ความสันโดฐ

​๑๏ ยินดีลาภส่วนได้ ตามมี เสมอเทียว
บห่อนขอเลือกดี กว่านั้น
พัสดุอันราคี ควรสละ ชอบแฮ
สันโดฐอุบายกั้น จิตรล้วนโลภหลาย
๒๏ ยินดีของส่วนได้ พอกำ ลังตน
มีโทษควรจักจำ จิตรร้าง
พึงรักแต่ในสำ นักนิ์อยู่ นิตย์แล
พะละสันโดฐอ้าง พากย์นี้อริยวงษ์
๓๏ ที่อาไศรยอยู่นั้น สมควร ตนแฮ
ละมุ่งหมายประมวญ อื่นไว้
ระงับจิตรหันหวน หากรัก นักแฮ
สารูปสันโดฐได้ ชื่อแจ้งแห่งธรรม
๔๏ บริขารเครื่องใช้ เพียงพอ แลนา
หักจิตรคิดจักขอ ขาดคล้อย
ของตนนี่แลหนอ นึกใคร่ ควรแฮ
สันโดฐปราถนาน้อย กล่าวนี้ดุจกัน
​๕๏ สำรวมประกอบเกื้อ ธุดงค์ คุณแฮ
ปฏิบัติจำนง มักน้อย
กันความโลภโกรธหลง รุมจิตร เนืองแฮ
สันโดฐแสดงถ้อย คัดข้อธรรมแถลง
๖๏ เล่าเรียนรักรอบรู้ วิทยา คุณนอ
บ่กล่าวอวดอาตมา อดไว้
ใครคิดใคร่ควรกา รุญสั่ง สอนแฮ
ยินชอบกันก่อให้ เหตุร้อนเรืองแถลง
๗๏ ปฏิบัติสงัดจิตรด้วย อธิคม ควรเฮย
วายว่างทางส่ำสม วุ่นคว้าง
ดีสามอย่างนิยม ยากประ พฤติแฮ
สันโดฐโดยบทอ้าง แบบเบื้องมงคล
๘๏ เกิดก่อกองร่างขึ้น ทนนาน ดังฤา
กับส่วนวิสังขาร คิดพร้อม
ดับไปก่อนตามกาล ใจพราก กายเฮย
สูญหมดสันโดฐน้อม นึกแท้ทางเกษม

พระองค์เจ้าพระอรุณนิภาคุณากร

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ