รักชาติ

​๏ ความ “รักชาติ” คืออะไรใครรู้เค้า

ช่วยบอกเล่ากันสักทีจะดีไหม

ท่านรักชาติท่านตระหนักว่ารักใคร

คือไผทหรือไทยที่ใจดล ฯ

๏ สยามเป็นพื้นดินหินและน้ำ

ห้วยและถ้ำภูผาพนาสณฑ์

ชาวสยามคือว่าประชาชน

มีเผาเป็น ไทย ฝรั่งอีกทั้งจีน

ยวน พม่า มอญ แขก ผู้แปลกเสียง

คมุ กเหรี่ยง เขิน ข่า ปัญหาหีน

อยู่ด้วยกันมานานก็บานบีณน์

กินสลีลน่านน้ำลำเดียวกัน

บ้างไทยเต็มไทยซีกอีกไทยเซี่ยว

รวมเป็นเดียวรักหมู่ไม่หู่หัน

แม้จะต่างศาสนาบูชานันท์

ไม่สำคัญอะไรดอกบอกให้รู้ ฯ

​๏ อันคำแบบว่า “ชาติศาสนา”...

เป็นวาจาเห็นถนัดว่าขัดอยู่

ศาสนาไหนนั่นอั้นประตู

ว่าทุกผู้ต้องถือขึ้นชื่อไทย

ไทยที่เป็นคริสเตียนถ้าเขียนชื่อ

ต้องมีมือทรหดจึงหมดได้

ไทยที่เป็นอิสลามน่าขามใจ

ว่าจดไม่หมดชื่อมือหักเลย

กเหรี่ยงถือผีสางเหมือนอย่างข่า

พวกละว้าถืออะไรไม่เฉลย

ศาสนาถ้าจะชี้ไม่มีเอย

เราไม่เคยจำกัดความศรัทธา

ถ้าจะพูดรวม ๆ เรื่องร่วมชาติ

ควรระวังพลั้งพลาดเรื่องศาสนา

เอาควบกันไม่ได้แต่ไหนมา

อ่านตำราเห็นชัดถนัดแท้ ฯ

​๏ ศาสนากับการเมืองเป็นเรื่องยุ่ง

เห็นนุงถุงกันมาหนักประจักษ์แน่

เกิดสงครามลามลวนเครื่องปรวนแปร

ในเรื่องแผ่ศาสนาว่ากันนัก

ศึกบางคราวร้าวไปในยุโรป

เพื่อจะโอบศาสนาป่าให้ทั่ว

ในอินเดียเสี่ยสงครามยามระรัว

เครื่องน่ากลัวหลายสมัยในโบราณ

ปัจจุบัน^๑ ในสเปญเป็นไฉน

เหตุอะไรจึงพิโรธโบถวิหาร

อนึ่งแบบนาซีมีประจาน

ท่านสมภารศาสนาว่ากันนุง

เลนินในโซเวียตเบียดเบียนวัด

บัดนี้ผลัดคติใหม่ไปกันยุ่ง

เสียทั้งทางศาสนาบ้าระลุง

ทั้งนุงถุงการเมืองจนเลื่องลือ ฯ

๏ ย้อนไปเรื่อง “รักชาติ” มาดแถลง

ให้แจ่มแจ้งทางไหนจะได้หรือ

​จะลองยกตัวอย่างสักทางลือ

คำที่อื้ออึงระอุปัจจุบัน ฯ

๏ ทางดิกเตเตอร์ชิปท่านหยิบยก

คำสาธกแบบแผนแสนขยัน

เลือกระหว่างเนยกับปืนพื้นสำคัญ

ใจต้องมั่นข้างบนขมขื่นเนย

เนยใช้ยิงไม่ได้ไร้สาระ

ใช่สมบัติวัฒนะรสระเหย

หน่อยก็หืนขื่นราจนบ้าเลย

สิ่งสาเฐยเหลวไหลไม่ได้การ

ผู้ใดมุ่งผดุงชาติมาดผาสุก

ย่อมจะปลุกหฤทัยใส่ประสาน

สำแดงเคียดเกลียดเนยเลยประจาน

ว่าต่อต้านศัตรูไม่สู้ปืน

ซึ่งเป็นสิ่งยิงได้ใช้รอบด้าน

เครื่องหักหาญอารมณ์อันข่มขืน

นราชีพรีบกระตุกให้ลุกยืน

เป็นเครื่องฟื้นเศรษฐกิจสนิทดี

​แก้อับจนพ้นระดับที่คับแค้น

ความสุดแสนขุ่นข้นก็ร่นหนี

ทวีวัฒน์อุบัติสุขขึ้นทุกที

เหตุไม่มีใครกล้ามาต่อกร ฯ

๏ มีผู้ค้านเล่น ๆ ให้เห็นขัน

ว่าเนยนั้นเป็นกระทู้คู่กับศร

ถ้ารักชาติต้องขาดเนยแล้วเลยนอน

ไม่เดือดร้อนนวนิต์สับปิไร้

หวังให้ปืนดื่นมาจนดาดาษ

ความรักชาติงอกงามตามวิสัย

อยากกินเนยไม่มีกินในถิ่นใด

เป็นอันได้ “รักชาติ” โอกาศนั้น ฯ

๏ นี่แกล้งเขียนแคะไค้ไม่เป็นรส

เก็บเอาบทสาธกยกมาขัน

อันถ้อยคำเบียดเบียนติเตียนกัน

อาจแกล้งกลั่นมากล่าวทุกคราวไป ฯ

๏ ที่จริงฉันมีสมุดสุดจะอ้วน

ไม่หดห้วนโวหารอ่านไม่ไหว

​ชี้แจงเรื่อง “รักชาติ” ประหลาดใจ

นักปราชญ์ใหญ่ถึงยี่สิบเอ็ดคน

แก้ปัญหาว่าอะไรคือ “รักชาติ”

ต่างก็มาดมุ่งตอบให้ชอบผล

คนละทางสองทางต่างกมล

เหลือที่ชนเช่นฉันจะมั่นใจ-

ว่า “รักชาติ” คืออะไรไฉนแน่

จึงไม่แส่ส่อคำนำมาไข

ท่านนึกว่ารู้แล้วก็แล้วไป

อย่าคิดใคร่ฟังฉันบรรยาย ฯ