ความอิจฉา

​๑๏ ความอิจฉาเกิดขึ้น คนใด
พาจิตรไม่ผ่องใส สดชื้น
มักงุ่นง่านทยานใจ เจียนคลั่ง
เพราะตฤกตรองตื้นตื้น ต่ำช้าตนเฉา
๒๏ ชายใดเมียร่วมห้อง สองนาง
ผัวรักห่อนเปนกลาง อยู่ได้
คงเกิดวิวาทวาง วายวุ่น กันแฮ
เพื่ออิจฉาอยากให้ ร่วมห้องแต่เดียว
๓๏ แม้ผัวแสนสวาดิข้าง คนเมีย น้อยเฮย
เห็นห่างเมียหลวงเสีย ห่อนเอื้อ
หลงเฝ้าแต่เคล้าเคลีย ชมชื่น
ความอิจฉาก่อเกื้อ เกิดขึ้นทันใด
๔๏ ปองหาข้อผิดให้ มีมา
หวังเพื่อให้เขานีรา เริศร้าง
ห่อนคิดว่าวาศนา ตนเท่า นั้นแฮ
ผัวจึ่งไปไกลข้าง คิดได้คลายหึง
​๕๏ บางชนยลท่านนั้น มีทรัพย์
สมบัติอเนกนับ ใช่น้อย
ข้าทาษย่อมคั่งคับ คิดอิจ ฉาเอย
โทมนัศห่อนออกถ้อย อัดอั้นตันทรวง
๖๏ ยลท่านมียศขึ้น คานหาม
สองหัดถ์ประสานก้นตาม ติดต้อย
อิจฉาว่าตนงาม เงื่อนท่าน เจียวพ่อ
ยกแต่ก้นหิ้วห้อย หากให้คนเห็น
๗๏ อันชนอย่างเช่นชี้ โฉดเฉา
ห่อนตักสินธุ์ส่องเงา ชโงกบ้าง
ซึ่งท่านกับตัวเรา ไฉนห่อน เทียมเฮย
เพราะกุศลท่านสร้าง ส่งให้ศุขเกษม
๘๏ ความอิจฉาห่อนผู้ สรรเสริญ
ชอบแต่เหล่าพาลเพลิน พร่ำเพ้อ
กลัวเกลือกท่านจะเกิน กว่าภักตร์ ตนแฮ
คิดอิจฉาเก้อเก้อ กึ่งบ่ากว่าบอ

หลวงลิขิตปรีชา ( คุ้ม )

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ