(๑๘) พระราชสาส์นสมเด็จพระเจ้ากรุงพระมหานครศรีอยุทธยา

๏ วัน ๕ ๑๒ฯ ๔ ค่ำ จุลศักราช ๑๑๗๕ ปีระกาเบญจศก เพลาสามโมงหกบาทได้พระฤกษ์ จาฤกพระราชสาส์นตอบไปกรุงเวียดนาม ให้องเวียนทูตญวนถือไป

$\left. \begin{array}{}&\left. \begin{array}{}\mbox{พระยาไทยธรรม์} \\[1.4ex]\mbox{พระยาเทพวรชุณ}\\[1.4ex]\end{array} \right\}\mbox{๒}\\[1.4ex]\mbox{กรมพระราชวัง} &\left. \begin{array}{}\mbox{พระยาไกรโกษา} \\[1.4ex]\mbox{พระยาพิไชยบุรินทรา}\\[1.4ex]\end{array} \right\}\mbox{๒}\\[1.4ex]&\left. \begin{array}{}\mbox{พระยาราชทูต} \\[1.4ex]\mbox{ขุนมหาสิทธิ}\\[1.4ex]\mbox{พระโชฎึก}\\[1.4ex]\mbox{หลวงทองสื่อ}\\[1.4ex]\mbox{นายชำนิโวหาร}\\[1.4ex]\end{array} \right\}\mbox{๕} \\[1.4ex]\end{array} \right\}$ ๙ คน นั่งพร้อมกันณหอพระมณเฑียรธรรม ครั้นได้พระฤกษ์ประโคมพิณพาทย์ฆ้องไชย $\left. \begin{array}{}\mbox{แตร} \\[1.4ex]\mbox{สังข์}\\[1.4ex]\end{array} \right\}$ หมื่นสุวรรณอักษรอาลักษณ์ $\left. \begin{array}{}\mbox{นุ่ง} \\[1.4ex]\mbox{ห่ม}\\[1.4ex]\end{array} \right\}$ ขาว จาฤกพระราชสาส์นด้วยน้ำหมึกลงกระดาษฝรั่งแผ่นครึ่ง เปนอักษร ๒๐ บันทัด ครั้นแล้วพระราชโกษาเชิญตรามังกรคาบแก้ว ประจำต่อตราโลโตปิดประจำศก พระราชสาส์นอักษรไทยดวง ๑ แล้วม้วนใส่ในกล่องไม้ไผ่กลึงมีฝามีเชิงเขียนลายมังกรทองใส่ในถุงโหมดระใบแพรเหลืองเอาตรา $\left. \begin{array}{}\mbox{มังกรหก} \\[1.4ex]\mbox{ไอยราพต}\\[1.4ex]\end{array} \right\}$ ปิดงบครั่งบ้าง แลดวงประจำปากถุง แล้วเอาถุงพระราชสาส์นอักษรไทย กับพระราชสาส์นอักษรญวน มิได้ปิตตราใส่ไนพานแว่นฟ้าแล้วเอาตรา$\left. \begin{array}{}\mbox{ก้นถุงดวง ๑} \\[1.4ex]\mbox{ปากถุงดวง ๑}\\[1.4ex]\end{array} \right\}$ ปิดงบครั่งประจำ $\left. \begin{array}{}\mbox{มังกรหก} \\[1.4ex]\mbox{ไอยราพต}\\[1.4ex]\end{array} \right\}$ ปิดคลุมโหมดขลิบเขียวแล้วเอาอาลักษณ์เชิญไปณหอพระนาค ๚ะ๛

(๑๘) พระราชสาส์นสมเด็จพระเจ้ากรุงพระมหานครศรีอยุทธยา จำเริญไมตรีมายัง สมเด็จพระเจ้ากรุงเวียดนามให้ทราบ ด้วยแต่งให้ทูตานุทูตจำทูลพระราชสาส์น คุมสิ่งของเข้าไปคำนับถามข่าวกรุงพระมหานครศรีอยุทธยา แลพระอนุชาธิราชโดยน้ำพระไทยสนิทมาแต่ก่อน แล้วได้ทำการฉลองพระคุณเสร็จแล้วเปนศุขอยู่ กรุงพระมหานครศรีอยุทธยาก็มีความยินดีด้วยยิ่งนัก ซึ่งกระทำดังนี้เปนที่สรรเสริญนับถือทุกประเทศ เทพยดาอันส่องเห็นความดีความควรก็หากจะอวยผล ให้มีความจำเริญสุขสืบไป แลซึ่งกรุงเวียดนามมีพระราชสาส์น ให้เจ้าเมืองไซ่ง่อน กับพระยามหาอำมาตย์ราชทูต พาองค์จันทร์มาส่งคืนเมือง โดยเห็นกับไมตรีพระเจ้ากรุงพระมหานครศรีอยุทธยาแจ้งความแล้ว คิดว่าองค์จันทร์จะเข้าไปด้วยพระยามหาอำมาตย์ตามจดหมายรับสั่งกรุงเวียดนามแต่ก่อน องค์จันทร์ยังกลัวอยู่จึงต้องผ่อนตามใจเด็ก แต่ได้มีศุภอักษรให้พระยามหาอำมาตย์ กลับมามอบเมืองให้องค์จันทร์ว่ากล่าวไปก่อน ในราชสาส์นที่มีมาแล้ว เปนธุระด้วยพม่าเข้ามาเจรจาเมือง ทูตซึ่งจะมาจำเริญทางพระราชไมตรีขอบพระไทย จึงต้องงดอยู่ฟังความให้แน่ ได้ให้เจ้าพระยาพระคลังผู้ใหญ่ มีหนังสือมาถึงเลโบแจ้งอยู่แล้ว บัดนี้กรุงพระมหานครศรีอยุทธยา แลพระอนุชาธิราชฝ่ายน่าให้จัดสิ่งของแลดอกไม้ซึ่งมี $\left. \begin{array}{}\mbox{ดอก} \\[1.4ex]\mbox{ผล}\\[1.4ex]\end{array} \right\}$ ซึ่งพระเจ้ากรุงเวียดนามต้องพระราชประสงค์ มอบให้ทูตคุมออกมาทรงยินดีในสมเด็จพระเจ้ากรุงเวียดนาม ให้เปนศุขยิ่ง ๆ ขึ้นไป แล้วจะแต่งให้ทูตจำทูลพระราชสาส์นออกมาจำเริญทางพระราชไมตรีขอบพระไทยต่อภายหลัง

ราชสาส์นมาณวัน ๕ ๑๒ฯ ๔ ค่ำ จุลศักราช ๑๑๗๕ ปีระกาเบญจศก วัน ๖ ๑๑ฯ ๖ ค่ำ จุลศักราช ๑๑๗๖ ปีจอฉอศกเพลาเช้าสามโมงหกบาท ได้พระฤกษ หมื่นพิมลอักษร $\left. \begin{array}{}\mbox{นุ่ง} \\[1.4ex]\mbox{ห่ม}\\[1.4ex]\end{array} \right\}$ ขาวจาฤกพระราชสาส์นไปกรุงเวียดนาม ลงกระดาษฝรั่งเปนอักษร ๑๗ บันทัด หลวงพิพิธสมบัติเชิญตราโลโตประจำตรามังกรคาบแก้ว ประจำต่อใส่กล่องไม้ไผ่เขียนลายมังกรทอง ใส่ถุงโหมดระใบเหลือง แล้วใส่พานแว่นฟ้าสองชั้นหุ้มถุงแพรเหลืองระใบแพรแดง แล้วเอาพระราชสาส์นอักษรญวนใส่ในถุงพานรองด้วย แล้วเอาตรามังกรคาบแก้ว ปิดงบครั่งประจำ $\left. \begin{array}{}\mbox{ก้น} \\[1.4ex]\mbox{ปาก}\\[1.4ex]\end{array} \right\}$ ถุงฝากไว้หอพระนาค ๚ะ๛