๑ พระราชสาส์นกรุงศรีสัตนาคนหุต มีมายังกรุงธนบุรี

๏ พระราชสารสาขินทศิขารวรชมภูพฤกษ อธิกมํณทลบุบผิด วิกะสิตะ วิรจติปภาหา นันตมหันตคุณ วิบุลมะนุญ สุนธรศุขัดถะประมัดถะ อรรถ หิตะกรณัดถะทัศนาการ สารสุนไสไญย ธรรมา คำภิรโชตินทรสำภาราติเรกอเนกอนัน มหันต มโหฬาร พิสาร พิสิฏ พิพิธ รัตน ราชัยะ ปติมันทิตะพิจิตรวิโรโชติมันทะจันทจรวรรักษ อัคปรมา สาร สิทธิหิตะ ธรรมไม้ตรีในพระบาทสํมเด็จบรมบพิต พระมหาบุญไชยเชฎาจักรพรรดิภูมินทร ธรรมมิกราชาธิราชพระเจ้ากรุงศรีสัตนาคนหุต อุดดมราชธาณีบุรีรํมยบรมนารรถ บรมบพิตรจิตรนา สุภาวิตสัตยา นิตยธรรม ไม้ตรี ศรี รษพจนุตมสมาคม สมเด็จพระมหาเอกาทุศรุทอิศวร มหากระษัตราธิราชบรมนารถบพิตร พระมหานครทวาราวดีศรีอยุทธยามหาดิลกภพนพรัตนราชธาณีบุรีรมยษรดังอุภัยมหานครบวรราชธาณีศรีสุธาก หากเปนสุพัณปัตติเรก เอกฉันทอัญมัญ ยังซึ่งกันแต่พระมหากระษัตราธิราชแต่ในกาลเมื่อก่อนสืบ ๆ มา ดั่งกรุงศรีอยุทธยาก็เกิดเปนแต่เวรกำมบ้านเมิองจึ่งขาดเสียทางพระราชไม้ตรี ดั่งข้ากะบถในขอบขันธเสมากรุงศรีสัตนาคนทุต ก็เกิดขัดสนซอกทางมิได้ขาด ถึงเมือเจ้าพญานครราชสิมาก็ได้เข้าชดช่วยกทำการช่วยเอาราชพร้อมกันฟาดตีเสีย ยังข้ากบถฝูงนั้น กจึ่งปราไชยไปยังต้งงอยู่ดอนมดแดง ดั่งทางพระราชไม้ตรีจึงเปนอันหวะหวาง จึ่งแจ้งว่าพระมหากระษัตราธิราชยังต้งงอยู่ปักไคยหะวรพุทธสาศนา แลรัฎาปรชาราษฎรข้าไพร่ดั่งนั้น จึงได้ทรงพระราชจินดาปราโมทถึงทำนอ่งคลองพระราชประเพณี บให้ขาดราชไม้ตรี จึ่งได้เปสิตาราชทูตยพญาไทรทรงยศทศบุรีย พญาศรีรัตนาธิเดชไม้ตรีจำทูลพระสุพัณบัตรัตนราชสาร แลเครื่องมงคลบรรณาการ มาวัฒนะสวัสดาสมเด็จพระมหากระษัตราธิราชเจ้าในกรุงศรีอยุทธยามหาดิลกภพนพรัตนราชธาณีบุรีรมย เพื่อให้ขอดพันทมิตรสนิทเสน่หาซึ่งพระมหากระษัตราธิราชสืบ ๆ มา กิจราชการกรุงศรีสัตนาคนหุตหากเกิดมีเยิองใดกอย่าให้กรุงเทพมหานครปะวางกิจราชกรุงเทพมหานคร หากเกิดมีเยิองใด กรุงศรีสัตนาคนหุตก็บปะวางบด ประการหนึ่งดั่งเจ้าพญานครราชศรีมา อันได้พาข้าไพร่เอาเข้ามาช่วยราชการดั่งนั้นหากแล้วราชการในกรุงศรีสัตนาคนหุตเมื่อใด กจให้คืนเมิ่อต้งงบ้านเมืองดั่งเก่า ซึ่งประการใดกรุงศรีสัตนาคนะหุตแลกรุงเทพมหานคร จเปนเอกฉันทจิตรสนิทเสนหาซึ่งพระมหากระษัตราธิราชเจ้าแต่ในกาลเมือก่อนให้วรพุทธสาศนาอภัยมหานครจักโชตนายาวะบัญจวัศสหัสจได้ศุขาสมานุศุขนั้น ไว้ในทีปัญาพระเจ้ากรุงเทพมหานครบวรทวาราวดีศรีอยุทธยามหาดิลกภพนํพรัตนราชธาณีบุรีรมยจงทุกประการ เสด็จสธรรตะกราคะไมยสุไสยราชพัฎะมานุสันธิสังกาศ ร้อยสามสิบสองตัวเดือนญีขึ้นสิบห้าค่ำวันจัน ๚ะ๛