ความสุภาพ

​๑๏ ผู้ดีมีทรัพย์ทั้ง คนเข็ญ ใจเฮย
ที่โลกย์สมญาเห็น สุภาพนั้น
คือประพฤติเรียบร้อยเปน ปรกติ
กำหนดนี้สั้นสั้น ที่ได้ใจความ
๒๏ นามกายสุภาพเว้น เวรกรรม
ปราศจากบาปธรรม ชั่วช้า
คือฆ่าสัตว์แลนำ ทรัพย์ท่าน ไปเนอ
ยี่สิบหญิงคบค้า หลีกได้ความเจริญ
๓๏ วะจีสุภาพพร้อง ไพเราะห์
ผู้สดับศัพท์เสนาะ โสตรสิ้น
กล่าวสัตย์ ไป่หยาบเหลาะ แหละล่อ ลวงแฮ
อีกส่อเสียดลมลิ้น มละพ้นดลเกษม
๔๏ เปรมจิตรจากมุ่งร้าย ราวี ท่านนอ
คิดชอบไหนชั่วดี รอบรู้
ไม่ทเยออยากมั่งมี มายใหญ่
จัดว่าใจของผู้ สุภาพพื้นภูลยล
​๕๏ แสวงหนแห่งชอบไว้ หวังสหาย ชีพเฮย
ไป่ฤษยาทำลาย ทั่วผู้
ช่วยเช็ดทุกข์เข็ญขยาย ศุขสู่ เพื่อนแฮ
จัดว่าสุภาพรู้ โลกย์ล้วนชวนชม
๖๏ นิยมโคลงระเบียบเบื้อง แบบกำ หนดเฮย
ท่านประสงค์พจนวรำ เรียบร้อย
เช่นคนสุภาพสำ เหนียกนับ ถือแฮ
รู้จักผู้ใหญ่น้อย นอบน้อมดอมควร
๗๏ สนจิตรประกอบเกื้อ ปวงการ งานแฮ
เจนจิตรทุกสถาน ที่ใช้
ไป่เกินขาดประมาณ สมสั่ง ท่านเอย
นามสุภาพกิจให้ เพิ่มพื้นศักดิศรี
๘๏ กตัญญูสุจริตสร้วม สันดาน สุภาพเอย
ผู้อื่นทำคุณนาน นึกไว้
ไป่ลบหลู่ละมาร ยำต่อ ท่านแฮ
โปฎกโคก่อนได้ พฤติพร้อมไพรบูลย์
​๙๏ ตนประพฤติความชั่วช้า สาธารณ์
รู้สึกกลับสันดาน เด็ดด้วน
อุส่าห์ประกอบการ กิจสุภาพ
ต้นคดปลายตรงล้วน โลกย์เอื้ออวยพร
๏ นพาสุภาพได้ โดยยิน ดีเอย
ผิดชอบรบอบรบิล บ่าถ้อย
หลวงกำจัดไพรินทร์ ดิศชื่อ เดิมนา
ตามสติปัญญาน้อย นอบเกล้าทูลถวาย

พระยาพิไชยรณรงค์สงคราม ( ดิศ )

เมื่อยังเปนหลวงกำจัดไพรินทร์

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ