ใจร้าย

​๑๏ สัตว์ร้ายหลายเพศพ้น ประมาณ
สถิตย์ถิ่นนทีธาร เถื่อนถ้ำ
บางพวกพักสถาน สถลทุ่ง ดอนเฮย
ร้ายเท่าร้ายอาจห้ำ หักให้ร้ายสูญ
๒๏ แต่ชนใจชั่วร้าย อันธพาล
ร้ายเกิดกับสันดาน ดื่มหมั้น
จักสอนสั่งประการ ใดก็ ดีเอย
ใจที่ร้ายกาจนั้น นิดน้อยไป่คลาย
๓๏ ใจร้ายใจคิดจ้อง ฤษยา
เห็นท่านจักภูลผา ศุกแผ้ว
ส่อเสียดยุยงหา โทษใส่ เสริมแฮ
ปองแต่ให้ท่านแคล้ว คลาศพ้นศุขเกษม
๔๏ ใจร้ายใจดุดื้อ ดึงดัน
จักผิดฤาชอบธรรม์ ไป่รู้
โดยนึกว่าตนปัญ ญายิ่ง คนเฮย
ชนโฉดเช่นนี้ผู้ ปราชญ์ต้องติฉิน
​๕๏ ใจร้ายมักพ่ายผู้ ใจดี
เหตุจิตรกลั้วราคี ขุ่นข้อง
มโนทุจริตมี โทษมาก นักนา
ดูดุจกรรณโรคพ้อง ผุดขึ้นในทรวง
๖๏ ใจร้ายนั้นร้ายยิ่ง เพลิงกาล
ร้ายยิงยักษ์ยิ่งมาร หมู่ร้าย
เหตุทำทุจริตราน ทุกถิ่น สถานเฮย
คุมพรรคพาพวกย้าย แยกปล้นเรือนเรือ

พระยาโอวาทวรกิจ ( แก่น )

เมื่อยังเปนขุนโอวาทวรกิจ

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ