มุทิตา

​๑๏ โปรดเกล้ากะเรื่องให้ แสดงมุ ทิตาแฮ
คือส่วนธรรมเอกอุต์ม เลิศล้ำ
เครื่องเกียดเครื่องกันทุ รารัติ รเหิดเฮย
สมเญศพรหมวิหารค้ำ จิตรขึ้นเคียงพรหม
๒๏ แปลความเปนผู้ประ เทิงใจ
ในศิริสมบัติใคร อื่นพ้อง
หวังเพื่อยั่งยืนใน สราญศุข เขานอ
ใช่คิดพัวพันข้อง เกลศกลุ้มกลัดทรวง
๓๏ ซึ่งมีกระมลเริศร้าง ฤษยา
โอนอ่อนเอิบปรีดา ชุ่มชื้น
ปางยลนิกรประชา อื่นเสพย์ สวัสดิ์แฮ
ไป่ทะเยอทะยานฟื้น ไฝ่กั้งเกียดกัน
๔๏ พลอยเพลินปราโมทย์ปลื้ม เกียรติไกร ท่านนอ
ซึ่งเสพย์สมบัติประไพ เพริศแพร้ว
ว่าจุ่งถิรัฐใน ศิริยิ่ง เทอญแฮ
นี่ลักษณะมุทิตาแผ้ว เสร็จสิ้นขบวนธรรม
​๕๏ ผิวแจกแตกต่างพร้อง บรรยาย
พอแจ่มอัตถ์ชัดขยาย เรื่องรั้ง
ความที่มุ่งจิตรหมาย เพื่อท่าน ยืนฤา
ในลาภในยศทั้ง ศุขซร้องสรรเสริญ
๖๏ ปางใครลุลาภแก้ว เงินทอง
เปรมจิตรคิดปรองดอง ชอบชื้น
ว่าท่านจุ่งประคับประคอง ลาภยั่ง ยืนเทอญ
นี่ก็มุทิตาพื้น ผ่องแผ้วภูลผล
๗๏ ปรารภถึงยศเจ้า จอมกษัตริย์
อีกยศมาตยานุมัตย์ เลิศล้ำ
เพื่อท่านจ่งเจริญสวัสดิ์ ในยศ ยืนแฮ
สิ่งชั่วอย่ากลายกล้ำ กระทบให้มัวหมอง
๘๏ ได้สดัปศุภสร้อย สรรเสริญ
ในกิจสุจริตเจริญ ชอบซร้อง
ปราโมทย์ยิ่งกระมลเพลิน ความชอบ นั้นนา
หวังท่านกิติศัพท์ก้อง เกริกหล้าถาวร
​๙๏ ปางใครดลศุขปลื้ม ปรีดี
สบายจิตรสบายกายทวี ค่ำเช้า
พลอยเอิบอิ่มศุขศรี เสาวภาคย์ นั้นนา
หวังท่านยืนยั่งเฝ้า ศุขส้องเสพย์เสวย
๑๐๏ อย่างหนึ่งชมชื่นด้วย อายุ
พรรณศุขกำลังลุ เชี่ยวรู้
ใครสบคิดสาธุ การเพื่อ ยืนแฮ
นี่ก็มุทิตากู้ จิตรให้ใสสานต์
๑๑๏ ปราโมทย์ในผู้มั่น ชนมา ยุแฮ
ยืนยิ่งพรรษกาลคลา กว่าร้อย
ทุกวันทุกเวลา ระไวระวาด กายแฮ
โรคไป่บีธาคล้อย คลาศร้างบางสกนธ์
๑๒๏ ยลใครประไพแผ้วผ่อง ผิวพรรณ
งามประเสริฐสบสรรพ์ สิ่งพร้อม
จูงจิตรยิ่งหฤหรรษ์ ประเทิงชื่น ท่านนา
ปราศคิดจิตรคดค้อม ขุ่นข้นกระมลมัว
​๑๓๏ ปราโมทย์ความศุขทั้ง กำลัง ท่านนา
กายกับปรีชาขลัง เลิศผู้
แรงกายอาจจักพัง เศิกพ่าย ปไลยฤา
แรงฉลาดอาจจักรู้ รอบสิ้นสรรพการ
๑๔๏ ปฏิภาณการคล่องพร้อง พจมาน
คดีโลกย์อีกธรรมชาญ ไป่ข้อง
ยลใครเสร็จอาการ ดุจกล่าว นี้นอ
กอบประเทิงจิตรพ้อง ชื่นชื้นเสนอสนอง
๑๕๏ ส่วนหนึ่งซึ่งประเสริฐล้ำ ธาตรี
คือกอบกิจสามัคคี พรักพร้อม
จิตรกายวะจีมี เมตรมุ่ง กันแฮ
ที่ลับที่แจ้งน้อม เสน่ห์ปลื้มสมัคสมาน
๑๖๏ ใครดำรงถิรัฐด้วย ปรานี กันนา
จักสบสรรพความดี ทั่วถ้วน
จำเริญรุ่งเรืองทวี ทุกค่ำ คืนเฮย
ความเสื่อมแลทุกข์ล้วน เลิกล้างมลายสูญ
​๑๗๏ ยลใครที่พรักพร้อม เพรียงกัน
ร่วมจิตรสนิทเสน่ห์กระสัน มั่นแล้ว
ประเทิงจิตรอภิรมย์พลัน พลอยชื่น ชมนอ
เพื่อท่านจำเริญแผ้ว ยิ่งเอื้อสมัคสมาน
๑๘๏ มุทิตาว่าเลิศล้วน กลายกลาย
คือกล่าวเปนปริยาย อัตถ์อ้อม
เยื้องอย่างห่างแบบหมาย อนุมัติ ตนนอ
ปราชญ์โปรดเมตรจิตรน้อม ที่ข้อละเลิงเหลิง

พระยาอิศรพันธุ์โสภณ ( ม.ว. หนู )

เมื่อยังเปนพระผดุงศุลกกฤตย์

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ