ความเสื่อม

​๑๏ ปวงการควรตฤกเกื้อ ตรงอุบาย ชอบฤา
ผิวคิดมิแยบคาย ผิดเค้า
เปนเหตุเสื่อมประโยชน์กลาย กลับโทษ ถมแฮ
เล่ห์เลอะหลงผลูเต้า ไป่ต้องตามประสงค์
๒๏ อนึ่งความว่ายากผู้ ปราชญ์เตือน สติเอย
แขงขัดคำสอนเบือน บากลี้
ชอบเสพย์แต่มิตรเชือน ชนพวก พาลนา
คงจะพาตนปี้ ป่นสิ้นศุภผล
๓๏ อีกชนปล่อยจิตรเต้า ตามใจ ตนเฮย
โลภโกรธเหลือเกินไป ไป่ยั้ง
คราวเผลอพลาดเลยไถล เตลิดส่ง
ไป่กลับคืนสติตั้ง แต่ล้วนเลวเลือน
๔๏ ต่ำคุณหมิ่นผู้ยิ่ง ศีลคุณ อาทิ์เอย
ต่ำชาติหมิ่นผู้สกุล ชาติก้ำ
ต่ำไวยหมิ่นผู้พุร ฒายุศม์ กว่านา
ต่ำยศหมิ่นผู้ล้ำ ยศล้วนมลายผล
​๕๏ คร้านแสวงโภคทรัพย์สิ้น เสื่อมสม บัติเฮย
คร้านราชกิจยศนิยม เสื่อมไร้
คร้านบุญมิอบรม เสื่อมสุ คติแฮ
คร้านศึกษาศิลปไส้ เสื่อมรู้วิทยา
๖๏ ไร้วิชาอวดรู้ยิ่ง ยกตน
ไร้ทรัพย์เลือกสนซน จ่ายจ้ำ
ไร้แรงร่านหาญรณ รุกต่อ แรงฤา
ไร้เพื่อนไปเปลี่ยวล้ำ เหล่าล้วนเสื่อมถอย
๗๏ อกุศลกรรมบถทั้ง ทศพิธ
เปนส่วนทางทุจริต รวบไว้
โดยกายวะจีจิตร ลามก แลแฮ
ดลทุกข์ศุขเสื่อมไร้ เริศร้างทางเกษม
๘๏ ยังหานะภาคย์หนึ่งผู้ ชายเมา กามเฮย
อายุศม์มัธยมเยาว์ ล่วงแล้ว
นำดรุณสตรีเนา ชาเยศ ตนแฮ
ฤาจักศุขใจแผ้ว เหตุต้นตามหวง
​๙๏ เสื่อมสัจส่อมิตรสิ้น เสื่อมสมาน
เสื่อมศิริพาศถฤงฆาร เสื่อมด้วย
เสื่อมรศเสพย์อาหาร เสื่อมรูป
เสื่อมศรัทธาหมดม้วย เสื่อมสร้างกุศล
๑๐๏ เสื่อมโรคเพราะรู้หลีก ของแสลง
เสื่อมราคเพราะใจแหนง หน่ายลี้
เสื่อมผิดเพราะความระแวง ระวังผิด เสมอนา
เสื่อมทุกข์เพราะทางชี้ เช่นไว้อัษฎาริย์

พระพิมลธรรม ( ม.ว. เจริญ ) วัดรฆังโฆสิตาราม

เมื่อยังเปนพระราชานุพัทธมุนี

แชร์ชวนกันอ่าน

แจ้งคำสะกดผิดและข้อผิดพลาด หรือคำแนะนำต่างๆ ได้ ที่นี่ค่ะ