ความหยิ่ง

​๑๏ คุณคือความชอบด้วย ตนทวี ชอบเฮย
ยังไป่ถึงที่ดี ยิ่งได้
สำคัญว่าตนมี คุณสุด สูงแฮ
หยิ่งคิดอิศรภาพไร้ ชอบร้ายนายชัง
๒๏ ผู้กอบการชอบได้ ความเจริญ
เพียงมัชฌิมาเมิล ไม่ล้ำ
แต่ตนรฦกเกิน ส่วนชอบ นั้นนา
หยิ่งยกเกียรติสูงค้ำ แค่หน้าไหนเสมอ
๓๏ มีบุญเลินเล่อร้าง วิชา การเอย
ถือหยิ่งเอาอาญา ข่มผู้
บ่าวเกรงต่อหน้าหา ทั้งรัก ไม่แฮ
ไภยเบียดเบียนบ่รู้ เรื่องข้อเขาชัง
๔๏ ผู้หวังตนว่าเชื้อ ชาติสกุล
ยศศักดิ์คงเนื่องหนุน เนิ่นช้า
ไป่แสวงวิทยาคุณ คิดหยิ่ง นิยมแฮ
ครั้นยากเข็ญขายหน้า พวกพ้องปองฉิน
​๕๏ ผู้มีสินทรัพย์ตั้ง ตวงถัง
จ่ายไป่คิดสิ้นยัง ชุ่ยใช้
ยามทรัพย์เสื่อมเซซัง สุดคิด แล้วพ่อ
เพราะหยิ่งสิงสู่ให้ โทษร้ายปลายมือ
๖๏ ผู้มีศิลปสาตรพ้อง เพียงธรรม ดาเอย
บ่เพิ่มพิทยากรรม กอบไว้
เข้าใจว่าศึกษ์สัม ฤทธิ์รอบ รู้แฮ
หยิ่งรับการท่านใช้ เลอียดเข้าขอตัว
๗๏ ยาจกนกกระจอกตั้ง กิริยา ใหญ่เอย
ไป่เสงี่ยมจนเจ๋อหา ทรัพย์กู้
โอ่ตกแต่งกายพา หนะพาก ภูมแฮ
หยิ่งเทียบเทียมท่านผู้ เผ่าพื้นพานทอง
๘๏ บี้ขาหาเลี้ยงชีพ เช้าเย็น
บ่คิดบาปเบียนเห็น แต่ได้
ยามขัดอัฐฬศเปน ทุกข์แทบ ตายนา
รวยทรัพย์สักน่อยไว้ หยิ่งล้ำทำป๋อ
​๙๏ หยิ่งเช่นชนกล่าวอื้อ อึงเห็น ประจักษ์เฮย
ความไม่หยิ่งกลายเปน หยิ่งบ้าง
หยิ่งยากตัดสินเซ็น ส่วนผิด ชอบนอ
จักชักทำเนียบอ้าง เหตุได้สดับมา
๑๐๏ ข้าราชการต้องแต่ง กายหมด จดเอย
เพื่อรักษาเกียรติยศ อยู่ช้า
บางปากถากถางประชด ฉินว่า หยิ่งแฮ
ผู้กล่าวขวัญนั้นบ้า บ่นตั้งติเดา
๑๑๏ หญิงเชาปมงตัดพ้อ ภรรดา
ว่าไม่ทำปาณา นิ่งได้
ทีกินสิกินอา หารสด คาวแฮ
หยิ่งเบี่ยงนอนกินให้ บาปข้าคนเดียว
๑๒๏ นักเลงเที่ยวฝิ่นทั้ง กันชา เหล้าเอย
พบเพื่อนพวกเพื่อนมา เรียกร้อง
เชิญเสพย์ไป่เสพย์หา เหตุแขวะ เพื่อนแฮ
กล่าวว่าหยิ่งเกินต้อง ต่อยซ้ำโบยรัน
​๑๓๏ บางคนผันยาตรเยื้อง กายเดิน
ผิดปรกติเขิน ขัดบ้าง
เปนกำเนิดดำเนิน ดัดยาก อยู่พ่อ
คนค่อนว่าหยิ่งอ้าง ไป่รู้รูปธรรม
๑๔๏ ส่ำทรัพย์มากแต่ท้อ ทำบุญ
ออกทรัพย์แต่น้อยคุณ ประโยชน์น้อย
ผู้น้อยทรัพย์สละทุน มากกว่า
กลับว่าหยิ่งต่ำต้อย ไป่รู้เจียมกาย
๏ หยิ่งสิบสี่บทเบื้อง ยุบล สุภาพเฮย
ขุนวรการโกศล สฤษดิ์ไว้
หอสมุดวชิรญาณยล ประโยชน์ภาค น่านา
สนองพระเดชพระคุณให้ พระเกียรติก้องกำจร

พระพินิจลำรา ( ทิม )

เมื่อยังเปนขุนวรการโกศล

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ