- คำนำ
- ประวัติ ว่าที่นายพันโท หลวงไกรกรีธา
- ความรัก
- ความชัง
- ความเชื่อแน่
- ความสงไสย
- ความตระหนี่
- ความสุรุ่ยสุร่าย
- ความหมั่น
- ความเกียจคร้าน
- ความอ่อน
- ความแขง
- ความอิจฉา
- มุทิตา
- ความช้า
- ความเร็ว
- ความเสื่อม
- ความเจริญ
- ความมั่งมี
- ความจน
- ความผิด
- ความชอบ
- ความโลภ
- ความสันโดฐ
- ความนินทา
- ความสรเสริญ
- ความกระวนกระวาย
- ความอดกลั้น
- ความเบื่อ
- ความเพลิน
- ความลำเอียง
- ความเที่ยงตรง
- ความหยิ่ง
- ความสุภาพ
- ใจร้าย
- ใจดี
- ความโง่
- ความฉลาด
- ความเท็จ
- ความจริง
- ความทุจริต
- ความสุจริต
- ความหวังใจ
- ความท้อใจ
- ความเลินเล่อ
- ความระวังคือไม่ประมาท
- ความนับถือ
- ความดูหมิ่น
- ความทุกข์
- ความศุข
- ความกล้า
- ความขลาด
ความโลภ
๑๏ จิตรเพ่งเล็งอยากได้ | โภคพัศดุ์ มองเอย |
เขาหากแหนหวงรมัด | ปกป้อง |
ตนหมายมุ่งกำจัด | โดยข่ม เหงแฮ |
สำเร็จลาภบาปพ้อง | เรียกผู้โลภหนา |
๒๏ โลภหนาเหมือนรากเหง้า | พฤกษไพร |
ลำกิ่งก้านกอใบ | ชัฏชื้อ |
แตกหนาแน่นอุปไมย | กองอกุ ศลแฮ |
โลภอยากทำกรรมยื้อ | เย่อไว้ภพสาม |
๓๏ ความโลภออกอรรถบ้าง | มีสอง |
โลภหนักโทษหนานอง | บาปกล้า |
โลภน้อยโทษเบารอง | รายบาป น้อยแฮ |
โลภสิ่งที่หยาบช้า | ชั่วช้านานไสมย |
๔๏ ลเลิงจิตรคิดมุ่งจ้อง | ของเขา หวงเฮย |
เห็นสิ่งใดตัวเทา | สบไส้ |
แย่งชิงฉกลักเอา | ขนสู่ เรือนแฮ |
เรียกว่าโลภมักได้ | โทษทั้งนินทา |
๕๏ โลภกันลาภท่านน้อม | มาตน |
เขาด่าดั่งห่าฝน | ไม่ม้าน |
ความอายไม่มีทน | หนาแลก เอาแฮ |
เรียกว่าโลภดื้อด้าน | มักได้โดนตราง |
๖๏ คิดเล่นลวงเลศฉ้อ | ทรัพย์ของ เขาเอย |
ได้หนึ่งคนึงสอง | สี่ไซ้ |
ยิ่งได้ ยิ่งลำพอง | โกงต่อ ไปแฮ |
โลภใคร่มีมีใช้ | ไป่ช้าฉิบผาย |
๗๏ เทียรฆชาตโลภล้น | อาหาร |
กระหวัดรัดคชสาร | ใหญ่ด้วย |
กำลังคชเผ่นทยาน | กายขาด กลางแฮ |
โลภลโมภมากม้วย | มอดแม้นงูเหลือม |
๘๏ กามเกินกวนเล่นชู้ | ชมชัว |
เมียลักสัมผัสผัว | อิศรห้อง |
ล่วงกามไม่เกรงกลัว | พระราชกฎ หมายแฮ |
โลภมักมากม้วยต้อง | ป่ายงิ้วในอบาย |
๙๏ กามโภคเพียบเทียบท้าว | มนทา ดุราชเอย |
เสวยกึ่งทิพย์นครา | พร่องไส้ |
อยากเสวยหมดสวรรค์มา | โนชนึก ชั่วแฮ |
โลภมากเกินโกงได้ | ตกด้าวดาวดึงษ์ |
๑๐๏ อชาตลัตรูล่วงมล้าง | ชนกมลาย ชีพเอย |
โลภหนักมักลาภหาย | มรรคเกลี้ยง |
โลภหนักมักตัวตาย | ดุจเทพ ทัตรแฮ |
โลภชั่วมัวหลงเพี้ยง | สุนักข์จิ้งจอกโจร |
๑๑๏ โลภเพ่งมากอยากได้ | อยากมี |
จูงจิตรคิดไป่ดี | ด่วนให้ |
สัตว์ทำบาปบัดสี | ส่วนอกุ ศลแฮ |
ทนทุกขลำบากได้ | เทวศด้วยโลภหนา |
๑๒๏ โลภคือบาปส่งให้ | ซึ่งผล วิบากเอย |
เสวยทุกขรทมทน | ยากยั้ง |
ในปัตยุบันวน | อนาคต กาลแฮ |
เวียนอุปถัมภ์ตามตั้ง | แต่งผู้เข็ญใจ |
๑๓๏ ความโลภหาลาภเพี้ยน | ผิดธรรม์ |
ทำล่วงพระราชบัญ | ญัติตั้ง |
ใหลหลงก่อกองกรรม์ | โกยทุกข์ ให้แฮ |
โลภเหล่าบาปหยาบยั้ง | หยุดได้สวัสดี |
๑๔๏ โลภลาภโกงทิ้งอย่า | อาไลย เลยเอย |
โลภชั่วชักชั่วไป | ชั่วช้า |
อิธโลกปรโลกไสมย | หมุนโลก เสมอแฮ |
ขาดโลกขาดเวียนหล้า | หลุดพ้นนฤพาน |
๑๕๏ ผู้งามความรู้ว่า | โลภมี โทษเอย |
จงมละแล้วเสพย์ดี | ซื่อซ้อม |
หาทรัพย์ยศศักดิ์ศรี | โดยสุ จริตแฮ |
จึ่งจักถาวรพร้อม | พรั่งทั้งชีพเจริญ |
๑๖๏ เทพมุนีศรีวิสุทธิสร้อย | ศีลา จาริย์เอย |
นับเนื่องในสมา | ชิกแล้ว |
รับแต่งโลภย่อมา | โลภแต่ง ถวายแฮ |
หอสมุดวชิรญาณแผ้ว | ผ่องได้ โวหาร |
พระอุบาฬีคุณูปมาจารย์ ( ปาล ) วัดพระเชตุพน
เมื่อยังเปนพระเทพมุนี วัดมหรรณพาราม