(๗) พระราชสาส์น เจ้ากรุงเวียดนาม

(๗) พระราชสาส์น เจ้ากรุงเวียดนามคำนับมายังสมเด็จพระเจ้ากรุงพระมหานครศรีอยุทธยาให้ทราบ ด้วยกรุงเวียดนามกับกรุงพระมหานครศรีอยุทธยาเปนทางพระราชไมตรีดีด้วยกันแต่ก่อนมาจนทุกวันนี้ มีธุระสิ่งใดต้องบอกไปมาถึงกันให้ทราบ ครั้นณวัน ๑๔ฯ ๑๒ ค่ำ ปีมแมตรีศก หว้างท้ายเห้าเข้าสู่สวรรค์คต เจ้ากรุงเวียดนามมีความอาไลยกรรแสงทุกข์ถึงหว้างท้ายเห้ายิ่งนัก นุ่งขาวห่มขาวเฝ้าพระศพอยู่คิดจัดแจงการออกปีใหม่จะฝังพระศพ มิได้ดูฟ้อนรำฟังพิณพาทย์ขับร้องสามปี พระญาติพระวงษ์ทั้งปวงหาต้องบอกไม่ แลกรุงพระมหานครศรีอยุทธยากับกรุงเวียดนามเปนทางพระราชไมตรีสนิทกันมาจะมิบอกก็ไม่ควร จึงมีพระราชสาส์นมาให้ทราบ พระราชสาส์นมาณวัน ๑๒ฯ ๓ ค่ำ ยาลองศักราช ๑๐ ปีมแมตรีนิศก ๚ะ๛