจิวเขาบ้างเลย งักฮุนก็รับคำว่าเวลาพรุ่งนี้จึงจะไป แล้วคำนับลามาที่อยู่ ครั้นเวลาเช้างักฮุนกับบ่าวไพร่ก็ขึ้นม้าไปเยี่ยมเจ้าเมืองเชียงจิวเจ้าเมืองเชียงจิวก็พูดจาไต่ถามถึงทุกข์สุขกันตามธรรมเนียมแล้ว งักฮุนถามว่าบิดาข้าพเจ้าไปสู้รบกับกิมงึดตุดนั้นที่ตำบลใด เล่ากองสีคิดว่านางเอียวสีผู้ย่าได้สั่งไว้ว่าอย่าให้บอกความกับงักฮุน ถ้าบอกขึ้นแล้วกลัวงักฮุนจะโกรธติดตามไป คิดดังนั้นแล้วจึงพูดว่าบูเชียงก๋งบิดาเจ้าตั้งแต่ไปแล้วหาได้ข่าวคราวว่าจะไปอยู่ตำบลใดไม่ งักฮุนก็นิ่งอยู่คำนับลามา ครั้นเดินมาถึงหน้าบ้านได้ยินบ่าวเล่ากองสีถามกันว่ากลองซึ่งแขวนอยู่นี้แต่ก่อนก็ดีอยู่เหตุใดจึงแตกไป คนหนึ่งบอกว่ากลองแตกเมื่อวันบูเชียงก๋งให้งูเกามาเอาเสบียงไปส่งกองทัพซึ่งตั้งติดพันทำศึกกับกิมงึดตุดที่ตำบลเขางูเท่าซัว งูเกามาเป็นการร้อนเร็วตีกลองเรียกนายเราหนักไปกลองจึงแตก งักฮุนได้ฟังก็ยินดีนึกว่าครั้งนี้สมความคิดเราแล้วก็รีบมาบ้านแจ้งความกับนางเอียวสีผู้ย่านางลีสีมารดาว่า ข้าพเจ้าได้ไปหาเล่ากองสี เล่ากองสีว่าข้าพเจ้าเป็นคนหามีกตัญญูไม่ บิดาไปป้องกันรักษาพระเจ้าซ้องเกาจง ทำศึกติดพันอยู่กับกิมงึดตุดก็ไม่ไปช่วย แล้วว่ากล่าวหยาบช้าแก่ข้าพเจ้าเป็นอันมาก นางเอียวสีนางลีสีได้ฟังก็ตกใจแล้วแกล้งตวาดว่า เขาพูดจาหยอกเล่นก็เก็บเอามาเป็นจริง เป็นเด็กอย่าเอาการผู้ใหญ่มาพูดต่อไป งักฮุนรู้ในทีว่าย่ากับมารดาแกล้งทำโกรธ พูดจากลบเกลื่อนหวังจะไม่ให้เราไปตามบิดาก็คำนับลามาที่อยู่ นางเอียวสีจึงพูดกับนางลีสีว่างักฮุนรู้ความชัดแล้วว่าบูเชียงก๋งรบกับกิมงึดตุดอยู่ที่ตำบลเขางูเท่าซัว จงช่วยกันระวังอย่าให้หนีไปได้ ในขณะนั้นมีทหารมาแจ้งว่ากิมงึดตุดให้ยกกองทัพมาจะจับท่าน นางเอียวสีกับนางลีสีได้ฟังก็ตกใจ แต่งักฮุนนั้นลุกขึ้นตบมือแล้วหัวเราะว่า ย่ากับมารดากลัวมันทำไม ข้าพเจ้าจะฆ่าเสียให้หมดทั้งกองทัพ นางเอียวสีร้องตวาดงักฮุนว่าพูดจาใหญ่หลวงนักตัวเป็นเด็กไม่เจียมตัว งักฮุนจึงว่าถ้าข้าพเจ้าสู้รบเอาชัยชนะมิได้แล้วย่ากับมารดาจงเอาโทษข้าพเจ้าถึงชีวิตเถิด ว่าดังนั้นแล้วก็ถือลูกตุ้มขึ้นม้าพาบ่าวประมาณร้อยเศษยกออกจากเมืองทึงอิมกุ้ยไปประมาณสามลี้ พบกองทัพยกมางักฮุนขับม้าขึ้นหน้าทหารร้องว่าผู้ใดเป็นนายทัพเร่งมาพูดกับเราโดยเร็ว สิหลีฮวยปาก็ขับม้าขึ้นหน้าทหาร งักฮุนจึงถามว่าท่านยกทัพมานี้จะไปตำบลใด สิหลีฮวยปาจึงตอบว่าจะยกไปตีเมืองทึงอิมกุ้ย จับนางเอียวสีกับพรรคพวกนางเอียวสีไปให้กิมงึดตุด งักฮุนจึงขับม้าเข้าไปแล้วว่าตัวรู้จักเราหรือไม่ เราคือหลานนางเอียวสี ว่าดังนั้นแล้วก็ร้องตวาดสิหลีฮวยปาตกใจเสียทีงักฮุนตีด้วยลูกตุ้มศีรษะแตกตาย เตียเตียวโน้เห็นดังนั้นก็ขับม้าเข้าสู้กับงักฮุนยังไม่ทันถึงเพลงงักฮุนตีด้วยลูกตุ้มตกม้าตาย แล้วงักฮุนก็ขับม้าเข้าไล่ฆ่าฟันทหารเหล่านั้นตายประมาณแปดส่วน หนีไปได้ส่วนหนึ่ง งักฮุนครั้นได้ชัยชนะแล้วก็กลับมาแจ้งความให้ย่าและมารดาฟังทุกประการ นางเอียวสี นางลีสีมีความยินดี งักฮุนจึงลาว่าข้าพเจ้าจะไปช่วยบิดารบกับกิมงึดตุด ณ ตำบลเขางูเท่าซัว นางเอียวสี นางลีสีก็พูดจาบิดพลิ้วเสียไม่ยอมให้ไป งักฮุนก็คำนับลามาที่อยู่ อยู่มาวันหนึ่งงักฮุนเขียนหนังสือลาย่าและมารดาปิดไว้ที่ประตูแล้ว ถือลูกตุ้มขึ้นม้าหนีไปหาบูเชียงก๋งแต่ผู้เดียว ครั้นไปถึงเขาแห่งหนึ่งพบชายผู้หนึ่งฉุดหางเสือเล่น งักฮุนนึกว่าชายผู้นี้เห็นจะมีกำลังเรี่ยวแรงนัก จึงขับม้าไปถามว่าท่านนี้ชื่อใดจึงกล้าฉุดหางเสือเล่น ชายผู้นั้นบอกว่า เราชื่อกวนเหลงท่านนั้นชื่อใดจึงมาที่นี่ งักฮุนจึงบอกว่าเราชื่องักฮุนเป็นบุตรบูเชียงก๋งซึ่งทำศึกกับกิมงึดตุดอยู่ที่ตำบลเขางูเท่าซัว เรามานี้หวังว่าจะช่วยบิดาได้มาพบท่านผู้มีกำลังอันสามารถ เรามีความยินดีอยากจะเชิญท่านไปทำราชการด้วยกัน กวนเหลงจึงว่าข้าพเจ้าก็อยากจะไปทำราชการด้วยท่านดอก แต่ธุระยังเกี่ยวค้างอยู่มากนักขอทุเลาท่านสักสองปีก่อนข้าพเจ้าจึงจะไปทำราชการด้วยท่าน

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ