ความกระวนกระวาย

​๑๏ กระวนกระวายเกิดขึ้น ในใจ
เฉกอิฐทุ่มเตาไฟ เท่าฟุ้ง
กายวจีก็เปนไป ตามจิตร วุ่นนอ
ไม่สงบสงัดคุ้ง จืดแล้วจึงคลาย
๒๏ กระวนกระวายเกิดด้วย โลภะ ก็ดี
หนึ่งเกิดเพราะโทษะ กลัดกลุ้ม
อีกมีเหตุโมหะ มาห่อ ใจแฮ
สามสิ่งพาใจคลุ้ม คลั่งไคล้ไปตาม
๓๏ ความรักหนักจิตรแท้ ใดทัน เทียบเอย
คนึงนักมักติดพัน แน่นเข้า
กระสับกระส่ายครัน คราวรัก
รักยิ่งกำเริบเร้า จิตรร้อนฤาหาย
๔๏ หมายใดมาลุได้ ดังนึก
โสมนัศมโนนึก เห่อแท้
ยิ่งคิดก็ยิ่งคึก คิดเพลิด เพลินฮา
บหยุดบหย่อนแม้ หลับแล้วยังฝัน
​๕๏ พิไรรันทดท้อ โทมนัศ
ปางสิ่งประสงค์พลัด พรากร้าง
ยิ่งคิดยิ่งอึดอัด อกแทบ ทลายเฮย
น้ำเนตรนองเช่นช้าง เชื่อมเศร้าเหงาใจ
๖๏ ปางสมัยเมื่อโกรธกริ้ว เกินทน
กายจิตรคิดวิกล กึ่งบ้า
เสื่อมเสียสติจน จวนจัก คลั่งแฮ
ยิ่งเพิ่มพิโรธกล้า ยิ่งกลุ้มใจทวี
๗๏ เมื่อมีโรคเข้าเบียด เบียนกาย
ปล่อยจิตรทุรนทุราย ร่ำร้อง
ความเจ็บไม่เสื่อมคลาย กลับทุกข์ ทวีฮือ
เพราะขาดขันตีต้อง ทุกข์พ้นพรรณา
๘๏ ฤษยาพาจิตรให้ เกิดกระวน กระวายเอย
เห็นท่านดีกว่าตน อกเต้น
ตริตรึกนึกขวายขวน อาฆาฏ เขานา
แท้จะทนทุกข์เว้น ศุขสิ้นกาลยาว
​๙๏ ร้อนหนาวสัมผัสต้อง สกลกาย
ก่อเกิดกระวนกระวาย คลั่งไคล้
อยากหาแต่ศุขสบาย ไปทุก รดูแฮ
จักเสร็จประสงค์ได้ ดั่งนั้นอย่าหมาย
๑๐๏ กระวนกระวายเว้นขาด ขันตี
เสื่อมประโยชน์โทษมี ไม่น้อย
ใครจะกล่าวว่าดี อย่าเชื่อ เขาเลย
บัณฑิตท่านคิดคล้อย คลาศลี้หนีไกล
๑๑๏ ผิวใจกายวุ่นด้วย ความศุข
ภายน่ากลับเปนทุกข์ ไป่แคล้ว
วุ่นด้วยทุกข์จักรุก แรงเพิ่ม ทุกข์เนอ
เฉยศุขเฉยทุกข์แผ้ว ผ่องน้ำใจสบาย
๑๒๏ กระวนกระวายลักษณแจ้ง จัดสรร แสดงเอย
สมมตอมรพันธุ์ ชื่อชี้
เปนตำแหน่งเหรัญ ญิกเรียบ เรียงแฮ
ใดคลาศเชิญปราชญ์ซี้ จดแก้ตามควร

กรมพระสมมตอมรพันธุ์

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ